زه په یاد نه لرم چې ما لومړۍ ځل مقاله لیکل څه وخت پیل کړل خو دومره پوهیږم چې ۱۳۹۲ کال لږ څه لیکل پیل کړ . سږ کال د پنجشیر په الانوار لیسه کې ډاکټر احمد ذکي خاورنیا موږ ته د فارسي ادبیات مضمون تدریس کاوه. ښاغلي پروفیسور چې د نظم او درسونو په برخه کې یې جدیت ټولو ته معلوم دی موږ ته یې هره اونۍ یوه کورني دنده راکوله چې د ډول ډول موضوعاتو په اړه ولیکو . ښايې د استاد له ویرې او له مجبوریته مې لیکنه پیل کړې وي. او له هماغه ورځې راپه دې خوا لیکل کوم .
له ۱۳۹۲ -۱۳۹۷ کال پورې د فارسي ادبیاتو ترڅنګ زموږ ځینې مضامین د پوهاند خاوین له خوا تدریس کیدل او په دې موده کې به مو مطالعه او لیکنې کولې . په دارالعلوم جامع الانوار کې زموږ ټولګي د دیني فکري بحثونو مرکز ګرځیدلی وه. او هره ورځ به مو نوي شیان زده کول . اوس چې شاته وګورم نو له ځانه سره وایم که نیکمرغه نه وای او د ډاکټر خاورنیا د زدکونکۍ ویاړ مې نه وای ترلاسه کړی نن به مې څنګه فکر کوه او څه به مې کول.
زما فکر به څه و زه خپل په هر حالت کې زه خپلې ټولې لاسته راوړنې استاد ته ورکوم او که زه له هغه څخه مننه ونه کړم زه به ناشکره شم کله چې زه په ۱۳۹۳ کال کې د ښوونځي په اتم ټولګي وم. پروفیسور مهران موحد موږ ته د اخلاقو یا دیني زدکړې مضمون تدریس کوو.
هغه د مطالعې ترڅنګ د کورني دندې هم ورکول یوه ورځ چې ما ورته د لاسلیک لپاره کورني دنده ورکړه ماته وکتل او وویل : دا تا په خپله لیکلي ؟
ما د خبرې په تایید سره سر وخوره او وویل مې : هو. زه یې وهڅولم او ویل چې آفرین چې وروسته استاد موحد ښوونځی پریښود او کابل ته ولاړ ، خو زه تل ورسره اړیکه لرم او تل یې زه لیکلو ته هڅولی یم .
او کله مې چې نه لیکه نو ماته به یې زنګ وهه او لامل یې پوښتل که زه ووایم هغه هڅونه په دې برخه کې خورا اغیزمنه وه. زه مبالغه نه کوم او په دې باوریم چې یو تشویقي جمله معجزه منځ ته راوړي.
یو سپکاوی کلمه کولی شي ټولې هیلې په نا هیلۍ بدل کړي.
د دې دواړو شخضتونو تر څنګ زما کورنۍ مور او پلار ډیره هڅولې یم او پلار مي هرکله پوښتي چې نوې څه د لیکلي ؟
که رښتیا ووایم نو د پلار د دې پوښتنې په ځواب کې له ویره نوی مطالب لیکم مور مې د نورو افغان میرمنو په څیر لوستې نه دې کړي خو هر کله یې زه هڅولی یم. هرڅه مې چې لیکلي ښه وي یا بد زما مور زما تایید کړې او زما څخه یې دفاع کړی ده.
زما یوازنۍ خور تل زما لیکنی یې هغې سمې کړې دي. او ما به تر هغه نه خپاره کول چې هغه یې ونه لولی او هغه هم زما د هڅوونکو څخه وه .
چې د خویندو درلودل لوی نعمت دی. چې زه له ټولو څخه مننه کوم. منم چې لومړیو کې مې له ویرې لیکه خو اوس له لیکولو سره لیوالتیا لرم او په شوق یې لیکم .
د جرمني فیلسوف( تنودورآدورنو) په وینا : دهغه چا لپاره چې وطن نه لري لیکل د ژوند کولو ځای ګرځي.
له هغه ځایه چې زه بې وطني احساس کوم په د غربت کې لیکلو ته پناه وړم.
او د سولې احساس کوم . زه د ناهیلۍ په اوج کې د هیلې رامنځنه کولو لپاره لیکم زه په تیاره کې د شمعې روښانه کولو لپاره لیکم . یا د استاد مهران موحد په وینا تر څو چې ژونده یم لیکم .
فکر کوم خه لیکوال هغه څوک دی چې کړه معلومات ولری او صادقه لیکنه وکړی او اخلاقي جرئت ولري . له همدې امله زه په صادقانه توګه لیکل کوم له همدې امله زه د علی الوردي ، فراج فوده ، محمد محق ، مهران موحد لیکنې خوښوم . ځکه چې دوی اخلاقي جرئت لري او په زړورتیا سره لیکي او د روښانتیا په لاره کې په ګډه مبارزه کوي.
