دیروز خبرگزاری‌ها از حمله موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی ایران بر نقاطی از خاک پاکستان خبر داد.
در گزارش رسانه‌ها آمده است که در این حمله دو مقر گروه تروریستی موسوم به «جیش‌العدل» در خاک پاکستان هدف قرار گرفته است.
جیش‌العدل، یکی از گروه‌های تروریستی است که در ایران حملات ترریستی انجام می‌دهد.
افراد این گروه چندی قبل بر مقر فرماندهی انتظامی شهرستان راسک در سیستان و بلوچستان حمله کردند، که در اثر آن بیش از ۱۹ تن کشته و زخمی شدند.
به دنبال این رویداد، رسانه‌ها گزارش دادند که تروریستان از خاک پاکستان وارد قلمرو ایران شده و پس از انجام حمله تروریستی به سوی مرز پاکستان فرار کردند.
پاکستان یکی از کشورهایی است که از گذشته‌های دور تا امروز محل همایش تروریسم بین‌المللی بوده است. اکثر گروه‌های تروریستی که امروزه در منطقه فعال‌اند، در پاکستان، تاسیس، تجهیز و تربیت شده‌اند.
یکی از کشورهایی که بیش‌تر از همه از تروریسم‌پروری پاکستان آسیب دیده است، افغانستان است. پاکستان در نیم قرن گذشته با حمایت از گروه‌های تروریستی در افغانستان، همیشه تنور جنگ را در کشور ما داغ نگه داشته است؛ جنگ‌های خونینی که صدها هزار کشته برجا گذاشته و باعث آوارگی و مهاجرت میلیون‌ها افغانستانی گردید.
افغانستان اگر در برابر سیاست تروریسم‌پروری پاکستان واکنش جدی نشان نداد، علتش ضعف دولت‌های آن بود. اما جمهوری اسلامی ایران که افغانستان نیست. ایران یکی از قدرت‌های بزرگ منطقه است و قدرت موشکی و پهپادی بی‌نظیری دارد. این کشور، مانند افغانستان، در برابر سیاست تروریسم‌پروری همسایه‌گانش بی‌تفاوت ننشسته و حتما واکنش نشان خواهد داد که نمونه‌اش را در حملات موشکی دو روز اخیر به پایگاه‌های تروریستان در عراق و سوریه و پاکستان می‌بینیم.
نکته دیگری که قابل ذکر است این است که افغانستان زیر سلطه طالبان نیز باید تلاش کند از تبدیل‌شدن به پاکستان ثانی بپرهیزد.
متاسفانه گزارش‌های بسیاری وجود دارد که امروزه در زیر چتر حاکمیت طالبان و در قلمرو افغانستان بیش‌تر از ۲۰ گروه تروریستی حضور دارد. از میان این ۲۰ گروه تروریستی، ۱۴ گروه آن خیلی فعال‌اند.
این چهارده گروه عبارتند از القاعده و شاخه مربوط اش AQIS، تحریک اسلامی ازبکستان (IMU)، انصارالله تاجیکستان، نهضت اسلامی تاجیکستان، تحریک اسلامی ترکستان شرقی (ETIM)، دولت اسلامی ولایت خراسان (ISKP)، تحریک طالبان پاکستان (TTP) به اضافه شاخه‌های کوچک مربوطه‌اش، لشکر طیبه (LeT)و جیش محمد (JeM).
طالبان شاید شایق باشند که در منطقه نقش پاکستان ثانی را ایفا کنند، اما نه تنها به سود صلح و ثبات در افغانستان نیست، بلکه باعث جنگ و جدال و تیره‌گی روابط افغانستان با منطقه و جهان خواهد شد.
افزون بر این، باید گفت که تروریسم پدر و مادر نمی‌شناسد. همان‌گونه‌ای که سیاست تروریسم‌پروری پاکستان سرانجام دامن‌گیر خودش شده است، هر کشور دیگری که نیز شوق تبدیل شدن به پاکستان را داشته باشد به سرنوشت آن کشور مبتلا خواهد شد.
حمایت از تروریسم، نه عقلانی است و نه اخلاقی. اگر سودی می‌داشت باید امروزه پاکستان یکی از مقتدرترین کشورهای جهان می‌بود. اما پاکستان نه تنها که امروزه یک کشور مقتدر نیست، بلکه با انواع بحران – اعم از بحران سیاسی، اقتصادی، امنیتی و حتا بحران هویت ملی – دست و پنجه نرم می‌کند. از سرنوشت پاکستان باید عبرت گرفت.
