پس از روی‌کار آمدن طالبان در سال ۲۰۲۱ در افغانستان، یکی از اقدامات این گروه، غصب زمین و خانه‌های مردم در ولایات گوناگون کشور بوده است.
طالبان در هر ولایتی که تسلط پیدا کردند، در نخست تلاش کردند تا به خانه‌های رهبران سابق بروند و ضمن تاراج امکانات خانه و شکست و ریخت و بی‌حرمتی، خانه‌ها را در اختیار گیرند.
پس از چندی افراد این گروه، به غصب مکان‌های عمومی پرداختند، از مکاتب، پایگاه نظامی ساختند و در پارک‌ها، برای خود خانه آباد کردند.
همین‌گونه سپس به غصب زمین‌ها و خانه‌ها و وسایل نقلیه‌ی مردم در ولایت‌های اکثرا غیر پشتون نشین، پرداختند و مردم را کوچ اجباری دادند.
در تازه‌ترین مورد، گزارشی مبنی بر غصب ده‌ها خانه و مکان عمومی در پنجشیر منتشر شده است که نشان می‌دهند این گروه چقدر جدی در پی گرفتن خانه و کاشانه‌ی مردم هستند.
این گزارش نشان می‌دهد که تاکنون در ولایت پنجشیر به تعداد (۲۸۵) باب خانه با همه امکانات، فرش، ظرف و وسایل نقلیه، (۱۳) باب مسجد و (۱۲) باب مکتب از سوی طالبان غصب شده است.
بر اساس این گزارش، در برخی از این اماکن، طالبان قرارگاه نظامی ساختند و در اکثریت آن خانه‌ها افراد بلند رتبه‌ی نظامی آن‌ها زندگی می‌کنند.
در این گزارش آمده است که طالبان بدون اطلاع قبلی در میان باشندگان قریه‌ها رفت‌وآمد می‌کنند و در برخی قریه‌ها، چشمه‌های آب آشامیدنی را از مردم گرفته و به خود اختصاص دادند.
در این گزارش گفته شده است که در مناطقی که طالبان احساس ناامنی و خطر کنند به ساکنان آن دستور کوچ اجباری داده می‌شود.
هفته‌ی گذشته نیز خبری از غصب یک پارک در تخار منتشر شد که یکی از مقامات طالبان برای خودش خانه ساخته است.
سال گذشته یک فرمانده طالبان در شهرستان خواجه بهاوالدین ولایت تخار ده‌ها جریب زمین دولتی را در بازار این شهرستان غصب کرده و برای خودش خانه ساخت.
همین‌گونه زمین‌های شماری از باشندگان روستای «هزار باغ» شهرستان خواجه‌غار تخار، توسط یک «زورمند محلی» با همکاری طالبان، غصب گردید.
در ۲۸ سنبله امسال نیز طالبان در ولایت زابل، بیش از یک هزار جریب زمین زراعتی متعلق به مردم عادی را مصادره کردند.
همچنان سال گذشته طالبان، در درۀ نیک‌پی شهرستان دوشی در ولایت بغلان، زمین‌های زراعتی مردم بومی این منطقه را به‌زور غضب و حاصلات آن‌ها را چپاول کردند.
در همین سال طالبان در دشت ارچی ولایت قندوز، «صدها» جریب زمین علف‌چر و قبرستان را تصاحب کردند و بیش از ۶۰ جریب زمین زراعتی باشندگان روستای «قلعه‌سوخته»ی مرکز سرپل را به شهروندان «پشتون‌تبار» تسلیم دادند.
صدها مورد ازاین‌دست تاکنون توسط طالبان در مناطق اکثرا غیر پشتون‌نشین صورت گرفته است و باوجود شکایت مردم، اقدامی در جهت واپس‌گیری زمین‌ها و خانه‌های مردم از سوی طالبان صورت نگرفته است.
طالبان با این تفکر که افغانستان سرزمین کفر است و آن را فتح کرده‌اند، ملک‌های شخصی، امکان عمومی و امکانات مردم را «غنیمت» دانسته و تلاش کرده‌اند بازور و تهدید از مردم بگیرند.
از جهتی طالبان حتا در برخی مناطق به زن گرفتن اجباری روی آوردند و به زنان نیز به‌عنوان غنیمت نگاه می‌کنند.
این اقدام طالبان به‌منظور تغییر بافت‌های قومی در مناطق غیر پشتون نشین صورت می‌گیرد. در اکثر این مناطق، زمین‌ها و خانه‌های مردم بومی در اختیار ناقلین پشتون قرار گرفته است؛ اقدامی که نخستین بار عبدالرحمان خان در افغانستان آغاز کرد، سپس امان‌الله خان به آن جنبه‌ی قانونی داد. ازآن‌پس همه‌ی حاکمان پشتون در افغانستان از آن پیروی کردند و مناطق شمال و غرب و مرکز افغانستان را که غیر پشتون‌نشین بودند در اختیار پشتون‌ها قراردادند.
