در این روزها اگر به اخبار افغانستان نگاه کنید، متوجه می‌شوید که طالبان خیلی مضطرب و پریشان‌اند و در ترس از زوال و فروپاشی به سر می‌برند.
نشانه‌های این ترس، برگزاری همایش‌های فرمایشی به حمایت از طالبان در مرکز و ولایات، و سخنان مولوی عبدالکبیر به نقل از مقامات سازمانِ ملل است.
طالبان در این روزها از یک‌سو در مرکز و ولایات همایش‌های فرمایشی به حمایت از این گروه برگزار می‌کنند، و از سوی دیگر مولوی عبدالکبیر به نقل از مقامات سازمان ملل برای اعضای این گروه اطمینان می‌دهد که دنیا نمی‌خواهد حکومت طالبان را فروبپاشاند.
این ترس از فروپاشی در میان طالبان از کجا پیدا شده است که مولوی عبدالکبیر می‌خواهد برای مقابله با آن، به دیگران اطمینان خاطر بدهد؟
چرا در این روزها در مرکز و ولایات همایش‌های فرمایشی برگزار می‌کنند؟
تا جایی که من رویدادهای افغانستان را دنبال می‌کنم، ترس از زوال و فروپاشی در میان طالبان از سه جای سرچشمه می‌گیرد:
کنفرانس دوحه:
قرار است اواخر این ماه سازمان ملل متحد نشستی را در دوحه در باره‌ی افغانستان برگزار کند.
یکی از آجنداهای این نشست، تعیین نماینده جدید سازمان ملل در امور افغانستان است. یکی از وظایف نماینده جدید، گفتگو با تمام طالبان و مخالفان آن‌ها به منظور پایان‌بخشیدن به بحران سیاسی در کشور می‌باشد.
طالبان از تعیین نماینده جدید خیلی نگرانند و با این پیشنهاد تا هنوز مخالفت کرده‌اند. علت مخالفت شان این است که تصور می‌کنند نماینده جدید همان نقشی را در فروپاشی حکومت طالبان ایفا خواهد کرد که زلمی خلیل‌زاد در فروپاشی جمهوریت ایفا کرد.
جمهوریت وقتی با فروپاشی مواجه شد که خلیل‌زاد به حیث نماینده آمریکا تعیین شد و در دوحه با طالبان گفتگو کرد. آن گفتگوها سرانجام باعث تسلط مجدد طالبان در افغانستان شد.
ناموسی‌شدن موضوع بازداشت دختران:
یکی از رویدادهای دیگری که طالبان را خیلی نگران کرده است، واکنش‌ها به بازداشت دختران در کابل به اتهام بی‌حجابی است.
طالبان در این اواخر در کابل، دخترانی را از مناطق دشت برچی و سایر نقاط به اتهام بدحجابی بازداشت کردند.
بازداشت دختران در کابل، بازتاب خیلی بدی در افغانستان داشت و مردم این مساله را یک موضوع ناموسی انگاشتند و در برابر آن واکنش نشان دادند. یکی از واکنش‌های تاثیرگذار، واکنش آیت‌الله واعظ‌زاده بود.
طالبان از این واکنش‌ها چنان ترسیده‌اند که به دنبال آن در کابل و ولایات، همایش‌های فرمایشی به حمایت از حکومت این گروه راه‌اندازی کردند.
انتقادات علما از حکومت طالبان:
موضوع سومی که در میان طالبان دغدغه زوال و ترس از فروپاشی را دامن زده است، انتقادات علما از حکومت طالبان است.
در روزهای اخیر، تعدادی از علمای غیرپشتون از طریق منابر مساجد از طالبان انتقاد می‌کنند و حکومت‌داری آنان را ظالمانه خوانده و متهم به قوم‌گرایی می‌نمایند.
من در چند روز اخیر چندین ویدیو را دیدم که علمای دینی داشتند از طالبان انتقاد می‌کردند.
یکی از این علما، مولوی عبدالشکور از کندز بود که بازداشت شد.
انتقادات علما از حکومت طالبان نیز این گروه را دچار اضطراب و ترس کرده است، تا سرحدی که ملاهبت‌الله، رهبر طالبان، به آن انتقادات واکنش نشان داد.
چند روز پیش یک پیام صوتی رهبر طالبان در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها منتشر شد که در آن انتقاد عالمان دین از خودش را «خلاف شریعت» خوانده و گفته است که این انتقادات تاثیر منفی بر رژیم مستقر در کشور می‌گذارد.
در پیام صوتی رهبر طالبان آمده است: «این‌که در رسانه‌ها ظاهر می‌شوید و بر من دست تکان می‌دهید که امیرالمومنین چرا این کار را کردید یا این کار را نکردید، این خلاف شریعت است.»
او گفته است که این انتقادها بی‌اعتمادی به بار می‌آورد و فاصله میان علما و حکومت طالبان را نشان می‌دهد.
