خیره‌سری طالبان و آوارگی مردم افغانستان

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
۱۴۰۲/۱۱/۲۴
۱۲:۱۷ ب٫ظ
بازدید: 51

پایگاه خبری تحلیلی روایت : این‌ها همه ناشی از بی حکومتی در افغانستان است که فاجعه‌ای انسانی بزرگی را به وجود آورده است. فرزندان افغانستان در گوشه و کنار دنیا پراکنده شدند و روزانه با مشکلات بی‌شماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از جهتی همین همه آوارگی نتوانسته بر شعور حاکمان افغانستان تأثیری بگذارد و آن‌ها وادار به تن دادن به شرایط امروزی جهانی کند.

پس از سقوط نظام جمهوری و تسلط طالبان بر افغانستان، مردم کشور با دیگر با دو راهه‌ی غیرقابل‌تصوری روبرو شدند: فرار از افغانستان و تحمل بار سنگین مهاجرت و یا تن دادن به استبداد و خشونت بی‌وقفه و طاقت‌فرسای طالبان. دوراهی دردناکی که باعث فشارهای روحی و روانی بسیار برای مردم شد.

بیست سال نظام جمهوری مردم افغانستان را با جهان بیرون پیوند زد و زندگی آن‌ها را تحت تأثیر تغییرات اساسی در جهان قرارداد. دختران و پسران افغانستان در این بیست سال تا بدان‌جا پیش رفتند که در رقابت‌های علمی و ورزشی جهانی شرکت می‌کردند. مساله ای که تا پیش‌ازاین برای مردم افغانستان کمتر قابل‌تصور بود.

اما آمدن طالبان این روند را دچار بحران جدی کرد و مردم را وادار به عقب‌گرد بسیار ناامیدکننده‌ی نمود. دختران را از آموزش و کار بازداشت و به زنان اجازه‌ی حضور در اجتماع را نداد. این سیاست نابخردانه بسیاری از مردم را مجبور کرد به این عقب‌گرد تن دهند که امروز و فردای آن‌ها را نابود می‌کند. و شماری دیگر که امکان و فرصتش را داشتند راه فرار در پیش گرفتند و افغانستان را ترک کردند.

البته دلیل فرار مردم افغانستان تنها منع آموزش دختران و اجازه ندادن به زنان در اجتماع که بحث بسیار مهمی است، نیست، بلکه مسایلی چون نبود حکومت در افغانستان و گسترش انارشی و هرج‌ومرج، ترس از انتقام، خشونت، نگرانی از سرنوشت فرزندان و فروپاشی اقتصاد افغانستان نیز است.

فرار از افغانستان برخی‌ها را که شرایط و مدرک لازم را داشتند به کشورهای اروپایی و آمریکا رساند اما جمع زیادی را به کشورهای منطقه سرازیر کرد؛ مساله ای که هم کشورهای میزبان و هم مهاجران را دچار چالش‌های فراوان کرده است.

همچنین بخوانید: طالبان؛ رد فقر و گرسنگی در افغانستان و غصب‌ کمک‌های جهانی

یک‌سوی قضیه حضور میلیون‌ها افغانستانی بی‌مدرک در داخل کشورها که باعث نگرانی اقتصادی و امنیتی میزبان گردیده است‌، و از سوی دیگر مردمی که از ترس انتقام و خشونت طالبان تن به مهاجرت داده‌اند و امروزه به اخراج اجباری از سوی برخی کشورهای میزبان روبرو شده‌اند.

این مساله برای مهاجران افغانستان چالش بزرگی را به بار آورده است. زیرا بازگشت کسانی که از ترس انتقام و خشونت و یا آینده‌ی فرزندانشان کشور را ترک کرده‌اند کار نه‌تنها دشواری‌است که در بسا موارد، ناممکن است. تاکنون کمتر اتفاق افتاده است کسی با پای خودش پای چوبه دار برود.

فردی که در حکومت قبلی افغانستان در ارتش کشور خدمت کرده است، یا در ادارات دولتی بوده است و یا حتا خبرنگار و روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی بوده است، بدون در نظر داشت هر علتی، دشمن طالب تلقی می‌شود که ممکن است با واردشدنش به افغانستان بازداشت و سپس کشته شود.

این‌ها همه ناشی از بی حکومتی در افغانستان است که فاجعه‌ای انسانی بزرگی را به وجود آورده است. فرزندان افغانستان در گوشه و کنار دنیا پراکنده شدند و روزانه با مشکلات بی‌شماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از جهتی همین همه آوارگی نتوانسته بر شعور حاکمان افغانستان تأثیری بگذارد و آن‌ها وادار به تن دادن به شرایط امروزی جهانی کند.

جامعه جهانی نیز هر یک به دنبال منافع خود هستند و اهمیتی به این نمی‌دهند که طالبان این‌همه آوارگی، خشونت، انتقام، سرگردانی و سیاهی به بار آورده است و هرروز بیش‌تر به آن شدت می‌بخشند.

نوشته های مرتبط :