سرانجام پس از ۴۷ روز رژیم صهیونیستی و جنبش حماس برای آتش‌بس چهار روزه در غزه به توافق رسیدند. مطابق این توافق، ۵۰ اسیر صهیونیست نزد حماس در مقابل ۱۵۰ اسیر فلسطینی در بند رژیم صهیونیستی آزاد خواهند شد. همچنین رژیم صهیونیستی اجازه ورود کمک‌های گسترده بشردوستانه به غزه را نیز می‌دهد.
اما پرسش این است که چرا سران رژیم صهیونیستی با اینکه در روزهای نخست هرگونه آتش بس را قبل از نابودی حماس و آزادی اسرای این رژیم با دستان خود، رد کرده بودند، چرا قبل رسیدن به این اهداف و در وسط جنگ به آتش بس که مطابق خواسته حماس پیشنهاد شده بود، تن داد؟ دلایل موافقت رژیم صهیونیستی برای برقراری آتش‌بس در غزه، نشانه‌ها و پیامد آن چیست؟
نکته اول اینکه توافق اعلام شده آتش‌بس با میانجیگری قطر و موافقت امریکا به دست آمده است. بنابراین نخستین دلیل توافق برای آتش‌بس موافقت امریکا بود. امریکایی‌ها بیش از این از مخالفان آتش‌بس بودند و آتش‌بس را به نفع حماس می‌دانستند. یعنی امریکا به نتیجه رسید که ادامه حملات و درگیری به شکل فعلی نه تنها به ضرر اسرائیل که به منابع این کشور و وجهه آن ضربه می‌زند. بنا با تحت فشار قرار دادن اسرائیل این آتش بس را اعلام کرد.
عامل دیگری که در توافق برای آتش‌بس مؤثر بود، ناکامی رژیم صهیونیستی در دستیابی به اهداف نظامی علیه غزه و حماس بود. کابینه «بنیامین نتانیاهو» به طور خاص موفق نشد به اسرای خود که در اختیار حماس بودند دست پیدا کرده و آن‌ها را آزاد کند. یعنی پس از ۴۷ روز حملات وسیع و عملیات های منظم نظامی حتی یک اسیر خود را هم نتوانست آزاد کند. بنا ناگزیر شد تا به توافق آتش بس تن دهد.
نکته دیگر قابل توجه که اسراییل را مجاب به پذیرش آتش بس کرد، شکست اطلاعاتی این کشور در ارزیابی اماکن نگهداری اسرای این رژیم بود. این در حالی است که رژیم صهیونیستی حتی بیمارستانها و مدارس غزه از جمله مدارس تحت نظر سازمان ملل متحد را هدف بمباران قرار داد، زیرا مدعی بود که اسرا در زیر مدارس و بیمارستان ها هستند. با ناکامی رژیم صهیونیستی در آزادی اسرا، در یک هفته گذشته تظاهرات مردم در اراضی اشغالی برگزار شد و مردم خواستار توقف جنگ و آزادی اسرا شدند.
عامل مهم دیگر البته فشار افکار عمومی در سطح جهان بود. تظاهرات مردم سراسر جهان به خصوص کشورهای غربی و همسو با اسراییل در محکومیت نسل‌کشی در غزه توسط رژیم صهیونیستی که به شدت افزایش یافت. علاوه بر این معترضان حمایت امریکا از جنایت‌های رژیم صهیونیستی را نیز محکوم کردند. در چنین شرایطی دولت امریکا که در داخل این کشور شدیداً تحت فشار افکار عمومی قرار گرفت به کابینه نتانیاهو برای پذیرش آتش‌بس اعمال فشار کرد.
نکته مهم “نشانه” اعلام توافق آتش بس این است که آتش بس اعلام شده حداقل نقض نخستین تصمیم اسراییل در غزه به معنای ناکامی رژیم در رسیدن به اهداف اعلام شده اش در غزه است. رژیم صهیونیستی پس از ۴۷ روز بمباران همه جانبه علیه مردم غزه بدون اینکه موفق به نابودی مقاومت شود و بدون آنکه به اسرای صهیونیست دست پیدا کند وادار شد به شروط حماس تن دهد.
نشانه دیگر اعلام آتش بس در غزه، توقف حملات به غزه و آزادی ۱۵۰ زن و کودک فلسطینی در این مرحله به معنای تحمیل شروط حماس به رژیم است. رژیم که موفق نشد در ۴۷ روز گذشته اسرای خود را آزاد کند، تنها در مقابل آزادی ۵۰ اسیر با آتش بس موافقت کرد تا دست کم از فشار افکار عمومی در داخل اراضی اشغالی بکاهد.
نشانه دیگر توافق این است که هنوز ۲۰۰ اسیر صهیونیست در اختیار حماس هستند و در ادامه نیز به عنوان برگ برنده می‌تواند از اسرای صهیونیست استفاده کند. زیرا تاکنون وقتی اسرائیل موفق به رسیدن به خواسته‌های اصلی اش از جمله آزادی گروگان‌هایش نشده، قطعا در ادامه جنگ و فرسایشی شدن جنگ و استیصال نیروهای این رژیم، بازهم حماس ابزاری در اختیار دارد حتی اگر یک اسیر اسرائیلی را در اختیار داشته باشد.
اما پیامد این توافق برای رژیم در ماه‌های آینده آشکار خواهد شد. همانطوریکه «ایتمار بن گویر» وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و از متحدان حکومت ائتلافی نتانیاهو با اعلام نارضایتی از آتش بس، گفت: “ما یک بار دیگر شاهد تفرقه هستیم. دولت اسرائیل بار دیگر دارد مرتکب اشتباه بسیار بزرگی می‌شود. هرگونه توافق برای تبادل اسرا یک فاجعه و نشانه حماقت کابینه جنگ است.” احتمالا در روز و هفته‌های آینده حکومت بر سر کار اسرائیل از هم خواهد پاشید. البته این عادی ترین و نخستین پیامد جنگ و آتش بس غزه است.
