یکی از اتفاقات غیرمنتظره در سال ۲۰۲۱، تسلط خیلی سریع طالبان بر افغانستان بود. بسیاری از نهادهای مطالعاتی و استخباراتی پیش‌بینی کرده بودند که حکومت افغانستان حداقل شش ماه پس از خروج نیروهای آمریکایی دوام می‌آورد. اما طالبان در ۱۵ اگوست سال ۲۰۲۱ بسیار با سرعت بر کشور مسلط شدند و در هیچ منطقه‌ای با مقاومت جدی مواجه نشدند.
با تسلط طالبان در کابل، مخالفان این گروه پس از مدتی جبهاتی را در ولایت پنجشیر و اندراب ایجاد کردند و فعالیت‌هایی را نیز در کابل و برخی ولایت‌ها آغاز نمودند.
از همان آغاز تاکید کارشناسان جنگ این بود که باید با تکنیک خود طالبان، آن‌ها را به چالش کشید؛ این گروه در اوایل جنگ با دولت افغانستان، هیچ‌گاه تلاش نکرد حتا برای چند روز ولایتی یا فرمانداری را در اختیار گیرد، بلکه با حملات چریکی دست به اقداماتی زد که منجر به افزایش ناامنی و تهدید جدی به دولت افغانستان شد.
ازاین‌رو تاکید کارشناسان بر این بود که نمی‌شود با ایجاد جبهات منظم و جنگ میدانی با طالبان به‌جایی رسید؛ بهترین گزینه اقدام چریکی است. چراکه هزینه و تلفات کمتری دارد و از جهتی، چریک موقعیت مکانی و جغرافیای مشخصی ندارد و در عین حال می‌تواند در هر گوشه‌ی حضور داشته باشد و طالب را به چالش بکشد.
تجربه‌ی دو سال گذشته نشان داد که این دیدگاه درست بوده و نمی‌شود با نبود امکانات و حمایت جدی با طالبان وارد جنگ رو دررو شد.
مشخص است که در تجربه‌ی دو سال اخیر، طالبان به‌شدت به چالش کشیده شدند اما در عین حال شمار زیادی از فرماندهان و نخبه‌های نظامی مخالف طالب نیز جان شان را از دست دادند و مردم نیز در شرایط دشواری‌تری از جانب طالبان قرار گرفتند.
حالا با مطرح‌شدن بحث برگزاری نشست سازمان ملل در دوحه و دعوت نشدن مخالفان طالبان در این نشست، اقدامات چریکی علیه طالبان در گوشه و کنار افغانستان شدت یافته است. دوشنبه‌شب جبهه آزادی دو انفجار را در حوزه چهارم و خیرخانه کابل انجام داد که براثر آن چهار طالب کشته و دو تن دیگر زخمی شدند.
همچنان دوشنبه شب در شهرستان انجیل هرات درگیری مسلحانه‌ای میان طالبان و نیروهای مقاومتی صورت گرفت که براثر آن یک طالب کشته شد.
همین‌گونه روز سه‌شنبه انفجاری در تخار توسط جبهه مقاومت ملی انجام شد که براثر آن یک طالب کشته و دو تن دیگر زخمی شدند.
شام سه‌شنبه نیز در شهرک خالد بن ولید مزار شریف حمله‌ی از سوی جبهه آزادی بر طالبان صورت گرفت که منجر به کشته شدن یک طالب و زخمی شدن شش تن دیگر آن‌ها شد.
گمان می رود این رویدادها به دو هدف انجام شده است و ممکن است همچنان ادامه یابد. نخست به چالش کشیدن طالبان و ایجاد ترس میان نیروهای این گروه در گوشه و کنار افغانستان و دوم جلب دیدگاه جهان که می‌بایست نیروهای مخالف طالبان را به‌عنوان گروه‌های مقاومتی در نظر گیرد.
دیده شود که جبهات مخالف طالبان چقدر می‌توانند به اقدامات این‌چنینی ادامه دهند اما به باور کارشناسان تنها راه به چالش کشیدن طالب و واردکردن تلفات بر این گروه در حال حاضر همین گزینه است و از جهتی باعث خواهد شد تا جامعه جهانی بپذیرند که مردم افغانستان حاضر نیستند زیر سلطه‌ی طالبان باقی بمانند و نیاز است به خواسته‌های آن‌ها گوش داده شود.
