مسجد الاقصی یکی از مکان‌های مقدس در اسلام و اولین قبله مسلمانان است. در این محوطه، کوه معبد قرار دارد که مقدس‌ترین مکان یهودیان نیز است. به همین خاطر این منطقه از حساسیت بالایی برخوردار است. مسلمانان کل محوطه را مسجد الاقصی می‌دانند، اما درگیری تازه در داخل مسجدی رخ داده که در نگاه یهودیان ارزش معنوی ندارد.
ارتش اسرائیل در سال ۱۹۶۷ بیت‌المقدس شرقی را اشغال کرد با این حال تامین مالی و مدیریت مسجدالاقصی به یک نهاد اسلامی وابسته به اردن سپرده شد، اما در عمل کنترول تمامی بخش های بیت المقدس و مسجدالاقصی را رژیم اسراییل در دست گرفت.
شامگاه سه‌شنبه هفته جاری، در پی گزارش‌هایی درباره اینکه افراط‌گرایان یهودی می‌خواستند به شیوه ذکرشده در کتاب مقدس یهودیان یک (بز) را برای عید فصح در محل این مسجد قربانی کنند، فلسطینی‌ها پس از نماز مغرب و عشاء در مسجد ماندند. پولیس و مقامات مذهبی اسرائیل گفته بودند که اجازه نمی دهند مراسم قربانی کردن بز صورت بگیرد. اما ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی اسرائیل که از جناح راست افراطی است، به اقدام افراط گرایان یهود چراغ سبز نشان داده و برای سرکوب نمازگزاران وارد عمل شد. وی اقدامات پولیس اسرائیل را در سرکوب فلسطنیان «سریع و قاطع» خواند و آن را ستایش کرد.
در حالیکه نمازگزاران فلسطینی در مسجد مربوط به مسلمانان در حال نماز و اعتکاف بودند، سربازان اشغال‌گر رژیم اسراییل به مسجد حمله کرده و نمازگران را به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند. در یورش پولیس رژیم اسراییل در ویدیوها دیده می شود که آنان مردم را با باتوم و ابزار سخت دیگر به شدت می زنند. در جریان این حمله شماری از فلسطینی‌های معتکف و در حال عبادت مجروح و شماری هم توسط پولیس رژیم اسرائیل بازداشت شدند. براساس گزارش‌ها حدود ۸۰۰ نفر مجروح و بازداشت شده‌اند.
البته این جنایت اولین و آخرین حمله رژیم اسرایل به فلسطنیان نمازگزار نیست، این‌گونه جنایت‌ها سال‌هاست که علیه مردم فلسطین جریان دارد. مردم فلسطین درکنار درد بی‌وطنی و بی‌حاکمیتی از اشغال و ظلم و تعدی رژیم اسراییل نزدیک به یک سده است که رنج می‌برند. از زمان روی کار آمدن دولت راست افراطی جدید بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در اواخر سال گذشته، تنش‌ها میان فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها به طور مرتب افزایش یافته است. بر اساس گزارش‌های بین المللی، دست‌کم ۸۸ فلسطینی در سال جاری میلادی، در اثر تیراندازی مستقیم نیروهای رژیم اسرائیل کشته شده‌اند. صدها تن دیگر مجروح و بازداشت گردیده اند.
اسرائیل در سایه سکوت مرگبار سازمان‌های جهانی و کشورهای تحت حمایت استکبار جهانی و غرب، همه روزه به شهرک‌سازی در مناطق اشغالی و کشتار بی‌رحمانه مردان، زنان و کودکان مظلوم فلسطینی و بازداشت آن‌ها حتی در مسجدالاقصی ادامه می‌دهد. چنان‌که به اساس آمار تازه منتشر شده، در طول بیشتر از هفتاد سال اشغال مستقیم سرزمین‌ها توسط اسرائیل، بیش از صد هزار نفر اعم مرد، زن و کودک فلسطینی قربانی خشونت‌های وحشیانه دولت غاصب اسرائیل و حامیان بین‌المللی آن شده است.
امروزه و با نظاره سازمان ملل و نهادهای به اصطلاح حقوق بشری، غزه و کرانه باختری سخت‌ترین شرایط انسانی و بشری را تجربه می‌کند و سال‌هاست که در محاصره شدید اقتصادی و سیاسی به سر می‌برد. از آزادی، آرامش و امکانات رفاهی، بهداشتی و آموزشی خبری نیست و همه روزه حمله و کشتار بی‌رحمانه جریان داشته و مردم قتل عام می‌شود.
حمله سه شنبه شب این رژیم هم در ادامه حملاتی است که دهه‌ها است جریان دارد. ملت مظلوم فلسطین شاید بی‌سرنوشت ترین مردم جهان باشند. نه دولت دارند نه حاکمیت و نه قدرت. ملتی که هر روزشان تاریک و پر درد است. بدون شک مردم فلسطین بی سرنوشت‌ترین ملت در جهان است. هرلحظه امکان حمله و بازداشت و توهین و تحقیر و بی خانمان‌سازی از سوی رژیم اسراییل آنان را تهدید می‌کند.
البته دردآور این‌است که اسراییل با نقض تمامی موازین بشری و جهانی دست به کشتار و جنایت و تعدی می‌زند. هیچ کشوری و سازمانی در جهان نیست که مبتنی برعدالت از فلسطین صحبت و حمایت کند مخصوصا آنانی‌که شعار بلند آزادی و عدالت در جهان سر مید‌هند و برای کشورهای دیگر مشق و ادای حقوق بشر و آزادی در می آورند. در حالیکه اسراییل تمامی قوانین حقوق بشری و بین المللی و مفادهای توافقات سال های ۱۹۴۹ و ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ را نادیده گرفته و همه روزه سرزمین‌های بیشتری را اشغال و آرمان تشکیل یک حکومت فلسطینی را کم‌رنگ تر می‌کند و به این مسئله با قلدوری دهن کجی می کند، البته تأسف بار این است که هیچ سازمان و نهاد و کشوری وجود ندارد که اسراییل را ملزم به پذیرش قطعنامه‌ها و توافقات بین المللی کند. نه سازمان بین المللی وجود دارد، نه شورای امنیتی و نه مجامعی که صدای ملت فلسطین را بشنوند. اسرایل با وحشی‌گری تمام همه روزه در مسجد و محله و مزرعه و خانه به فلسطنیان حمله و تعدی و تجاوز می‌کند؛ اما کشورهای غربی که مدعی آزادی و عدالت اند، پشتیبانی و نظاره می‌کنند.
وقتی به سرنوشت امثال ملت فلسطین نگاه می‌کنم، به نظریه مارکوس سیرون که در آن به جهان وطنی که در آن حد اقل حق طبیعی انسان ها مصئون باشد تصریح می‌شود، حسرت ده چندان می‌خورم.
