ملت احساساتی!

دسته: تحلیل
نویسنده: غلام‌رضا سادات
1402/08/04
2:29 ب.ظ
بازدید: 20

پایگاه خبری تحلیلی روایت : یکی از مهمترین معضلات و مشکلات و حتی منجلابی که افغانستان در طول سده‌ ها و دهه‌های طولانی گریبان‌گیر آن بوده، رفتار احساساتی و بدور از تعقل اکثریت مردمان این مرز‌بوم در واکنش به هنجار های مختلف اجتماعی و سیاسی می‌باشد. البته قصد این نبشته توهین و اهانت به عقاید و افکار و آرای مردمان کشور نیست؛ ولی هدف نبشته نقد رفتارهای آنی توام با احساسات و بدور از عقلانیت و دور اندیشی مردمان کشور است که در تاریخ گذشته و وضعیت امروز و آینده ما تاثیر گذاشته و می‌گذارد.

یکی از مهمترین معضلات و مشکلات و حتی منجلابی که افغانستان در طول سده‌ ها و دهه‌های طولانی گریبان‌گیر آن بوده، رفتار احساساتی و بدور از تعقل اکثریت مردمان این مرز‌بوم در واکنش به هنجار های مختلف اجتماعی و سیاسی می‌باشد. البته قصد این نبشته توهین و اهانت به عقاید و افکار و آرای مردمان کشور نیست؛ ولی هدف نبشته نقد رفتارهای آنی توام با احساسات و بدور از عقلانیت و دور اندیشی مردمان کشور است که در تاریخ گذشته و وضعیت امروز و آینده ما تاثیر گذاشته و می‌گذارد.

دور نمی رویم در همین یک قرن اخیر، در حالیکه مردمان کشورهای مختلف جهان با تعقل و دور اندیشی کارهای بزرگی را کرده و کشورهای خودرا از دهان استعمار و استثمار بیرون آورده و از بدویت به مدنیت و پیشرفت رسانده‌اند، ولی مردمان ما گرفتار رفتارهای احساساتی شده و پشت سرهم اگر یک گام رو به جلو گذاشته اند، چندین گام دیگر عقب رفته اند.
مردمان کشورما آن‌قدر احساساتی عمل کرده و می‌کنند که بعد از انجام یک حرکت هیچ راهی معقولی برای بازگشت آن وجود ندارد. از سوی هم همه مفتخر به تاریخ ۵ هزار ساله هستیم ولی حافظه تاریخی برای پند و عبرت گرفتن از هنجارهای تاریخی و رفتارهای احساساتی خود ما حتی نداریم.

در قرن بیستم و در حالیکه اکثریت کشورها و ملت های جهان، منطقه و همسایه سنگ‌بنای اقتصاد نوین، آزادی های مدنی و سیاسی و گذار از سنت‌های شاهی و قبیلوی را می‌گذاشتند و عملی می‌کردند؛ ملت ما اما جمعی با توجه به احساسات قبیلوی و تعدادی با نگرش احساسی دینی و … برای شاهان مستبد دعا و سجده می‌کردند. زمانی که روسای جمهور مستبد و وابسته با کودتاهای رنگین و ننگین روی کار آمدند، شماری از ملت به گونه احساساتی در صف سجده قرار گرفتند و شماری هم با احساسات به کوه‌ها برای جنگ و خونریزی رفتند. قطعا انقلاب و مبارزه با دیکتاتور‌ها یک نیاز بود و است، اما رفتار احساساتی آخرش دوباره پرت شدن در منجلاب است.

همچنین بخوانید: مجاهد در واکنش به سخنان کاکر: ما مسئول تامین امنیت در پاکستان نیستیم

در بیست سال اخیر تعداد زیادی از مردمان احساساتی ما انتظار و آرزویی فقط امنیت را داشتند. از کسی می‌پرسیدی که هدف و آرزویت چیست؟ اولین و آخرین گفته اش تامین امنیت بود. البته این ملت احساساتی هرگز به منبع و مجریان مخل امنیت و استبداد که پس از تامین امنیت بوجود می آمد نمی اندیشیدند. فقط امنیت را می خواستند با قربانی ساختن تمامی ارزش‌ها و اصول!
اما امروز این ملت همیشه احساساتی به اشتباه گذشته شان پی برده اند. زیرا تامین امنیت فقط جان آنان را در برابر حملات و کشتار گلوله تاحدی حفظ کرده، ولی فقر و گرفتاری های اقتصادی و بیکاری جوانان و سلب آزادی زنان و مردمان کشور و خفقان حاکم، روز هزار بار آنان را بدتر از انفجار و گلوله می‌کشد. با این‌که اکثریت مردم در بوجود آوردن وضعیت کنونی نقشی ندارد، ولی آرزوی اکثریت که تامین امنیت بود تاحدی برآورده شده و رفتار احساساتی شان به منصه نشسته، ولی مشکلات جامعه و کشور نه تنها حل نشده که بیشتر از گذشته است.
بنابراین ما مردم احساساتی با همین رویکرد هرگز روی آرامش و آسایش را نمی بینیم، مگر اینکه شعور و فهم منهای احساسات غالب را در خود تقویت کنیم.