اسلام سیاسی

دسته: تحلیل
نویسنده: داکتر مصطفی محمود برگردان : حسیب الله ولی زاده
1402/08/14
11:00 ق.ظ
بازدید: 89

پایگاه خبری تحلیلی روایت : اسلام سیاسی، همزمان در دو جبهه مبازره می نماید؛ جبهه پیروان اسلام و جبهه بیگانه گان. تا زمانی که جبهه دومی از درونش، توسط کرم های خودش از بین نرود، اسلام سیاسی پیروز نمی گردد و صدای آن شنیده نمی شود. در این وقت، همه گان به هوش می آیند و درک می کنند که این تکنالوژی بزرگ، فقط بسان خانه ای از عروسک ها و اسباب بازی های فلزی و پلاستیکی بوده و تمدن غربی، تمدن بدون روح بوده و در درون آن پایه های دوام آن وجود نداشته است. به عنوان نمونه، روسیه را مشاهده کردیم. خرس بزرگ روسی در حالی که بم های اتمی را با خود داشت؛ بمب های که برای چندین بار نابودی زمین کافی بود، شکست خورد.[ اشاره به شکست شوری در افغانستان. مترجم] نوبت شکست بابا نویل امریکایی که در قصرهای مجلل نشسته است و موشک های باتریوث دارد، هم فرا می رسد و دور نیست. کرم ها دارند پایه های آن را می خورند.

نویسنده : داکتر مصطفی محمود
برگردان : حسیب الله ولی زاده
زمانی که سیاستمداران غربی می گویند: دشمن اسلام همچون دین نیستند، آنها به نحوی از انحا، در این سخن صادق اند. زیرا از منظر آنها هرگز مانعی وجود ندارد که نماز بخوانیم، روزه بگیریم، حج نماییم، شب و روز را در عبادت، تسبیح، مناجات و دعا سپری کنیم و به خدا توکل نماییم. هر قدر خواستیم، در مساجد اعتکاف بنشینیم. خدا را به یگانه گی یاد کنیم و ذکر بگوییم. آنها با اسلام مناسک، اسلام شعائر و اسلام عبادات و زهد دشنمی ندارند و از نظر آنها مانعی وجود ندارد که تمام آخرت از آن ما باشد؛ چه این سخنی است که به آن فکر نمی کنند و برای آنها مهم هم نیست. بلکه شاید مسلمانان را به عبادت و عزلت تشویق نمایند و با طریقه های صوفی ائتلاف کنند و از آنها دفاع نمایند. آنها با اسلام دیگری دشمنی دارند؛ اسلامی که در هدایت جهان و بنای آن به اساس الگوها و ارزش های دیگری با آنها منازعه می نماید. اسلامی که در دنیا با آنها رقابت می کند و خواستار جایگاهی در مسیر زندگی بشر می باشد. اسلامی که می خواهد مسیر فرهنگی دیگری را ایجاد نماید و در تعامل با دیگران، ارزش های دیگری را پایه گذاری کند و الگوهای دیگری را در زمینه های هنر و اندیشه تقدیم نماید. اسلامی که می خواهد بوسیله علم، اختراع و تکنالوژی به منظور تحقق اهدافی غیر از هدف قدرت طلبی، جنگ، تجاوز و تصرف، نهضتی برپا نماید.
اسلام سیاسی … اسلامی که از اصلاح فردی پافراتر می گذارد و به اصلاح اجتماعی، اصلاح تمدنی و تغییر تکوینی توجه دارد. با این اسلام، معامله و تعاملی وجود ندارد، بلکه نبرد سختی در برابر آن صورت می گیرد که همه گان، بسوی آن گلوله شلیک می نمایند. گاهی تیر از سوی نیروهای داخلی در داخل کشور اسلامی به سمت آن پرتاپ می شود.
اکنون شیوه زندگی غربی، به قلعه مسلح و مستحکمی مبدل شده است، که هیچ بدیل و رقیبی را نمی پذیرد. قلعه ای که جذاب است و برخی اوقات از میان مسلمانان نیز، شیفته گانی دارد. لیبرالیزم امریکایی و اروپایی که در آن آزادی روابط جنسی، همجنس گرایی، برهنه گی، باشگاه های قمار، فلم های غیر اخلاقی مجاز است، نمی خواهد نظامی که از این آزادی ها بکاهد، وجود داشته باشد؛ اگر چه این نظام در اقیانوس اطلس باشد. به ویژه زمانی که این نظام، تمدنی را تشکیل بدهد که در گذشته و در طول تاریخ رقیب آن بوده است.
