گرتا تونبرگ، زن فعال محیط زیست از کشور سوئد، با کشتی حامل کمک‌های بشردوستانه برای زنان و کودکان غزه می‌خواست عازم فلسطین شود. اما به‌قول خودش، از سوی رژیم صه‌یونیستی «ربوده شده» و بازداشت شد.
این اقدام نمادین برای جلب توجه جهانیان به وضعیت فاجعه‌بار مردم غزه انجام شد؛ جایی‌که روزانه ده ها انسان بی‌گناه زیر بمباران و محاصره به شهادت می‌رسند.
حالا کار به‌جایی رسیده که هنرمندان نامدار سوئدی با کشتی‌ای حامل کمک‌های امدادی راهی مدیترانه می‌شوند تا خود را به غزه برسانند و اندکی از درد مردمانی را که در خون و اندوه غلتیده‌اند، التیام بخشند؛ اما تروریسم دولتی رژیم صه‌یونیست حتی این امدادگران را نیز توقیف کرده و به زندان انداخته است.
اقدام این زن آگاه سوئدی، که از دل اروپا برخاسته، درسی‌ست برای ما مسلمانانی که سال‌هاست به خواب غفلت رفته‌ایم. ما می‌توانیم کاری کنیم، اما دست روی دست گذاشته‌ایم و جرأت عمل نداریم.
درس بزرگ اخلاقی برای مسلمانان خفته
حرکت گرتا کمتر از یک انقلاب نیست. او با این اقدام، پیام بیداری سر داده و با شهامت دل به دریا زده است. کشوری را هدف گرفته که در آن کودکان، زنان و سالخوردگانش زیر سایه‌ی ارتشی خون‌ریز جان می‌دهند. این زن که نه از فرهنگ عربی است و نه از سنت‌های دینی ما، آمده است تا بگوید که انسانیت مرز ندارد.
اقدام او تلنگری‌ست به ما؛ به آنان که سال‌هاست آموزه‌های دینی‌شان را در برابر برادران و خواهران‌شان فراموش کرده‌اند و به‌جای نصرت، به تماشا نشسته‌اند.
درسی برای حکام عرب
این سفر همچنین پیامی روشن به حاکمان عرب دارد. شما که نفت، ثروت و موقعیت‌های استراتژیک در اختیار دارید، چرا ساکتید؟ چرا اقدام نمی‌کنید؟ در حالی‌که فرش سرخ برای قاتلان پهن می‌کنید، مردمان مظلوم فلسطین در خون می‌غلتند. این سکوت جنایت است و تاریخ گواه این بی‌توجهی شما خواهد بود.
حس مشترک انسانی فراتر از مرزهای سیاسی و دینی
این حرکت به ما آموخت که مرزهای انسانی از مرزهای سیاسی مستحکم‌ترند. حتی گاهی انسانیت از دین نیز پیشی می‌گیرد. وقتی هم‌دینان و هم‌باوران ما ساکت می‌مانند، یک زن از سرزمین‌های دور می‌آید تا فریاد شود و دست مظلومان را بگیرد.
اسلام ما پر از آموزه‌های همیاری و حمایت از مظلوم است، اما ما در اسارت زر و زور و بی‌عملی گرفتار آمده‌ایم.
نتیجه‌گیری
سفر گرتا تونبرگ تنها یک حرکت بشردوستانه نبود، بلکه زنگ بیدارباشی بود برای وجدان‌های خاموش. او نیامد تا دین و مذهبش را تبلیغ کند، بلکه آمد تا انسانیت را به ما یادآوری کند. آن‌هم در وقتی که بسیاری از ما به تماشا نشسته‌ایم و سکوت را بر فریاد مظلومان ترجیح داده‌ایم.
ما که خود را وارثان پیامبران و پیروان دینی می‌دانیم که به یاری مظلومان فرمان داده، باید از این زن غربی درس بگیریم. باید از پشت دیوارهای بی‌تفاوتی بیرون شویم و باور کنیم که سکوت ما شریک جنایت است.
گرتا با دل به دریا زدن، ما را به وجدان‌مان رساند؛ حالا نوبت ماست که قدمی برداریم، صدایی شویم و کاری کنیم؛ پیش از آن‌که دیر شود.
