محرومیت دختران مسلمان تحت حاکمیت طالبان و دولت فرانسه؛ فرق در چیست؟

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۶/۱۶
۲:۳۹ ب٫ظ
بازدید: 0

در حالیکه دو سال می شود طالبان از ورود دختران به مکاتب با عنوان بی‌حجابی و عدم وجود شرایط مناسب جلوگیری کرده‌اند، اما در سال جاری دولت فرانسه نیز تصمیم گرفته است که از ورود دختران مسلمان به مکاتب این کشور به جرم داشتن حجاب جلوگیری نماید. یعنی از یکسو حاکمیت به اصطلاح اسلامی طالبان را داریم که با افراط‌گرایی دینی و با علَم کردن مسئله حجاب و پوشش، دختران و زنان را از مکتب و کار محروم کرده‌اند، از سوی دیگر هم دولت فرانسه قرار دارد که با یدک‌کشیدن نظام لیبرالیستی عقل گرا که در آن همه کنش‌ها باید آزاد باشد، اما دختران مسلمان را به دلیل داشتن پوشش و روسری از مدارس منع کرده است.

روز گذشته مطلبی خواندم در زمینه «حکومت دینی یا سکولار»، در این مطلب تفاوت‌ها و تشابه‌های حکومت دینی و سکولار برجسته شده بود. یکی از نکات مهم در آن مطلب، مبحث افراط‌گرایی بود که مستدل مطرح شده بود. در آن مطلب گفته شده بود که افراط‌گرایی تنها مربوط به حاکمیت‌های دینی نیست. یک نظام سکولار مانند فرانسه نیز می‌تواند به اندازه حکومت طالبان، در زمینه سلب حقوق دختران به صورت افراطی حرکت کند. یعنی در حالی که نقدها در زمینه‌ی اینکه حکومت دینی با افراط‌گرایی جامعه را به انحطاط می‌برد وجود دارد، از سوی هم حکومت‌های به نام سکولار با رویکرد افراطی دست به سلب آزادی ها بر خلاف تعریف و شعارشان می زنند.

امروز دولت فرانسه عین همان اقدامی را که طالبان انجام داده، دارد انجام می‌دهد. در حالیکه مطابق قانون لیبرالیسم افراد و اتباع تحت حاکمیت این نظام ها از آزادی ها در حد اینکه آزادی دیگران را سلب نکنند برخوردار اند، اما در عمل دیده می‌شود که با مشکل‌تراشی مثلا در زمینه‌های داشتن حجاب و عفاف و پوشش، و تصویب قوانین برخلاف ایده دمکراسی، نه تنها که خلاف شعار دمکراسی و لیبرالیسم حرکت می کنند، که دقیقا موازی با افراط گرایی دینی، یعنی افراط در نوع نگاه به لیبرالیسم که منجر به سلب آزادی و حق انتخاب می‌شود، قرار گرفته اند.

همچنین بخوانید: متقی: حقابه ایران را به رسمیت می‌شناسیم

در حالیکه نگاه طالبان بر پوشش و ممانعت دختران در آموزش و تحصیل مبتنی بر ایده افراط‌گرایی و سنت افراطی قبیلوی آنان استوار است؛ در سمت مقابل آن نیز نظام لیبرالیسم با ایده افراط در تحمیل بی‌حجابی، عین همان کار نظام‌های مانند طالبان را انجام می‌دهد. هر دو طرف استدلال شان منابع قانونی است.

بنابر این هردو طرف شلاق افراط را بالای زنان حواله کرده اند. این طرف شلاق افراطیت‌ بر بدن زنان و دختران می‌خورد، آن طرف شلاق تفریط و ولنگاری. این طرف‌ چوب ایده افراط‌گرایی دینی را می‌خورند، آن طرف قربانی ایده سکولاریسم افراطی هستند. این طرف به نام دین و شریعت آزادی ها را سلب می‌کنند، آن طرف به نام عقل و خردگرایی، انسانیت و عفت را می درد.

البته جالب قصه در این است که بنیادگرایان خود را وارث بلامنازعه خداوند می‌دانند که حق امر و نهی کامل را انگار مستقیم از خداوند دریافت کرده و با هر وسیله ای آن را باید تطبیق کنند، در سوی مقابل هم دولت‌های لیبرالی قرار دارند که بر محور منافع شان تصمیم می گیرند اما همواره حرف از قانون زده و دولت های خودرا سرآمد عقل و خرد در دنیای بشریت می پندارند.

نوشته های مرتبط :