د دوشنبې په ورځ (د اګست په پنځمه) د بنګله دیش د نفوس لرونکی هیواد لومړۍ وزیرې شیخ حسینه د لومړی وزیر په توګه استعفا ورکړه او هند ته وتښتېده.
هغه مجبور شو چې د لومړی وزیر په توګه استعفا وکړي او وروسته له هغه له هیواد څخه وتښتي چې د بنګله دیش اتباعو ، په ځانګړی توګه زده کونکو ، د هغه پروړاندې د سړکونو لاریونونه پیل کړل ، چې په تاوتریخوالی بدل شو.
د دوشنبې له ورځې راهیسې، په افغانستان کې د ټولنیزو رسنیو کاروونکو د هغه تیښته د اشرف غنی له تښتونې سره پرتله کړې او دا پېښه یې د اګست په ۱۵مه د جمهوریت د سقوط یادونه کړې ده.
مګر زه فکر نه کوم چې دا پرتله کول سم دی. ځکه چې د دې دوه فرارونو تر مینځ ډیری توپیرونه شتون لري. د دغو اختلافاتو تر ټولو مهمه خبره دا ده چې شیخ حسینه خلکو ته تسلیم شوه او وتښتېده، خو غني حکومت طالبانو ته وسپاره.
د شیخ حسینې تېښته د توجیه وړ ده. ځکه په ولسواک نظام کې واک د خلکو په لاس کې وي او حکومتونه خپل مشروعیت له خلکو اخلي. کله چې ولس له حکومته ناراضه وي، د حکومت د مشرانو دنده ده چې د خلکو هیلې ومني او استعفا ورکړي. هغه حکومت چې مظاهره چیان وځپي او استعفا ورنکړي یو استبدادي حکومت دی او بد کار دی.
حسینه په استعفا او تېښته ښه کار وکړ. تر ټولو بده صحنه دا وه چې هغه درېدلی وای او مظاهره کوونکي به خاورې او وینې ته کش کړی وای .
د حسینې تېښته باید د اشرف غني له تېښتې سره پرتله نه شي. غني د خلکو پر ضد نه، بلکې د طالبانو پر ضد و. طالبان په افغانستان کې د جمهوري او جمهوري نظام دښمنان وو. د بهرنيو هېوادونو په ملاتړ يې په هېواد کې د جمهوري نظام د نسکورولو هڅه وکړه. جمهوري نظام د ځان ساتنې لپاره قربانۍ، ځان قربانۍ ته اړتیا لري. غني باید تر وروستۍ مرمۍ او د وینې تر وروستي څاڅکي پورې ولاړ وای او د طالبانو لاسونو ته یې د نظام د سقوط مخه نیولې وای. له بده مرغه، نه یوازې دا چې ودرېد، بلکې د خپل ملي امنیت د سلاکار حمدالله محب له لارې یې حقاني شبکه وبلله او هغوی ته یې بلنه ورکړه چې راشي او کابل ونیسي.
غني د بې رحمی او ډارونکیسمبول دی. کاش چې هغه د بدلون د بیا ژوندي کولو غورځنګ او د روښانتیا غورځنګ په څیر مدني حرکتونو ته تسلیم شوي وای ترڅو موږ هغه په بنګله دیش کې له شیخ حسینې سره پرتله کړی نه وای
، هغه دغه مدني حرکتونه سخت وځپل، خو طالبانو ته تسلیم شو او وتښتېد.
د غني د تېښتې په پایله کې جمهوري نظام سقوط وکړ او هېواد سل کاله شاته شو. نن چې په افغانستان کې یو واحد توکمیز، واحد ګوند، واحد مذهبي او واحد جنسیتینظام حاکم دي او غیر پښتون قومونه یې له واکه لرې کړي او ښځې یې له زده کړو منعې کړي، پایله یې د غني تېښته ده.
د غني تېښته له هېواد او جمهوري نظام سره ستر خیانت و، چې د نړۍ له بلې پېښې سره نه شي پرتله کېدای.
مهرباني وکړئ د هغه تیښته د شیخ حسینې له تیښتې سره مه پرتله کوئ. د شیخ حسینې تیښته بنګله دیش ته د دیموکراسۍ بیرته راستنیدو ژمنه کوي، مګر د غني تیښته د طالبانو د مینځنۍ پیړۍ رژیم ته لاره هواره کړه.
