چندی پیش، تصاویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد افرادی در نیمروز پرندگان کمیابی به نام «قوتان» را شکار کردند.
انتشار این تصاویر، واکنش‌های تندی را در میان مردم برانگیخت.
به دنبال واکنش مردم و با گذشت چند روز از انتشار این تصاویر، سخن‌گوی والی طالبان در نیمروز، مدعی شد که چند فرد به اتهام شکار پرندگان کمیاب در ولسوالی/شهرستان چخانسور ولایت نیمروز بازداشت شده‌اند.
سخن‌گوی طالبان در مورد هویت این افراد معلومات نداده‌اند که خارجی‌اند یا داخلی.
در این‌که مردم افغانستان نیز نسبت به حفظ حیات وحش بی‌پروا هستند، تردیدی وجود ندارد؛ اما شکار پرندگان کمیاب در کشور ما اکثرا کار عرب‌ها است.
با سقوط جمهوریت و بازگشتِ مجدد طالبان، متاسفانه سفرِ اعراب حاشیه‌ی خلیج فارس به افغانستان به منظور شکار پرندگان افزایش یافته است.
مثلا طلوع‌نیوز در دوم اکتبر سال ۲۰۲۳ گزارش داد که شیخ عبدالله ابن جاسم، عضو خاندان شاهی قطر، همراه با تیمی از گردشگران به ولایت فاریاب سفر کرده و با وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان به منظور شکار پرندگان در شهرستان‌های اندخوی و قرمقول و برخی مناطق دیگر این ولایت، قرارداد سه ساله بسته است.
همچنان در گزارش تحقیقی که یکی از رسانه‌های فارسی‌زبان در دسامبر ۲۰۲۲ منتشر کرد، آمده است که شماری از اعضای کابینه طالبان از فراهم کردن شکارگاه و زمین برای قطری‌ها پولهای هنگفتی به دست می‌آورند.
در این گزارش، از ملا خیرالله خیرخواه، وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان، ملا نورالله نوری، وزیر سرحدات و قبایل طالبان، مولوی امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان، و مولوی محمد نعیم وردک، سرپرست سفارت افغانستان در قطر، به عنوان افرادی نام برده شده بود که پس از سلطه طالبان بر افغانستان، با واگذار کردن زمین‌ها و دشت‌هایی در استان‌های نیمروز، فراه، قندهار و هلمند به بازرگانان قطری پولهای هنگفتی به جیب زده‌اند.
البته سفر اعراب به منظور شکار پرندگان به افغانستان از دور نخست حاکمیتِ طالبان آغاز شد. جالب است بدانید که طالبان از موضوع شکار پرندگان کمیاب افغانستان به عنوان یک ابزار در دیپلماسی خود با دنیای عرب استفاده می‌کنند.
یکی از دلایل این‌که اعراب خلیج فارس در بیست سال گذشته برای طالبان کمک مالی کردند و دولت قطر برای شان در دوحه دفتر سیاسی گشود، همین دوستی‌ها و آشنایی‌هایی بود که بر سر موضوع شکار پرندگان به وجود آمده بود.
حسن عباس، در کتاب «بازگشت طالبان»، یادآوری می‌کند که ملا اخترمحمد منصور، رهبر پیشین طالبان، وقتی در بیست سال گذشته به دبی سفر می‌کرد، از سوی مقامات آن کشور بسیار باشکوه استقبال می‌شد و تمام تجملات لازم برای اقامت خوب برایش در نظر گرفته می‌شد.
او علت این استقبال‌ها را میزبانی منصور از شیوخ عرب، در دور اول حکومت طالبان در۱۹۹۰ می‌داند. آن زمان، اخترمحمد منصور وزیر هوانوردی طالبان بود. او در دوران وزارت خود از شیوخ عربی که برای شکار شاهین به افغانستان می‌آمدند، میزبانی می‌کرد. میزبانی از شیوخ و فراهم‌سازی شکارگاه برای آنان باعث شد که منصور ارتباط و دوستی خوبی با خانواده‌ی سلطنتی دبی برقرار کند.
این دوستی‌ها و آشنایی‌ها، پس از سقوط طالبان و در بیست سال گذشته به این گروه کمک کرد تا از حمایت اعراب حاشیه‌ی خلیج فارس برخوردار شوند.
در اثر همین دوستی‌ها بود که اخترمحمد منصور پس از سقوط طالبان بسیار به راحتی به دبی سفر می‌کرد و در آن‌جا استقبال می‌شد. او بارها در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲ با نام مستعار «ولی محمد» و با گذرنامه‌ی پاکستانی به کشورهای عربی، از جمله دبی، سفر کرد.
حسن عباس نقل می‌کند که یکبار در سال ۲۰۱۶، هنگامی که اخترمحمد منصور در دبی بود، سوزان رایس، مشاور امنیت ملی آمریکا، به حاکم دبی تماس می‌گیرد تا از او کمک کوچکی بگیرد. آن کمک این بود که منصور را بازداشت کند.
شیخ دبی، که مشغول بازی گلف بود، به تماس او پاسخ نمی‌دهد. بعد که تماس شان برقرار می‌شد، سخنان تندی میان آن دو رد و بدل می‌شود و حاکم از بازداشت اخترمحمد منصور امتناع ورزیده و می‌گوید که وی چندی پیش با هواپیما از دبی بیرون شده است.
مفصل این گفتگو را شما می‌توانید در کتاب حسن عباس بخوانید.
آن‌چه را این گفتگو نشان می‌دهد، رابطه و دوستی عمیقی است که میان طالبان و اعراب حاشیه‌ی خلیج فارس بر سر شکار پرندگان کمیاب افغانستان به وجود آمده است.
در این میان، آن‌چه قربانی این رابطه و دوستی گردیده است، پرندگان کمیاب و حیات وحش افغانستان است.
امروزه با بازگشت طالبان، متاسفانه اعراب دست باز در شکار پرندگان کمیاب افغانستان دارند. سفرهای شیوخ اعراب به افغانستان به منظور شکار پرندگان، عمده‌ترین تهدید برای حیات وحش در افغانستان است.
طالبان نه تنها جلوی این شکارچیان ماهر را نمی‌گیرند، بلکه از آن‌ها استقبال و میزبانی نیز می‌کنند.