با هر کسی که بخواهد اسلام را از دایره مسجد و خانقاه بیرون نماید، برخورد صورت می گیرد. گاهی این برخورد از درون خانه و توسط مسلمانانی که دارای هویت غربی اند، آغاز می گردد. آفت این عصر این است که، پیشرفت علمی شگفت آور غرب، همه گان را مقهور خویش گردانیده و در ضمن آن شیوه زندگی غربی را حمل کرده است. بسیاری ها به این شیوه زندگی با مفاسد آن عادت نموده و گمان کرده اند که این شیوه زندگی، نیازی است که بدون آن نهضت علمی و پیشرفت تکنالوژی صورت نمی گیرد. این تصور برادران سیکولار ما است.
همین گونه، اسلام سیاسی، همزمان در دو جبهه مبازره می نماید؛ جبهه پیروان اسلام و جبهه بیگانه گان. تا زمانی که جبهه دومی از درونش، توسط کرم های خودش از بین نرود، اسلام سیاسی پیروز نمی گردد و صدای آن شنیده نمی شود. در این وقت، همه گان به هوش می آیند و درک می کنند که این تکنالوژی بزرگ، فقط بسان خانه ای از عروسک ها و اسباب بازی های فلزی و پلاستیکی بوده و تمدن غربی، تمدن بدون روح بوده و در درون آن پایه های دوام آن وجود نداشته است. به عنوان نمونه، روسیه را مشاهده کردیم. خرس بزرگ روسی در حالی که بم های اتمی را با خود داشت؛ بمب های که برای چندین بار نابودی زمین کافی بود، شکست خورد.[ اشاره به شکست شوری در افغانستان. مترجم] نوبت شکست بابا نویل امریکایی که در قصرهای مجلل نشسته است و موشک های باتریوث دارد، هم فرا می رسد و دور نیست. کرم ها دارند پایه های آن را می خورند.
اما میراث داران این دو نظام، هرگز مسلمانان زمان ما، که ضعف در وجود آنها خانه نموده و به گروه های مختلف تقسیم شده اند و به سر یک دیگر می کوبند، نخواهند بود. بلکه این میراث داران، مسلمانان دیگری خواهند بود، که خداوند زیر نظرش آنها را تربیت می نماید، تا این وظیفه مهم تاریخی را به آنها بسپارد. شاید ما آنها را نبینیم و فرزندان و نواده های ما آنها را ببینند. اما همین قدر کافی است که در این راه طولانی، سهمی داشته باشیم و سنگی را بگذاریم. شاید کسی بپرسد: به اسلام سیاسی چی نیاز داریم؛ در حالی که در راه آن بهای هنگفتی را پرداخت خواهیم کرد؟ آیا همین قدر کافی نیست که نماز بخوانیم، روزه بگیریم، خدا را پرستش نماییم و به همین وضعیت زندگی کنیم و هیچ کسی هم، کاری به ما ندارد. پاسخ روشن است: ما را به این حالت، رها نمی کنند. باورهای پوسیده غربی توسط روزنامه ها، کتاب ها و مجله ها وارد خانه های ما می شود و از خلال تلویزون، سینما و ویدیو، افکار پسران ما را تسخیر می نماید و از لابلای مودها، رسوم و آهنگ های برهنه با دختران ما، مراوده می نمایند. دشمنان اطراف ما، بیشتر از این نقشه می کشند. آنها می خواهند در سرزمین آب و نان ما شریک شوند. یهودی های اخراج شده که از سرزمین های گرسنه فرار نموده اند، می خواهند در خوان های ما نان بخورند.
اشغال عقل و فاسد سازی عقیده، مقدمه ای برای اشغال سرزمین و تحمیل قدرت است. این ها حلقه های به هم پیوسته اند.
شیوه زندگی پوسیده غربی، در قدم نخست، اراده ها را سست می کند و دل ها را آلوده می سازد و ضعف را پرورش می دهد. پس از این، ضربه دوم می آید و جسم دیگر توانایی مقاومت در برابر آن را ندارد. در نتیجه، روزی فرا می رسد که دین و دنیا، خود و همه چیز را از دست می دهیم .
