کو کرامت انسان، کو صدای آزادی؟

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
1402/05/01
4:00 ب.ظ
بازدید: 4

در روزهای پسین با شعر زیبای که در رثای امام حسین (ع) سروده شده و بعدا در قالب نوحه در یک مراسم عاشورا حدود ۱۰ سال پیش به شکل بسیار زیبا خوانده شده، روبرو شدم که بخشی از متن این شعر و نوحه چنین است:
کو زبان خاموشان، قوم حق فراموشان
کو کرامت انسان، کو صدای آزادی
تا به کی ستم بردن، نان بندگی خوردن
زندگی نمی‌ارزد، بی‌نوای آزادی

آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی
در محیط طوفان‌زا، ماهرانه در جنگ است
ناخدای استبداد با خدای آزادی

غنچه می‌زند پر پر، آب می‌شود هاجر
زمزمی تلاوت کن، ای گلوی ناب اصغر
زمزمی که می‌جوشد، زیر پای آزادی
زمزمی که می‌جوشد، پا به پای آزادی

کیست این قیامت هان! زینب است یا طوفان
آنکه می‌کشد قامت در هوای آزادی
ما و بندگی هیهات، ننگ زندگی هیهات
در مرام ما کفر است، ظلم جای آزادی
این شعر بلند و زیبا در واقع اهداف و مرام انقلاب کربالا را بازگو می کند. حرکت و قیامی که برای زدودن استبداد و ظلم و بی‌عدالتی بود. همانطوری‌که از شعر بالا پیداست، حرکت بزرگ عدالت محور عاشورا در طول تاریخ منشا و الگوی عدالت خواهی و آزاده‌زیستی در جوامع اسلامی و غیراسلامی از هند تا افریقا بوده است.

اما امروز در افغانستان تعدادی برخلاف شعار بلند آزادگی و آزاده‌زیستی عاشورا، از طالبان فقط برای اینکه اجازه «برگزاری ایام محرم» را آن هم به شکل محدود داده اند، تشکری می کنند. در حالیکه این تسلیم‌پذیری و تشکری با نفس شعار و عمل عاشورای عظیم حسینی منافات دارد.

همچنین بخوانید: کشته‌شدن شش داعشی در هرات

این افراد و گروه‌ها در افغانستان با تقدیر و تشکر از رژیم طالبانی که ظلم و استبداد را در جامعه گسترانیده و آزادی و عدالت خواهی را سرکوب نموده است و اجازه نفس کشیدن به اقوام و مذاهب را نمی‌دهد، زبان به مدح گشوده و بر خلاف مرام و اهداف عاشورا دست تسلیم بلند کرده اند. در حالیکه اصولا محرم و عاشورا و تجلیل از این انقلاب عظیم مگر نیازی به جواز دارد؟ مگر امام حسین (ع) برای قیامش‌ از حاکمان مستبد زمان اجازه گرفت؟ چرا باید انقلاب را که برای عدالت و آزادی و آزادگی به وقوع پیوسته و در جریان تاریخ مسیر آزادی را پیموده تا این حد تقلیل داده که تنها به آن عمل نمی شود که صرف برای سوگواری آن از یک عده ای ظالم و سرکوبگر اجازه گرفته و بعد تشکری کرد!؟

امام حسین (ع) در حالیکه فریاد »هیهات منا الذله» را با صدای بلند و برای تمامی عصرها و نسل‌ها در روز عاشورا فریاد کشیده که طنین آن تا امروز جاودانه است، حالا و امروز چه توجیهی دارد که نه تنها کاری برای آزادی و عدالت نمی کنند و نمی توانند، اما در مقابل ظالمان تسلیم استبداد شده و از افراطیون سرکوبگر سپاسگزاری می‌کنند که به شکل محدود اجازه برگزاری سوگواری داده است. این کجایش منطبق با فلسفه و قیام عاشورا است؟

امام حسین (ع) در کجای قیامش فرموده که برای آزادی و عدالت خواهی از حاکمان ظالم اجازه بگیرید؟ امام حسین در کجای حرکت عاشورای خونین اش فرموده که مردم زیر بار ذلت و استبداد بروند اما برای من عزاداری کنند و از حاکم جابر و ظالم برای گرامی داشت از حرکت عدالت خواهانه و اصلاح طلبانه من اجازه بگیرند؟ باید گفت که قیام عاشورا همان صدای رسای «هیهات منا الذله» می باشد که هنوز طنین انداز است و همان صدای که گفت: اگر دین ندارید لاقل آزاده باشید.

همچنین بخوانید: طالبان: قانون جدید جدید رسانه‌ها به زودی توشیح و تنفیذ می‌گردد

نوشته های مرتبط :