کسی که کشته نشد از قبیله ما نیست

دسته: تحلیل
نویسنده: کیان نیا
۱۴۰۳/۰۷/۲۸
۳:۰۰ ب٫ظ
بازدید: 80

پایگاه خبری تحلیلی روایت : ویدیویی که در آن آخرین لحظات زندگی یحیی سنوار نمایش داده میشود در واقع دلاوری و شهامت انسان آزاده ای را به نمایش می‌گذارد که فارغ از هر فکر و اندیشه ای یاد آزادمردان تاریخ را زنده میکند، آنگاه که ساتی برزن در هریوا با لشکری کوچک سد راه اسکندر مقدونی میشود و در برابر اشغال سرزمینش تا پای جان می‌رزمد و بگونه ای که سپاهیانش دوشادوش او در رزمند و یکی یکی جان می سپارند او نیز با جان باختن خود عرصه تاریخ را محل اعتبار و غرور خود تا سده ها پس از خود میسازد، و با آنکه پس از او هریوا تا مدتها در اشغال میماند… تا امروز ازو به عنوان یک قهرمان جاودانه یاد میشود.

شهادت سنوار برای من یادآور شهادت فرماندهان دلاور و شجاع خراسان در طی سه سال اشغال کشور بود، سپر مردم خویش گشتن و جاودانه شدن در مسیر رهایی!

برای من وقتی در تذکره الاولیای داستان بر دار کردن حسین منصور حلاج را می‌خواندم باورکردنی نبود، اما سنوار نشان داد که این داستانها می‌توانند حقیقت داشته باشند و در طی چند قرن رسم مردانگی و آزادگی را تازه کنند.

ویدیویی که در آن آخرین لحظات زندگی یحیی سنوار نمایش داده میشود در واقع دلاوری و شهامت انسان آزاده ای را به نمایش می‌گذارد که فارغ از هر فکر و اندیشه ای یاد آزادمردان تاریخ را زنده میکند، آنگاه که ساتی برزن در هریوا با لشکری کوچک سد راه اسکندر مقدونی میشود و در برابر اشغال سرزمینش تا پای جان می‌رزمد و بگونه ای که سپاهیانش دوشادوش او در رزمند و یکی یکی جان می سپارند او نیز با جان باختن خود عرصه تاریخ را محل اعتبار و غرور خود تا سده ها پس از خود میسازد، و با آنکه پس از او هریوا تا مدتها در اشغال میماند… تا امروز ازو به عنوان یک قهرمان جاودانه یاد میشود.

زیباترین نمونه این از خود گذشتن ها در همه تاریخ ما قصه بردار کردن منصور حلاج است با زیبایی عطار روایت میکند و دل هر آزاده ای را به درد مینشاند. دوست دارم اینجا نقل کنم:

« چون بزیر دارش بردند پای بر نردبان نهاد گفتند حال چیست؟ گفت: معراج مردان سردار است. پس میزری در میان داشت و طیلسانی بر دوش دست برآورد و روی به قبلهٔ مناجات کرد و گفت: آنچه او داند کس نداند پس بر سر دار شد جماعت مریدان گفتند چه گوئی در ما که مریدانیم و اینها که منکرند و ترا به سنگ خواهند زد گفت: ایشان را دو ثواب است و شما را یکی.

