همزمان با فرارسیدن موعد برگزاری نشست سوم دوحه، در چند روز گذشته یکی از سوژه‌هایی را که مطبوعات وابسته به غرب خیلی تبلیغ کرد، عدم تمایل آمریکا به اشتراک در نشست دوحه بود.
رسانه‌های غربی در چند روز گذشته خیلی تبلیغ کردند که وزارت خارجه آمریکا هنوز تصمیم نگرفته است که نمایندگان آن کشور در کنفرانس دوحه شرکت کند یا خیر.
روی این سوژه که خیلی مانور مطبوعاتی دادند، دوباره از قول منابع دیپلماتیک گزارش دادند که تام وست، نماینده آمریکا در امور افغانستان، در کنفرانس دوحه شرکت می‌کند.
چیزی که آشکار است این است که سازمان ملل ابزاری در دست آمریکا و متحدانش است. در حال حاضر، آمریکا سیاست‌های خود را در افغانستان از طریق سازمان ملل مدیریت و پی‌گیری می‌کند و کنفرانس دوحه نیز نشستی است که برای تطبیق سیاست‌های غرب در افغانستان برگزار می‌شود. با این حال، پرسش این است که پس چرا آمریکا کوشش می‌کند طوری وانمود کند که خیلی علاقه‌مند به شرکت در کنفرانس دوحه نیست؟
من فکر می‌کنم قهر و ناز آمریکا می‌تواند سه دلیل داشته باشد:
۱- تظاهر به عدم دخالت در حذف جامعه مدنی و زنان از نشست دوحه:
سومین دور نشست دوحه، هفته آینده در حالی برگزار می‌شود که سازمان ملل، به در خواست طالبان، جامعه مدنی و زنان را از این نشست حذف کرده‌اند.
این اقدام سازمان ملل، هم در سطح جهانی و هم در میان افغانستانی‌ها، واکنش‌های تندی را برانگیخته است.
بسیاری‌ها این تصمیم سازمان ملل را به معنای همراهی با طالبان و خلاف پالیسی آن خوانده‌اند.
به نظر می‌رسد که واکنش‌های گسترده به این تصمیم، باعث گردیده است که آمریکا با قهر و ناز و تظاهر به عدم تمایل برای شرکت در این نشست، وانمود کند که در این تصمیم دخیل نبوده و از آن ناراضی است.
رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا در امور زنان افغانستان، نیز شروع کرده است به انتقاد از حذف زنان از نشست دوحه.
۲- فشار بر طالبان:
علت دوم این ناز و اداها می‌تواند اعمال فشار بر طالبان و امتیازگیری بیش‌تر از آنان باشد. آمریکا می‌خواهد به طالبان وانمود کند که از توافقاتی که میان این گروه و سازمان ملل صورت گرفته، ناراضی است و اگر برای این کشور امتیاز ندهد، نشست دوحه مطابق میل طالبان به پیش نخواهد رفت.
۳- اطمئنان‌دهی به کشورهای مخالف آمریکا:
یکی از دلایل این که نشست‌های قبلی سازمان ملل نتوانست میان کشورها در قضیه افغانستان اجماع ایجاد کند، باور کشورهای منطقه به دخالت آمریکا در آن نشست‌ها بود.
کشورهای منطقه می‌گفتند که آمریکا می‌خواهد از طریق سازمان ملل، منافع خود را در افغانستان پی‌گیری کند.
این انتقادات باعث شد که این بار آمریکا وانمود کند که تمایل به شرکت در این نشست ندارد و آن‌چه را سازمان ملل انجام می‌دهد، یک اقدام مستقلانه است. این در حالی است که چنین نیست و مردم وابستگی سازمان ملل به غرب و متحدانش را به خوبی می‌دانند.
