غزه، ناحیه کوچکی در فلسطین که بیش‌تر از دو میلیون نفر در آن زندگی می‌کند، از چند روز بدین‌سو هدفِ بمباردمان نیروی هوایی ارتش ستم‌گر اسراییل قرار دارد. گفته می‌شود تا هنوز بیش‌تر از چند هزار نفر، به شمول کودکان و زنان، کشته و زخمی شده‌اند و هزاران تن دیگر آواره و بی‌خانمان.
افزون بر این، اسراییل هم‌چنان بر ساکنان غزه، آب، غذا، دارو و برق را قطع نموده و از مواصلت کاروان‌های کمک‌های بشردوستانه به فلسطینی‌ها ممانعت می‌کند.
آیا هالیودی یا بالیودی حاضر است درد و رنج قربانیانِ جنایات رژیم غاصب و ستم‌گر اسراییل در غزه را در فلمی بازتاب دهد؟
یکی از سوژه‌هایی که امروزه در دنیا بیش‌تر از هر چیزی در باره‌اش فلم ساخته شده و کتاب نوشته شده است، موضوع «هلوکاست» است.
هلوکاست، به کشتار یهودیان در طی جنگ جهانی دوم به دست هیتلر و آلمان نازی اطلاق می‌گردد. در باره‌ی این رویداد بیش‌تر از چند صد فلم در هالیود ساخته شده است که معروف‌ترین آن‌ها فلم بلند «فهرست شیندلر» ساخته ستیون سپلبرگ است. هم‌چنان در باره‌ی این رویداد چندین مجموعه تلویزیونی ساخته شده است که یکی از آن‌ها به نام هولوکاست است و در سال ۱۹۷۸ در چهار قسمت و در ۴۳۰ دقیقه با بازی‌گری چهره‌هایی چون مریل ستریپ، جیمز وودز، تهیه شده است.
از این‌که بگذریم پژوهش‌گران به صورت اختصاصی صدها کتاب و رساله در باره هولوکاست نوشته‌اند و چنان مبالغه‌آمیز در باره‌ی کشتار یهودیان به دستِ هیتلر سخن گفته‌اند که وقتی بخوانی احساس می‌کنی، هیچ فاجعه‌ای بزرگ‌تر از این رویداد در تاریخ اتفاق نیفتاده است.
این کتاب‌ها ادعا می‌کنند که هیتلر شش میلیون یهودی را در طی سال‌های جنگ جهانی دوم کشت. در باره‌ی اردوگاه‌های مرگ چون آشویتس می‌نویسند که در آن‌جا اتاق‌های گاز وجود داشت و یهودیان را در آن‌جا خفه کرده می‌کشتند و سپس اجساد شان را در کوره‌های آدم‌سوزی می‌سوختاندند. نویسندگانِ این کتاب‌ها حتا ادعا می‌کنند که در بعضی اردوگاه‌ها از چربی بدن یهودیان صابون، از موی سر شان کلاه گیس و از پوست تن شان آباژور می‌ساختند. این نویسندگان برای آن‌که توحش و بربریت نازی‌ها را برجسته کرده باشند، حتا ادعا می‌کنند که آن‌ها از یهودی‌ها به عنوان حیوانات آموزشگاهی استفاده می‌کردند.
من نمی‌خواهم کشتار یهودیان توسط نازی‌ها را انکار کنم- اگرچه در باره‌ی آماری که ارایه می‌شود شک و تردیدهایی وجود دارد. بلکه آن‌چه را می‌خواهم روی آن تاکید کنم این است که آیا همین نویسندگان و سینماگرانی که در باره هولوکاست هزارها کتاب نوشتند و صدها فلم ساختند، آیا حاضراند در باره‌ی غزه هم کتابی بنویسند و یا فلمی در باب مظلومیت مردم فلسطین بسازند؟
هرگز، هرگز!
واقعیت این است که برای بنگاه‌های نشراتی غرب موضوعات حقوق بشری اهمیت ندارد، بلکه آن‌چه در خدمت منافع امپریالیستی شان باشد، اهمیت دارد.
منافع امپریالیستی آن‌ها با مظلوم‌نمایی اسراییل گره خورده است. مطبوعات غربی چنان از اسراییل چهره مظلوم ترسیم می‌کنند که انگار موسیچه‌ی بی‌گناه باشد. در مقابل، تا می‌توانند به فلسطینی‌ها انگ و برچسب تروریسم را می‌زنند و از آن‌ها چهره تروریستی می‌نمایند. این در حالی است که فلسطینی‌ها برای دفاع از خانه و کاشانه خود می‌رزمند و این اسراییل است که سرزمین‌های آن‌ها را غصب می‌کند و زن کودک و پیر و جوان فلسطینی را می‌کشد.
این موضوعات را یادآوری کردم تا خطاب به جوانان ما بگویم که همه چیز را از عینک فلم‌ها و کتاب‌های ساخته و نوشته‌شده غربی نبینند، بلکه جور دیگری بنگرند و مطالعه انتقادی کنند.
جوانان ما وقتی توانستند ذهن خود را از زیر بار تبلیغات غرب رها سازند، آن‌گاه واقعا درک خواهند کرد که رژیم اسراییل چه رژیم جنایت‌کاری است.
