به نظر می‌رسد در آستانه‌ی بیست و دو ماهگی حاکمیت طالبان در افغانستان و خروج غیر مسؤلانه‌ی جامعه جهانی از این کشور، جهان مردم افغانستان را هنوز فراموش نکرده است. صدور قطعنامه ۲۶۸۱ اعضای دایمی و غیردایمی شورای امنیت سازمان ملل در پیوند به سیاست‌های زن ستیزانه‌ی گروه طالبان و تعیین فریدون سینیرلی‌اوغلو به عنوان نماینده ویژه بررسی کننده اوضاع افغانستان و برگزاری جلسه فردا (دوشنبه) نمایندگان ویژه کشور‌ها در قطر پیرامون اوضاع به‌شدت نگران کننده‌ای افغانستان به‌وضوع نشان می‌دهد افغانستان هنوز هم برای جهان مسئله است.
به گونه‌ی که از محتوای قطعنامه کاملا مشخص است که جامعه جهانی تنها به بازگشت دختران به مکتب و حق کار زنان راضی نیست. در این قطعنامه که پانزده عضو دایم و غیردایم و تقریبا تمام کشورهای جهان از آن حمایت کرده، این بخش‌ها برجسته‌تر شده است:
– حمایت از اصل روند جامع و فراگیر برای تعیین حق سرنوشت به رهبری و مالکیت افغانستانی‌ها تا آینده سیاسی و مسیر توسعه کشور را رقم بزنند.
– درک نیاز برای مبارزه با چالش‌های فراوان مانند بحران بشری، امنیت و مواد مخدر؛
– ضرورت گفت‌وگو و تعامل برای حکومتداری، حاکمیت قانون و حقوق بشر؛
– تاکید بر حقوق غیرقابل گذشت زنان از جمله در زمینه تصمیم گیری در حل منازعه و برقراری صلح؛
– نگرانی عمیق از حذف فزاینده احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی زنان و دختران توسط طالبان؛
– نگرانی عمیق از تصمیم طالبان مبنی بر منع کار زنان در سازمان ملل متحد که در تاریخ این سازمان بی‌سابقه است؛
– نگرانی از اینکه شش میلیون نفر در یک قدمی گرسنگی قرار دارند؛
– محکومیت تصمیم طالبان مبنی بر منع کار زنان در ملل متحد؛
– خواستار مشارکت کامل، برابر و معنادار و امن زنان و دختران؛
– تاکید بر اهمیت حیاتی ادامه کار یوناما در افغانستان؛
– تاکید بر اهمیت گفت‌وگو، مشوره و تعامل میان تمام طرف‌های مرتبط افغانستانی‌ها، منطقه و جامعه جهانی که برای حل مسئله سیاسی افغانستان و صلح حیاتی است.
پیام‌های روشن و آفتابی قطعنامه ۲۶۸۱ برای طالبان این است که حکومت این گروه مورد پذیرش جامعه جهانی نیست مگر این که این گروه تن به گفتگو‌های سازنده برای حکومتداری شهروند‌محور بدهند و آماده عملی نمودن توصیه‌های جهان برای آینده سیاسی افغانستان بشوند.
قرار است فردا (دوشنبه) نمایندگان ۲۲ کشور و دو سازمان بین‌المللی در جلسه‌ای که ریاست آنرا آنتونی گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در دوحه به دوش دارد، گردهم آیند تا یک رویکرد مشترک و رهآوردی منطقی و عادلانه را در قبال آینده سیاسی افغانستان اتخاذ کنند. بحث آن‌ها در باره مسائلی مانند امنیت دائمی افغانستان، منطقه و فرامنطقه، حقوق بشر و بازگشت حکومت قانون به افغانستان خواهد بود.
در واقع می‌توان چنین تحلیل نمود که جلسه مهم دو روزه دوحه، اتخاذ تصامیم و راه‌کارهای عملی قطعنامه اخیر این سازمان در پیوند به افغانستان خواهد بود و هیچ گونه کمکی به روند به‌رسمیت‌شناسی نخواهد کرد. برعکس حتی می‌توان تحلیل نمود که باعث منزوی شدن بیشتر این گروه نیز می‌شود.
