نوروز در روایت‌های مادرم

دسته: تحلیل
نویسنده: مژده ظفری بخشی
1403/12/27
1:08 ب.ظ
بازدید: 18

پایگاه خبری تحلیلی روایت : نوروز نخستین روز سال خورشیدی است برابر با اول حمل یا یکم فروردین‌ماه؛ نوروز جشن آغاز سال نو خورشیدی و از کهن‌ترین جشن‌های به‌جا مانده از نیاکان؛ از دوران باستان است ریشه‌ی عمیق در تاریخ و فرهنگ سرزمین ما دارد جشنی که تا این‌جای زمان و تاریخ خویش را رسانیده است و این رسیدن‌ها آسان نبوده است از دالان‌های تاریک تاریخ، جاده‌ها و بزرگ‌راه‌های باریک و شاهراه‌های متراکم افکار بسته و ایست‌گاه‌های متواتر و سد‌های متداول فتوا‌ها و زخم‌چشم‌ها و حسودی‌های زمان‌ها و مکان‌های مختلف گذشته است و تجلی از خلقت دوباره را در روح هستی نمودار است.

نوروز نخستین روز سال خورشیدی است برابر با اول حمل یا یکم فروردین‌ماه؛ نوروز جشن آغاز سال نو خورشیدی و از کهن‌ترین جشن‌های به‌جا مانده از نیاکان؛ از دوران باستان است ریشه‌ی عمیق در تاریخ و فرهنگ سرزمین ما دارد جشنی که تا این‌جای زمان و تاریخ خویش را رسانیده است و این رسیدن‌ها آسان نبوده است از دالان‌های تاریک تاریخ، جاده‌ها و بزرگ‌راه‌های باریک و شاهراه‌های متراکم افکار بسته و ایست‌گاه‌های متواتر و سد‌های متداول فتوا‌ها و زخم‌چشم‌ها و حسودی‌های زمان‌ها و مکان‌های مختلف گذشته است و تجلی از خلقت دوباره را در روح هستی نمودار است.

با آمدن فصل بهار، طبیعت جان دوباره می‌گیرد و زمستان سرد و تاریک جایش را به فصل بهار می‌دهد که در سرزمین ما برایش جنگ حوت و بهمن گفته می‌شد. حوت با بهمن می‌رزمد و نتیجه ؛ راندن بهمن و پیروزی ماه حوت است، ماهی که در دامنش فصل تازگی‌ها و نوشدن‌ها را ثمر دارد؛ فصلی که رویش دوباره است و حقیقت دگرگونی طبیعت را به‌رخ می‌کشد. دگرگونی قشنگی که هم در طبیعت و هم در درون انسان رخ می‌دهد.

خاستگاه نوروز بلخ را گفته‌اند اما نظریات در این باره مختلف است که از آن می‌گذرم. جشن نو‌روز در بسیاری از کشورهای آسیایی و نقاط دیگر جهان گرامی‌داشت می‌گردد.

نوروز رخداد قشنگ طبیعی است. فصل رویش دوباره، سبزندگی، اعتدال و سرزندگی و هوای معطر شگوفه‌ها و گل‌ها، رنگ سبز جلگه‌ها، تپه‌ها، مراتع سر‌سبز و زمین‌های زراعتی چه حس خوبی را به بیننده می‌بخشد.

نوروز فصل خانه‌تکانی‌ها و آمادگی‌ها، شست‌و‌شو و نظم و ترتیب و بازنگری در خانه‌ها و دل‌های آدم‌هاست.
فصل بهار نمادی از زنده‌شدن طبیعت است و آغاز دوباره‌ی زندگی؛ سرشار از امید و شادمانی‌ها، جلوه‌ای از هم‌گرا‌یی‌ها و دید و بازدید‌های باورمندان نوروز است.

همچنین بخوانید: فصل بهارتجدید حیات طبیعت.!

منشأ و پیدایش نو‌روز را به چند روایت پیوند می‌دهند از آن‌جمله به دوران پادشاهی جمشید، و دوران بابلیان.
نوروز در دوران ساسانیان با شکوه و جلال جشن گرفته می‌شده است که هفت روز را در بر می‌داشته است.

نوروز در روایت‌های مادرم

غروب سه‌شنبه تا غروب چهار‌شنبه پیش از نوشدن سال، رسمی آغاز می‌گردد که پریدن از آتش است.
آتشی افروخته می‌گردد و از روی آتش سه‌بار از یک سمت به سمت دیگر آن پریده می‌شود و در حین پرش از روی آتش: زردی من بتو و سرخی تو از من گفته می‌شود و جامه‌ی که بر تن داری را تکان می‌دهی تا نحسی‌ها، درد و بیماری‌ها و بدی‌ها تکانده شود و به آتش منتقل گردد. ‌و هم‌چنان !
وقتی باران می‌بارد هنگام غرش ابرها که سنگین و هیبت‌ناک‌ می‌باشد سال جدا می‌گردد این باران یا پیش از آمدن نوروز در هفته‌ای آخر سال کهنه و یا در هفته‌ای اول نو‌شدن سال می‌باشد و نشانه‌ای جدا‌شدن سال کهنه از سال نو است یعنی سال کهنه می‌رود و سال تازه وارد تقویم می‌گردد.

سال تازه با دعا و نیایش‌ها به درگاه خدا آغاز می‌گردد و هر انسانی می‌خواهد تا سال نو، با سالی که می‌رود متفاوت باشد یعنی سعادت‌مندی‌ها بدرقه‌ای راه باشد و زندگی در مسیر خوش‌بختی‌ها قرار گیرد.

نوشته های مرتبط :