همچنین بخوانید: روزنامه دان: چهار سرباز پاکستانی در خیبرپختونخوا کشته شدند

پس شبلی در مقابلهٔ او بایستاد و گفت: ما التصوف یا حلاج گفت: کمترین اینست که می‌بینی گفت: بلندتر کدام است گفت: ترا بدان راه نیست. پس هر کسی سنگی می‌انداختند شبلی موافقت را گلی انداخت حسین منصور آهی کرد گفتند ازین همه سنگ هیچ آه نکردی از گلی آه کردن چه معنی است گفت: از آنکه آنها نمی‌دانند معذور اند ازو سختم می‌آید که او می‌داند که نمی‌باید انداخت پس دستش جدا کردند خنده بزد گفتند خنده چیست گفت: دست از آدمی بسته باز کردن آسان است مرد آنست که دست صفات که کلاه همت از تارک عرش در می‌کشد قطع کند پس پاهایش ببریدند تبسمی کرد گفت: بدین پای سفر خاکی می‌کردم قدمی دیگر دارم که هم اکنون سفر هر دو عالم بکند اگر توانید آن قدم را ببرید پس دو دست بریده خون آلوده در روی در مالید تا هر دو ساعد و روی خون آلوده کرد گفتند این چرا کردی گفت: خون بسیار از من برفت و دانم که رویم زرد شده باشد شما پندارید که زردی من از ترس است خون در روی مالیدم تا در چشم شما سرخ روی باشم که گلگونهٔ مردان خون ایشان است گفتند اگر روی را بخون سرخ کردی ساعد باری چرا آلودی گفت: وضو می‌سازم گفتند چه وضو گفت: در عشق دو رکعت است وضوء آن درست نیاید الا به خون پس چشمهایش برکندند قیامتی از خلق برآمد بعضی می‌گریستند و بعضی سنگ می‌انداختند پس خواستند که زبانش ببرند گفت: چندان صبر کنید که سخنی بگویم روی سوی آسمان کردو گفت: الهی بدین رنج که برای تو بر من می‌برند محرومشان مگردان و از این دولتشان بی‌نصیب مکن الحمدلله که دست و پای من ببریدند در راه تو و اگر سر از تن بازکنند در مشاهدهٔ جلال تو بر سر دار می‌کنند پس گوش و بینی بریدند وسنگ روان کردند عجوزهٔ با کوزهٔ در دست می‌آمد چون حسین را دید گفت: زنید و محکم زنید تا این حلاجک رعنا را با سخن خدای چه کار آخر سخن حسین این بود که گفت: حب الواحد افراد الواحد و این آیت برخواند یستعجل بها الذین لایؤمنون بهاوالذین آمنوا مشفقون منها ویعلمون انهاالحق و این آخر کلام او بود پس زبانش ببریدند و نماز شام بود که سرش ببریدند و در میان سر بریدن تبسمی کرد و جان بداد و مردمان خروش کردند و حسین گوی قضا به پایان میدان رضا برد و از یک یک اندام او آواز می‌آمد که اناالحق…»

همچنین بخوانید: کشته شدن همسر یک عضو پیشین پارلمان در بلخ

دست میبرند، پا میبرند، سر میبرند اما میخندد و باز به داعیه خویش پایبند است، چنین داستانهایی غیر قابل باور می‌نمود اما با حماسه‌ای که یحیی سنوار آفرید دیگر داستان حلاج نیز عین واقعیت مینماید.

اینکه یحیی سنوار که بود و چه کرد بماند، همه بر آن قلم نهاده اند و دنیا روزهایی دیگر نیز از او و زندگی او خواهد نوشت اما اینکه در آخرین لحظات نیز در حالت نیمه جان همچنان قهرمانانه تلاش برای آزاد ماندن و سربلند بودن را ادامه میدهد، همچنان میخواهد به داعیه خویش پایبند باشد و با جان دادن برای داعیه خود بخندد و رسم آزادگی را دوباره در تاریخ بشریت تازه کند، همچنان میخواهد با چوبی هم که شده دشمن را دفع کند و در مسیر رهایی ملت و مردم خویش دست از تلاش و مبارزه نکشد برای قرن‌ها میراث آزادگی در سراسر جهان خواهد بود.

به روح او و همه آزادگان همرزمش که دوشادوش او و تحت فرماندهی او در برابر اشغالگران سرزمینش جان دادند درود می‌فرستیم.

نویسنده: نیان نیا

نوشته های مرتبط :