مخالفت‌های شرم‌آور و نقدهای غیر سازنده

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۶/۱۲
۱:۴۹ ب٫ظ
بازدید: 0

در روزهای پسین به دلیل اظهارات تند و تیز تعدادی از سران جبهه مقاومت ملی راجع به منشور و خطوط این جبهه و همچنین نگرش و نقد غیرمسئولانه و عقده‌مندانه تعدادی از منتقدان داخلی این جبهه، دریای از نفرت و انزجار در فضای مجازی جاری شده است. در حالیکه همه می‌دانیم و اینکه اکثریت افرادی حاضر در جبهات ضدطالبان حداقل به صورت ظاهری خود را طرفدار نقد و نظر، صبر و حوصله مندی، تکثر گرایی و تعدد آرا می دانند، اما این روزها به جای نقد و نظر و پذیرش تکثرگرایی و حتی صبر، موجی از نفرت و کنایه و ادبیات سخیف راه افتاده و افراد و اعضای این جبهات‌ آن را حواله یکدیگر می‌کنند که تاسف‌بار است.

در حالی که بعضی از افراد در جریان های ضد طالبان به جای پرداختن به مبارزه مشترک علیه دشمن اصلی (طالبان) علیه یکدیگر نفرت پراکنی را شروع کرده اند، اما تاسف‌بار این است که بسیاری از این افرادی مطرح در دو سال گذشته حتی یک سطر و پاراگراف هم علیه جنایت و آدم کشی طالبان نوشته نکرده اند، برعکس امروز علیه همرزمان قدیم و هم کیشان خود شمشیر از نیام کشیده و همه را با قلم تند و تیز بی ادبانه قلع و قم می کنند.

از سوی هم بنابر ضرب المثل معروف “هنوز نه به کار است و نه به بار”؛ اما همه به یقه هم افتاده اند؛ و اگر همین فردا بساط طالبان جمع شود، این افرادی که هرکدام خودرا کس و کسانی در گفتار و نوشتار و سیاست و اجتماع می دانند، چه خواهند کرد؟ با این رویکرد طیفی از این گروه‌ها، قطعا دهه هفتاد تکرار خواهد شد!؟

همچنین بخوانید: یک سردسته‌ی گروه طالبان در کمین «جبهه آزادی» در تخار کشته شد

در حالیکه سلطه حاکمیت استبدادی طالبان بر کشور پهن بوده و استعمار داخلی این گروه با تصفیه قومی، سرکوب ها، قتل‌های هدف‌مند و غارت سرمایه های مردم به شدت جریان دارد، از سویی هم هنوز یک وجب از جغرافیای کشور به صورت رسمی از قید حاکمیت ظلم و ستم استبداد طالبان آزاد نشده، اما این دسته از مخالفین طالبان که تا دیروز در یک جبهه بودند، به گونه شرم آور به همدیگر می تازند. و پرسشی که مطرح می شود این است که به جای سرو کله زدن بین هم و تحلیل قوا، چرا این دسته افراد علیه دشمن زبون و مشترک به اندازه نصفی که علیه همدیگر موضع می گیرند، مصمم و محکم کسی ایستاده نمی شوند؟

البته نقد و تحلیل عملکرد‌ جریان های سیاسی بخشی مهم از راستی آزمایی‌ و استواری جریان ها بر خط مستقیم و عدالت گرایی را تضمین می کند، اما مخالفت مرتجعانه و توهین و تحقیر ها به هیچ عنوان نمی تواند کارساز و رهگشا‌ باشد.

نکته پایانی اینکه نیاز اصلی است که جبهات‌ ضد طالبان در ساختار رهبری و رفتاری شان تجدید نظر کنند. یکی از نیازهای جدی برای اصلاحات این است که رهبران جبهات درک کنند که نباید اظهارات خود سرانه اعضا کار دست این جبهات‌ بدهد. نیاز جدی است تا حداقل آنانی را که موقف و مقام رسمی در جبهات‌ دارند، سران این جبهات‌ توجیه و از اظهارات نفرت پراکنانه و منزجر کننده بازدارند. اگر این کار صورت نگیرد و تاخت و تاز به همدیگر ادامه یابد، قطعا به وجهه سیاسی و اجتماعی این جبهات‌ به شدت آسیب می رسد. از سوی هم با این اختلاف و ادبیات و تاختن به همدیگر و یقه کشیدن و بی آبرویی، چه کسی تضمین می کند که جهان و طالبان و مردم از این جبهات و این سیاست حساب می برد‌!؟

همچنین بخوانید: فارن پالیسی: نظام آموزشی کنونی افغانستان برای طالبان ارتش سازی می‌کند

نوشته های مرتبط :