فصل تهاجم کوچی‌ها

دسته: تحلیل, گزارش ها
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۱/۱۲/۱۶
۱:۴۶ ب٫ظ
بازدید: 7

آهسته آهسته به نوروز و آغاز فصل بهار نزدیک می‌شویم. فصل بهار در افغانستان تنها فصل رویش سبزه و سرسبزی طبیعت نیست، بلکه در بخش‌های از کشور، به خصوص در مناطق مرکزی و ولایات مانندی غور و فاریاب، روزهای تهاجم کوچی‌ها بر ده‌نشین‌ها نیز می‌باشد. با نزدیک‌شدن فصل بهار کوچی‌ها از جنوب به مناطق دیگر کوچ کرده و اموال و مواشی خود را بر روی مزرعه‌های ده‌نشینان هدایت می‌کنند. سپس درگیری آغاز می‌شود و قتل و خون راه می‌افتد. دیروز گزارشی در رسانه‌ها منتشر شد که در اثر درگیری کوچی و ده‌نشین در ولسوالی غورماچ ولایت غور یک تن کشته شده است. در سال‌های قبلی نیز ما شاهد چنین مواردی بودیم.

در این میان آن‌چه که معضل کوچی و ده‌نشین را بیش‌تر تشدید می‌کند، حمایت دولت از کوچی‌ها است. در حالی که در سایر دنیا حکومت‌ها کوشش می‌کنند کوچیان را اسکان بدهند، اما حکومت‌ها در افغانستان، همواره از کوچیان و کوچی‌گری حمایت کرده‌اند و همیشه کوچی‌ها در این سرزمین از امتیازاتِ ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند. آن‌ها در کنار آن‌که می‌توانند، به راحتی، و در پیشِ چشمِ قانون، مزارع و کشتزارهای مردم بومی را چراگاهِ مواشی خود ساخته و روستاها را به آتش بکشند، هم‌چنان در دوره جمهوریت دارای کرسی‌های اختصاصی در پارلمان، و تشکیلاتِ ویژه در وزارتِ اقوام و قبایل بودند. حفاظت از منافعِ کوچی‌ها در نزاع کوچی و ده نشین، همواره پالیسی اساسی دولت‌های افغانستان را تشکیل می‌داده است.

حمایت دولت‌ها از کوچی‌ها باعث شده است تا آن‌ها زمین‌های شخصی مردم را چراگاه خود فکر کرده و در آن مواشی خود را هدایت کنند و با مردم محل درگیر شوند. باری یک کوچی به مردم بومی گفته بود که «خیلی کوچی کوچی نگویید؛ این‌جا سرزمین ما است و کوچیان اصلی شما هستید.» آن‌چه را که آن کوچی گفته بود ذهنیتی است که دولت‌های افغانستان تبلیغ کرده‌اند. دولت‌های افغانستان سال‌ها است که افغانستان را به‌ عنوان “سرزمین افغانان” (پشتون‌ها) تبلیغ کرده و سایر اقوام را به عنوان”مهاجران تازه وارد” معرفی کرده اند و حتا گاهی سخن از کوچ‌دادن دیگران گفته اند. در دور اول طالبان، ملانیازی گفته بود تاجیک به تاجیکستان، ازبک به ازبکستان و هزاره به گورستان بروند.

همچنین بخوانید: روایت سقوط؛ سفر از قندهار تا هرات و عبور از بازرسی های طالبان

اگرچه در سال‌های قبل نیز کوچی‌ها بالای مردم بومی یورش می‌بردند، اما از آن‌جایی که دیگران نیز در حکومت حضور داشتند و یا حداقل یک فضای باز برای اعتراض وجود داشت مردم صدای خود را بلند می‌کردند. اما اکنون که حاکمیت کاملا در اختیار پشتون‌ها است احتمال این‌که کوچی‌ها جنایت‌های خود را بیش‌تر کنند بعید نیست. دیده شود که امارت دور دوم طالبان با معضل کوچی و ده‌نشین چگونه برخورد می‌کند.

نوشته های مرتبط :