در تازهترین گزارش ریچارد بنت، گزارشگر ویژهی سازمان ملل در امور افغانستان، آمده است که وضعیت کودکان در حاکمیتِ طالبان نگرانکننده و پس از تسلط این گروه بر افغانستان پدیدهی «بچهبازی» در کشور افزایش یافته است.
او همچنان طالبان را متهم کرده است که کودکان را به صفوف خود جذب میکنند و این امر را یکی از عوامل عمدهی افزایش پدیدهی بچهبازی در کشور خوانده است.
بچهبازی یک انحراف جنسی است که در آن مردان، از پسران نابالغ یا نوجوان سوءاستفاده جنسی میکنند. به این پدیده در ادبیات ما شاهدبازی نیز میگویند.
اگرچه پدیدهی بچهبازی در افغانستان پیشینهی خیلی دیرینه دارد و در برخی ولایات کشور همیشه وجود داشته است، اما افزایش آن در حاکمیت طالبان شاید برای تعدادی سخن غیرقابل قبول به نظر بیاید.
شاید تعدادی بپرسند که چطوری ممکن است یک گروهی که به شدت از لحاظ مذهبی سختگیر و فوق محافظهکاراند، به چنین فسادی آغشته باشند؟
من میخواهم به نتیجهی یک تحقیقی اشاره کنم که سال پار خواندم. سال پار کتابی میخواندم زیر عنوان «تروریسم در اندیشه یکتاپرستی»، که توسط محققی به نام مارک یوگنزمیر نوشته شده است.
این کتاب حاصل تحقیق میدانی و مصاحبههای او با رهبران گروههای تروریستی مانند «هویت مسیحی» در امریکا، گروههای تندرو سیکها در هندوستان، گروه آم شینریکو در جاپان و رهبران جناحهای تندرو یهودی و مسلمان در سراسر دنیا است.
او در این کتاب از مشترکات گروههای تندرو مذهبی یاد میکند و یکی از آنها را «تشکیل جماعتهای مردانه» میداند.
یوگنزمیر میگوید که تمام باورمندان به جنگ کیهانی و در همه فرهنگها، نخستین نشانه فساد جوامع به دست نیروهای شرارتپیشه و سکولار را بیبندوباری جنسی و آزادیهای بانوان میدانند. یک جامعه منزه و پاکیزه از منظر آنها، جامعهای متشکل از مردان است. به همین دلیل، آنها جماعتهای مردانه را تشکیل میدهند و بانوان را به انجمنهای خود راه نمیدهند.
به گفته او در میان این جماعتها گاهی آن قدر «عشق رفیقانه» و پیوند مستحکم دوستی برقرار میشود که حتا شماری از وجود روابط جنسی میانشان صحبت میکنند.
طالبان نیز یک گروه تندرو مذهبی است که به زنستیزی معروفاند و در سه سال گذشته شدیدترین قیود و محدودیتها را نیز در افغانستان بر بانوان وضع کردهاند.
خاستگاه این گروه نیز اجتماعات قبایلی دوسوی مرز دیورند و مدارس دیوبندی پاکستان است. هم در اجتماعات قبایلی دوسوی مرز زنان در متن جامعه غایباند و هم در مدارس دینی دیوبندی پاکستان شاگردان در محافل کاملا مردانه تربیت میشوند.
به تعبیر دیگر، این گروه در تمام مراحل جامعهپذیری- از روستا تا مدرسه- همواره در جماعتهای مردانه زیستهاند.
یکی از عوارض زیستن در جوامع کاملا مردانه، ابتلا به بیماری «بچهبازی» میباشد.
در دور اول حاکمیت طالبان، ملامحمد عمر از ترس شیوع این فساد در صفوف طالبان فرمانی صادر کرده بود مبنی بر اینکه جذب بچههای نوبالغ در صفوف این گروه منع است. اگر گزارش ریچارد بنت درست باشد، در دور فعلی حاکمیت شان به نظر میرسد یا چنین فرمانی صادر نشده یا مانند یک تعداد فرمانهای دیگری ملاهبتالله نادیده گرفته شده است.
