چه کسانی در جنایات طالبان علیه زنان شریک اند؟

دسته: تحلیل
نویسنده: حکیم حکمت
1403/09/14
11:10 ق.ظ
بازدید: 13

پایگاه خبری تحلیلی روایت : سرانجام طالبان، با صدور فرمان جدیدی، دختران را از آموزش در رشته های پزشکی و قابلگی نیز محروم کردند. چندمین فرمان زن ستیزانه بود؟فکر می کنم به مرز ۱۰۰ نزدیک شده باشد. با صدور این فرمان در واقع آخرین روزنه های امید به روی زنان و دختران کشور نیز بسته شد و افغانستان به تمام معنا به جهنمی برای زنان مبدل گردید.آنچه را که طالبان علیه زنان انجام می دهند، جنایتی است تاریخی. اما طالبان در ارتکاب این جنایت تنها نیستند، بلکه شرکای خود را نیز دارند.

سرانجام طالبان، با صدور فرمان جدیدی، دختران را از آموزش در رشته های پزشکی و قابلگی نیز محروم کردند.
چندمین فرمان زن ستیزانه بود؟

فکر می کنم به مرز ۱۰۰ نزدیک شده باشد.
با صدور این فرمان در واقع آخرین روزنه های امید به روی زنان و دختران کشور نیز بسته شد و افغانستان به تمام معنا به جهنمی برای زنان مبدل گردید.

آنچه را که طالبان علیه زنان انجام می دهند، جنایتی است تاریخی. اما طالبان در ارتکاب این جنایت تنها نیستند، بلکه شرکای خود را نیز دارند.
چه کسانی در جنایات طالبان علیه زنان شریک اند؟

۱) تماشاگران: افغانستان نزدیک به چهل میلیون نفوس دارد. اگر ۱۰ میلیون این نفوس مهاجرت کرده باشد، بقیه اش در داخل افغانستان زندگی می کند.
کسانی که در داخل افغانستان زندگی می کنند، توانایی این را دارند که، با راه اندازی اعتراضات مدنی و خیابانی، علیه فرمان های زن ستیزانه ی طالبان مقاومت کنند.
متاسفانه اما در طول سه سال گذشته، به جز چند اعتراض خیابانی که از سوی جنبش های زنان برگزار شد، هیچ اعتراض جدی دیگری از سوی شهروندان راه اندازی نگردیده است.
همه تماشاگر تشریف دارند.
مردمی که ستم را بنگرد و به جای اعتراض، تماشا کند، اخلاقا در جنایاتی که اتفاق می افتد، مقصر است.

مارتین نیمولر، کشیش پروتستان و ضدنازیسم، شعری دارد که به اشتباه به برتولت برشت نسبت داده شده است.

او این شعر را در مذمت تماشاگری آلمانی‌ها در هنگام جنایات هیتلر سروده است. آن شعر، این است:

اول سراغ کمونیست‌ها آمدند،

سکوت کردم چون کمونیست

همچنین بخوانید: چرا طالبان به درخواست‌های سازمان همکاری اسلامی بی‌اعتنا است؟

نبودم.

بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند

سکوت کردم زیرا سوسالیست

نبودم.

بعد سراغ یهودی‌ها آمدند،

سکوت کردم چون یهودی نبودم.

سراغ خودم که آمدند،

دیگر کسی نبود تا به اعتراض

برآید.

۲) تطهیرگران:
پس از بازگشت مجدد طالبان به افغانستان، تعدادی از سیاسیون، اصحاب رسانه و روزنامه نگاران ترجیح دادند که در افغانستان باقی بمانند.
در اوایل استدلال این گروه این بود که ما زیستن در افغانستان را بر فرار ترجیح داده ایم تا این کشور از سرمایه های انسانی تخلیه نشود و برای ما زمینه تلاش در راستای اصلاحات از درون فراهم گردد.
تعداد بسیاری از این دسته، امروزه در مطبوعات به تطهیرگران طالبان مبدل شده اند و کارنامه های زشت آنان را سفیدنمایی می کنند.
یکی از این افراد سعد محسنی و دم و دستگاه طلوع و طلوع نیوز است که دوامدار جهان را به تعامل بیشتر با طالبان تشویق می کند.
تطهیرگران طالبان را می توان شرکای اصلی این گروه در جنایت علیه زنان خواند.

۳) علمایی که از گفتن سخن حق ابا می ورزند:

علمای دینی، یکی از طبقات اجتماعی است که بیشترین نفوذ را در افغانستان دارند. این ها با استفاده از نفوذ خود علیه فرامین زن ستیزانه ی طالبان بایستند و اجازه ندهند که این گروه باعث بدنامی اسلام گردد. این رسالت علماء است. امر بالمعروف یعنی همین.
متاسفانه اما ملاهای ما به جای مقاومت در برابر طالبان، اکثرا با این گروه همدلی می کنند. علمایی که در خدمت دربار طالبان قرار گرفته اند، نیز شریک این جنایت اند.

۴) شریک اعظم و سهامدار اصلی جنایات طالبان علیه زنان، جامعه جهانی است.
کشورهای جهان که همیشه لاف از حقوق بشر و حقوق زنان می زنند و خود را حامی دموکراسی و مردم سالاری می دانند، اگر می خواستند می توانستند با اعمال فشار علیه آپارتاید جنسیتی حاکم در افغانستان بایستند و جلو جنایت طالبان علیه زنان را بگیرند.
متاسفانه این کشورها نه تنها علیه طالبان اعمال فشار نمی کنند، بلکه هفته وار محموله های دالر به کابل می فرستند و با طالبان تعامل می کنند.
این کشورها را می توان در واقع شریک اعظم طالبان در جنایت علیه زنان تلقی کرد.

همچنین بخوانید: جبهه مقاومت ملی: در جریان یک هفته اخیر ۱۰ حمله نظامی علیه طالبان انجام داده ایم

نوشته های مرتبط :