پرواز در سایه‌های ظلم؛ زنگی که در سکوت به صدا درمی‌آید

دسته: تحلیل
نویسنده: سمیه شریفی «خزان»
1404/01/06
7:42 ق.ظ
بازدید: 7

پایگاه خبری تحلیلی روایت : چهار سال است که زنگ مکاتب به صدا درمی‌آید، اما هیچ دختری نیست که با شوقی کودکانه، دفتر و قلمش را بردارد و به سوی دانش بشتابد. چهار سال است که هر سپیده‌دم، خورشید شرمگینانه بر دیواری می‌تابد که روزگاری صدای خنده و هیاهوی دختران در آن طنین‌انداز بود. آیا دیده‌ای مکتبی را که در آن زنگ بخورد، اما هیچ‌کس برای آموختن درهایش را نگشاید؟ آیا شنیده‌ای ناله‌ی کتاب‌هایی را که در قفسه‌ها خاک می‌خورند و اشک می‌ریزند که چرا هیچ دستی آن‌ها را ورق نمی‌زند؟

چهار سال است که زنگ مکاتب به صدا درمی‌آید، اما هیچ دختری نیست که با شوقی کودکانه، دفتر و قلمش را بردارد و به سوی دانش بشتابد. چهار سال است که هر سپیده‌دم، خورشید شرمگینانه بر دیواری می‌تابد که روزگاری صدای خنده و هیاهوی دختران در آن طنین‌انداز بود.
آیا دیده‌ای مکتبی را که در آن زنگ بخورد، اما هیچ‌کس برای آموختن درهایش را نگشاید؟ آیا شنیده‌ای ناله‌ی کتاب‌هایی را که در قفسه‌ها خاک می‌خورند و اشک می‌ریزند که چرا هیچ دستی آن‌ها را ورق نمی‌زند؟
دختران افغانستان، امروز دردی را حس می‌کنند که جهان از درکش عاجز است. حسرتی را در دل دارند که هیچ کلمه‌ای آن را توصیف نمی‌تواند. آن‌ها هر روز، از پشت پنجره‌های بسته، به مکتب‌هایی می‌نگرند که دیگر پذیرای آن‌ها نیست. در دل‌شان غوغایی است، اما لب‌های‌شان خاموش.
در سرزمین‌ام دخترانش به زنجیر خاموشی گرفتار آمده‌اند. آوای علم و دانش، به جای آنکه چون بلبلان در باغ‌های بهشت بپیچد، در زیر سایه‌ی تاریک جهل و نادانی خفه شده است.
ای آفتاب حقیقت! بتاب بر این دل‌های خسته، بر این رویاهای لگدمال‌شده. بگذار زنگ مکتب‌ها دوباره به صدا درآید، اما این بار نه در خلوت و سکوت، بلکه در حضور دخترانی که مشتاقانه چشم به آینده دوخته‌اند. آیا نمی‌دانید که علم همچون چشمه‌ای زلال است که وقتی در دل‌ها و ذهن‌ها جاری شود، دنیایی نو می‌سازد؟ اما افسوس که در سرزمین‌ام، این چشمه خشکیده و دختران همچون پرندگان بی‌پروازند.
ای جهانیان! آیا شما نیز بر این فاجعه خاموشید؟ آیا صدای این دختران را نمی‌شنوید که در دل شب، در زیر نور ستاره‌ها، آرزوهای خود را فریاد می‌زنند؟ آیا نمی‌دانید که هر روزی که می‌گذرد، بر رویای آن‌ها پرده‌ای دیگر کشیده می‌شود؟ آیا نمی‌دانید که هر دختری که از تحصیل بازمی‌ماند، نه تنها یک زندگی را از دست می‌دهد، بلکه نسل‌های آینده را نیز به ورطه‌ی جهل می‌کشاند؟ آیا این سکوت شما، گناهی بزرگ‌تر از گناه ظالمانی نیست که بر سرنوشت این دختران خط بطلان کشیده‌اند؟ آیا این درد را احساس نمی‌کنید که چگونه خواب‌های شیرین آن‌ها به کابوس‌های سیاه تبدیل شده است؟
شمس تبریز می‌گفت؛«عشق و معرفت، دو بال پروازند.» اما در کجای این دنیا می‌توان عشق و معرفت را در دل‌های دختران افغانستان یافت؟ آیا عشق به علم و دانش، به آن‌ها اجازه پرواز نمی‌دهد؟ چرا باید در سرزمین‌شان، عشق به یادگیری به زنجیر کشیده شود و آن‌ها مجبور شوند تا در سایه‌های ظلم زندگی کنند؟
دولت‌ها باید بدانند که سکوت در برابر این ظلم، همدستی با آن است. باید صدای این دختران را بشنوند و برای آزادی و حق تحصیل آن‌ها تلاش کنند. شمس تبریز می‌گفت؛«اگر تو نتوانی برای دیگران نور باشی، حداقل سایه‌ای بر سر آن‌ها باش.» پس بیایید تا سایه‌ای از محبت و حمایت بر سر این دختران بگسترانیم و به آن‌ها بگوییم که تنها نیستند.
زندگی در علم و دانش است، و ما باید به این دختران بگوییم که امید همیشه وجود دارد. بیایید دست در دست هم دهیم و صدای عدالت را بلند کنیم؛ تا آوای عشق و معرفت را در دل‌های همه زنده کنیم و بگذاریم تا پرچم علم بر فراز سرزمین‌مان برافراشته شود.
این فاجعه نباید ادامه یابد. ما باید با هم برای آینده‌ای روشن‌تر برای دختران سرزمین‌مان تلاش کنیم. زیرا هر دختری که تحصیل کند، نه تنها برای خود بلکه برای جامعه‌اش نیز نوری خواهد بود. بیایید تا با هم برای تحقق این نور بکوشیم و بر تاریکی جهل غلبه کنیم.
در این روزگار، بسته شدن مکاتب، به مثابه‌ی تاریکی‌ای است که بر دل‌های جوانان می‌افتد. در سرزمینی که علم و دانش، چراغ راه زندگی ‌است، وقتی دروازه‌های این چراغ بسته می‌شود، امیدها نیز به خاموشی می‌گرایند.
شمس تبریز می‌گفت؛«آنگاه که روحی در بند باشد، چگونه می‌تواند پرواز کند؟» و اکنون، جوانان ما در بند جهل و نادانی گرفتار آمده‌اند. بسته شدن مکاتب نه تنها فرصتی برای یادگیری را از آنان می‌گیرد، بلکه آینده‌ی جامعه را نیز به خطر می‌اندازد.
در نهایت، باید بپرسیم: آیا عشق به علم و دانش، تنها در کلمات باقی خواهد ماند یا در عمل نیز جلوه‌گر خواهد شد؟

همچنین بخوانید: معاش استادان دانشگاه‌های دولتی افزایش یافت

نوشته های مرتبط :