تقصیر در دیوار اول منجر به نابودی و سقوط دیوار دوم می شود. این که یکی از ما، دروازه خانه خودش را بسته نماید و سجاده نشین شود، شاید خودش را نجات دهد، اما پسران و دختران وی، بهای این تقصیر را خواهند پرداخت؛ زیرا آنها در آتش این نبرد خواهند سوخت و متباقی نقشه در عصر آنها تطبیق خواهد شد. اسلام هدایت فردی نیست و بس، بلکه خداوند خواسته است که پرچم اسلام در زمین بلند باشد. خداوند می فرماید : « هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُشۡرِكُونَ»« او کسى است که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد، تا بر همۀ اَدیان پیروز گرداند، هرچند مشرکان ناخشنود باشند.» [سوره توبه، آیه ۳۳]
غلبه دین اسلام بر ادیان دیگر، خواستی از خواست های خداوند می باشد. به همین اساس هر مسلمان دو وظیفه دارد؛ یکم: اصلاح خودش . دوم : اصلاح فضای اجتماعی پیرامون اش، تا دیگران را هدایت نماید. در آخر الزمان، زمانی که همه چیز نابود می شود و کفر غالب می گردد و فساد و ستم، سراسر دنیا را فرا می گیرد و امکان هیچ کاری وجود نمی داشته باشد، در این وضعیت، مسلمان وظیفه اول را انجام می دهد و دروازه خانه اش را بسته می کند.
گمان نمی کنم که به آخر الزمان رسیده باشیم، بلکه در آستانه ظهور حرکت بیداری اسلامی قرار داریم. پرچم این حرکت با وصف تمام موانع و چالش ها بلند خواهد شد. اکنون برخورد در تمام جبهات سیاسی و نظامی در میانمار، افغانستان، قره باغ کوهستانی، بوسنی، آلبانی و رویارویی دوام دار میان اسراییل و کشور های عربی محسوس است.
هیچ کسی نمی تواند در برابر قدر الهی بایستد. حوادث بزرگی که صورت خواهد گرفت، سرنوشت امنیت در کشور ما را تعیین می کند. کلیسا در مصر همانگونه خواهد بود که در دوران جنگ های صلیبی بود؛ مسیحی – مصری با گوشت و پوست و قلب و قالب. این کلیسا، بسان قلعه مستحکمی برای سرزمینی که در آن قرار دارد و رود نیلی که از آب آن می نوشد، خواهد بود. فتنه از این طریق می خواهد وارد شود. این فتنه در دوران صلاح الدین ناکام گردید. کلیسای مصر در برابر کلیسای اروپا ایستاد ؛ زیرا حقیقت این نبرد را درک نمود و دانست که این نبرد استعمار و لشکر کشی است و به آموزه های مسیح پیوندی ندارد. نبرد صلیبی شکست خورد و دوباره قدس به ملکیت مسلمانان و مسیحی ها درآمد.
امروز بار دیگر تاریخ تکرار می شود. این بار اسراییل پرچم این نبرد را به دوش خواهد داشت و در عقب آن، انجیلیزم امریکایی که صهیونیسم آن را اختراع کرده، قرار دارد.
ابرهای کم کم دارند در آسمان جمع می شوند، اما خداوند هر چه بخواهد همان خواهد شد.
میان اسلام سیاسی و دهشت افگنی خلط نکنیم. اسلام، آزادی را به رسمیت می شناسد و هر نوع زور و اجبار را رد می کند. رویداهای از قبیل : گروگان گیری، انفجار موترها، انفجار هواپیماها و شلیک بر ایست پلیس، به اسلام و بنیاد گرایی پیوندی ندارد، بلکه این ها، جرایمی اند که قاتلان مجرم مرتکب آن می گردند. اسلام، اختیار و قناعت است و این اختیار و قناعت بوسیله دعوت احسن[ دعوت نیکو] به دست می آید. مسلمان در برابر دیگران به جز در پاسخ تجاوز، سلاح برنمی دارد و جز به منظور دفاع از حقی که غصب شده است، نمی جنگد. اسلام دین رحمت، دوستی، بخشش، بردباری و محبت است و سراسر صلح می باشد.