نقش کمرنگ زنان در نشست ویانا؛ جبهات ضد طالبان زنان را نادیده نگیرند

دسته: تحلیل
نویسنده: سیده آزاده
1403/12/02
2:22 ب.ظ
بازدید: 22

پایگاه خبری تحلیلی روایت : روز گذشته نشست دو روزه ویانا که از سوی شماری از مخالفان ت.البان راه اندازی شده بود با صدور بیانیه‌ی پایانی به کارش پایان داد. راجع به این نشست نقدهای مطرح شده است از جمله این‌که اولا فقط چند جریان محدود ضد تالبان در آن اشتراک کرده اند و همچنین آنچه در جمع رسانه ها گفت شد و در بیانیه پایانی نشست آمده، صحبت‌های کلیشه‌ای و بسیار عادی است که هیچ گونه تاثیرگذاری ویژه روی مبارزات علیه تالبان ندارد.

روز گذشته نشست دو روزه ویانا که از سوی شماری از مخالفان ت.البان راه اندازی شده بود با صدور بیانیه‌ی پایانی به کارش پایان داد. راجع به این نشست نقدهای مطرح شده است از جمله این‌که اولا فقط چند جریان محدود ضد تالبان در آن اشتراک کرده اند و همچنین آنچه در جمع رسانه ها گفت شد و در بیانیه پایانی نشست آمده، صحبت‌های کلیشه‌ای و بسیار عادی است که هیچ گونه تاثیرگذاری ویژه روی مبارزات علیه تالبان ندارد.

با این حال یکی از نقدهای مطرح شده در این نشست، نقش کمرنگ زنان در آن بود.
البته این درست است که جنگ و مقاومت همیشه به عنوان عرصه‌های مردانه شناخته شده‌اند، اما زنان نیز در طول تاریخ در این عرصه‌ها حضور داشته‌اند و نقش‌های مهمی ایفا کرده‌اند. در حالی‌که زنان در افغانستان با نفی در جامعه از سوی طالبان روبرو هستند، اصل مهم باید برای مخالفان طالبان ارزش و اهمیت دادن به نقش برجسته زنان باشد.

در حالی‌که در بیش از ۳ سال گذشته زنان مبارز کشور بیشتر از مردان در صف مبارزه میدانی علیه گروه طالبان حضور داشته اند، اما متاسفانه نگرشی در جامعه افغانستان به عنوان یک جامعه سنتی و مردسالار وجود دارد که بر مبنای آن نقش‌های زنان و مردان به طور مشخص تعریف شده است. زنان بیشتر در خانه و خانواده نقش دارند و مردان در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی. این نگرش باعث شده است که زنان کمتر در فعالیت‌های نظامی و جنگی شرکت کنند. متاسفانه این دیدگاه به یک رویکرد واجب‌گونه تبدیل شده است. از این رو حتی در صف مخالفان هم به زنان نقش برجسته اعطاء نمی گردد.

همچنین بخوانید: روزهای دشوار افغانستان

وقتی به ۳ سال گذشته نگاه کنیم، می بینیم که مقاومت مدنی زنان علیه سلطه طالبان همتراز و چه بسا بیشتر از مقاومت مسلحانه برجسته بوده و موثر بوده است. زنان افغانستان از زمان تسلط دوباره طالبان به اشکال مختلف به مبارزه علیه این گروه پرداخته‌اند. تظاهرات خیابانی، تحصن، نوشتن و انتشار مطالب در شبکه‌های اجتماعی، از جمله روش‌های مقاومت مدنی زنان بوده است. آنها در این مبارزات، خواستار حقوق اولیه خود مانند حق تحصیل، کار، آزادی بیان و مشارکت سیاسی شده اند. انتظار زنان این است که حداقل از سوی مخالفان طالبان نادیده گرفته نشوند. اما متاسفانه مبارزات زنان افغانستان در برابر طالبان و نادیده گرفتن آنان، نه تنها از سوی جامعه جهانی و طالبان، بلکه گاهی اوقات از سوی برخی از جبهات ضد طالبان نیز اتفاق می‌افتد.

در حالی‌که باید بین زنان پروژه بگیر و عوام فریب و آنانی که برای منافع شخصی کارهابی کرده و همچنین زنان مبارز واقعی فرق گذاشت، دسته دوم نباید از ساختارهای رهبری جناح های مخالف طالبان حذف شده و نادیده گرفته شوند. در برخی از گروه‌های مقاومت ضد طالبان، زنان در ساختارهای رهبری حضور ندارند یا نقش کمرنگی دارند. این امر باعث می‌شود که دیدگاه‌ها و مطالبات زنان در تصمیم‌گیری‌ها نادیده گرفته شود. همچنین برخی از جبهات ضد طالبان، حمایت کافی از مبارزات زنان در برابر طالبان ارائه نمی‌دهند. این می‌تواند شامل عدم حمایت مالی، لجستیکی یا رسانه‌ای باشد.
از سویی هم رسانه‌های وابسته به برخی از جبهات ضد طالبان، به طور کامل به مبارزات زنان در افغانستان نمی‌پردازند. این امر باعث می‌شود که صدای زنان و خواسته‌های آنها کمتر شنیده شود.

همچنین بخوانید: زنان معترض در بند طالبان؛ منابع از وضعیت بد منیژه صدیقی در زندان پلچرخی خبر می‌دهند

اما نکته آخر، جناح های مخالف طالبان بویژه آنانی که در نشست ویانا شرکت کردند، نگرش‌های سنتی و خلاف دین را در برابر زنان کنار بگذارند. زیرا دیده می شود که برخی از اعضای جبهات ضد طالبان، هنوز هم نگرش‌های سنتی در مورد نقش زنان در جامعه دارند و معتقدند که زنان نباید در عرصه‌های سیاسی و نظامی فعال باشند. خوب این مسئله از یک‌سو هیچ مبنای شرعی ندارد و از سویی هم نباید در این زمینه شمشیر طالبان تیز تر کرد.
فارغ از بحث جمعی زیادی از زنان که خود را مبارز و مدنی می گرفتند و برای کیس با دوربین ساعتی در جاده های کابل بیرون شده و فریاد و مرگ و درد علیه طالبان داده و بعد با آن فلم با اسلام و آباد و لاهور رفت و آخر سر با دست آویز قرار دادن آن سر از آلمان، فرانسه و کانادا در آورد؛ ولی بسیاری از زنان بدون در نظر گرفتن منافع شخصی در برابر طالب ایستاد. مبارزات بسیاری از زنان در برابر طالبان، نه تنها برای احقاق حقوق خود، بلکه برای آینده افغانستان نیز اهمیت دارد. لازم است که تمام جبهات ضد طالبان، از مبارزات زنان حمایت کنند و آنها را در تصمیم‌گیری‌ها و فعالیت‌های خود مشارکت دهند. نادیده گرفتن زنان، نه تنها ظلمی در حق آنهاست، بلکه باعث تضعیف جبهات مقاومت شده و زنان را مانند طالبان به حاشیه بردن است.

نوشته های مرتبط :