امروز، نخستین روز نشست بین‌المللی دوحه در باره‌ی افغانستان است. در این نشست، نمایندگان ۲۵ کشور شرکت کرده اند. از طالبان نیز در این نشست دعوت شده بود، اما به علت پذیرفته‌نشدن شرط‌های شان شرکت نکردند.
از جامعه مدنی نیز شش تن در این نشست دعوت شده است. این شش تن در واقع به نماینده‌گی از افغانستان غیرطالبانی در این نشست شرکت کرده‌اند. اما در میان این شش تن، نام چهره‌هایی مانند محبوبه سراج نیز وجود دارد.
محبوبه سراج، خانمی از خانواده‌ی امیر حبیب‌الله خان و عبدالرحمن خان، از شاهان پیشین افغانستان، است.
او از سال ۲۰۰۳ بدین‌سو در افغانستان زندگی می‌کند و در بیست سال دوره‌ی جمهوریت، مصروف روزنامه‌نگاری و کار با نهادهای مدافع حقوق بانوان بود.
او پس از تسلط مجدد طالبان در اگوست سال ۲۰۲۱، در کابل ماند و به نمایندگی از زنان افغانستان در برخی کنفرانس‌های بین‌المللی شرکت کرد.
اگر چه جامعه جهانی و کشورهای غربی تلاش دارند او را به عنوان یک چهره‌ی شاخص در میان بانوان افغانستان تعریف کنند و به همین منظور، او را نامزد جایزه نوبل کرده و حتا نامش را در فهرست ۱۰۰ فرد تاثیرگذار جهان در مجله تایم قرار دادند؛ اما مردم افغانستان به دلایل متعدد، به این خانم نگاه خوب و مساعد ندارند.
یکی از این دلایل، حمایت او از طالبان در کنفرانس‌های بین‌المللی است. او در کنفرانس‌های بین‌المللی، دنیا را به گفتگو و تعامل با طالبان تشویق کرده و همواره تاکید کرده است که چاره‌ای جز گفت‌وگو با طالبان وجود ندارد و باید به طالبان گوش داده شود.
جنبش‌های اعتراضی افغانستان، به علت این موضع‌گیری محبوبه سراج، او را به لابی‌گری برای طالبان متهم می‌کنند و حتا وقتی نام او در فهرست نامزدان جایزه‌ی صلح نوبل قرار گرفت، این جنبش‌ها اعتراض کردند و از انستیتیوت تحقیقات صلح اسلو خواستند که نام خانم سراج را از فهرست نامزدان دریافت این جایزه حذف کند.
جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، محبوبه سراج را به عنوان لابی‌گر طالبان می‌شناسند، نه به حیث نماینده‌ی افغانستان غیرطالبانی.
دومین نقطه‌ای که در کارنامه‌ی او وجود دارد و باعث بدگمانی مردم نسبت به وی شده است، دفاعش از امیر عبدالرحمن خان است.
امیر عبدالرحمن خان، یکی از شاهان مستبد و خون‌خوار کشور است که خیلی جنایت کرده است. یکی از جنایات او، قتل عام و نسل‌کشی مردم هزاره، به بردگی گرفتن آنان و غصب سرزمین‌های شان می‌باشد.
مورخان می‌گویند که امیر عبدالرحمن خان، نزدیک به ۶۲ درصد مردم هزاره را قتل عام کرده و سرزمین‌های شان را غصب نموده و به افراد لشکر خود توزیع نمود.
در دوره‌ی سلطنت او گفته می‌شود که در بازارهای کابل و قندهار، ۹۰۰۰ تن هزاره به عنوان برده خرید و فروش می‌شد. ستمی را که او در حق هزاره‌ها و سایر اقوام افغانستان مرتکب شده است، توسط مورخان از جمله در آثار فیض محمد کاتب به صورت مفصل ثبت گردیده است.
با همه جنایاتی که او انجام داده است، اما خانم محبوبه سراج، به علت پیوند خونی و خانوادگی که با آن شاه دارد، در گفتگوهای تلویزیونی از کارنامه‌ی امیر عبدالرحمن خان دفاع می‌کند و او را بنیان‌گذار افغانستان می‌خواند.
بنابراین، با توجه به این عملکردهای محبوبه سراج، او را نمی‌توان نماینده زنان کشور خواند حتا اگر تمام اروپا و آمریکا نیز برایش لابی کند.
