روز گذشته عبدالسلام حنفی، معاون رئیس‌الوزرای طالبان، در اظهاراتی که به نظر می‌رسد پاسخی به اظهارات اخیر رستم امامعلی، رئیس مجلس تاجیکستان باشد، کشورهای همسایه را به دلیل سیاست‌های “اسلام‌هراسانه” که باعث پیوستن جوانان شان به گروه‌های “مخرب” می‌شود، مورد انتقاد قرار داد.
حنفی بدون اشاره به نام هیچ کشوری خاصی، گفت که این سیاست‌ها جوانان شان را به سمت افراط‌گرایی سوق می‌دهد و آن‌ها را وادار می‌کند تا در افغانستان و دیگر کشورها دست به اقدامات خشونت‌آمیز بزنند.
او در ادامه گفت که طالبان خواهان روابط مسالمت‌آمیز و احترام متقابل با تمام همسایگان خود است و خواهان عدم‌مداخله در امور داخلی یکدیگر است. بااین‌حال، حنفی هشدار داد که طالبان در صورت مداخله در امور داخلی خود یا آزار و اذیت مردم افغانستان، از “حقوق اسلامی و بین‌المللی” برای دفاع از خود استفاده خواهد کرد.
این اظهارات حنفی در حالی مطرح می‌شود که رستم امامعلی، رئیس مجلس تاجیکستان، در نشست اخیر روسای پارلمان‌های کشورهای سازمان امنیت جمعی، نسبت به خطرات فزاینده افراط‌گرایی مذهبی در افغانستان هشدار داده بود.
این در حالی است که چند روز پیش، رستم امامعلی رئیس مجلس تاجیکستان با اشاره به تأسیس بیش از ۱۰۰۰ مدرسه دینی در افغانستان، عمدتاً در ولایات مرزی با تاجیکستان، این مدارس را متهم به تربیت “جنگجویان انتحاری” کرد. او همچنین از افزایش کشت و تولید مواد مخدر در افغانستان ابراز نگرانی نمود و گفت که این امر افغانستان را “دوباره به مرکز تروریسم تبدیل کرده است.”
بااین‌حال، انتقادات حنفی به سیاست کشورهای همسایه در قبال شهروندان شان در حالی مطرح می‌شود که عملکرد طالبان در افغانستان، به‌ویژه در قبال اقوام و مذاهب، به شدت مغایر با ادعاهای آن‌ها در مورد شریعت اسلامی و احترام به حقوق اساسی انسان‌ها است.
از زمان به قدرت رسیدن طالبان در سال ۲۰۲۱، گزارش‌های متعددی از نقض گسترده حقوق بشر توسط این گروه، ازجمله قتل‌های فراقانونی، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه، کوچ اجباری، تبعیض علیه زنان و اقوام غیر پشتون، غصب اموال، زمین خانه و حتی قطع درختان مردم به‌منظور انتقام‌گیری منتشر شده است.
هزاران نفر از مردم غیر پشتون، به‌ویژه، تاجیک‌ها، هزاره‌ها اوزبک‌ها، توسط طالبان کشته یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. زنان افغانستان نیز از زمان تسلط طالبان با محدودیت‌های شدید روبرو شده‌اند و از بسیاری از حقوق اساسی خود، از جمله حق آموزش، کار و آزادی رفت‌وآمد، محروم شده‌اند.
علاوه بر این، طالبان متهم به سرکوب شدید آزادی بیان، رسانه‌ها و جامعه مدنی هستند. بسیاری از روزنامه‌نگاران، فعالان و مدافعان حقوق بشر از ترس جان خود مجبور به فرار از افغانستان شده‌اند.
از سوی دیگر، درحالی‌که طالبان خواستار روابط مسالمت‌آمیز و احترام متقابل با همسایگان خود هستند، اما بارها با همین همسایگان، درگیر شده‌اند و در داخل افغانستان، آن‌ها خود عامل اصلی خشونت، ترس، ظلم و ستم هستند. به باور کارشناسان، طالبان در فریب و دروغ و تناقض‌گویی، دست سیاست‌مداران حکومت قبلی را از پشت بسته‌اند.
درست همان‌طور که حنفی به اسلام‌هراسی در خارج از افغانستان اشاره می‌کند، مهم است که به مسلمان‌هراسی و تبعیض سامانمند که مردم غیر پشتون در داخل افغانستان توسط طالبان با آن روبرو هستند اشاره شود. مسئله‌ای که خود طالبان هم بارها به آن اقرار کرده‌اند.
