امشب حال و هوای نوشتن نداشتم، اما دوستی فرهیخته و باارزشم که همواره به خرد، شخصیت و انسانیت‌اش افتخار می‌کنم، خبری برایم فرستاد که نمی‌شد از کنارش خاموش گذشت.
تعجبم نه از یک خطیب جاهل، بلکه از عمق جهالت گروهی‌ست که امروز بر سرنوشت مردم افغانستان حاکم‌اند.
این خطیب در خطبه‌ی نماز جمعه مسجد عبدالرحمن کابل، از اقدام شرم‌آور نیروهای به‌اصطلاح امر به معروف طالبان در بازداشت زنان جوان حمایت کرده و با بی‌شرمی گفته: زن حق ندارد با دو چشم راه برود!
سخنانی از این دست، نه‌تنها توهین به مقام زن، بلکه انکار روشن از خلقت الهی‌ست.
ای خطیب نادان!
در کجای قرآن کریم یا سنت پیامبر (ص)، چنین حرفی آمده که زن باید یک چشم ببندد یا کمتر ببیند؟ مگر نه این‌که خداوند، زن و مرد را با کرامت و عقل و بینایی کامل آفرید و هر دو را با مسئولیت‌های انسانی و عبادی برابر خطاب قرار داد؟
آیا خداوند نمی‌توانست زن را از آغاز با یک چشم بیافریند اگر که دیدن با دو چشم برای او ممنوع بود؟ مگر نه این‌که در آیه‌ی ۸ سوره‌ی بلد می‌فرماید:
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ
آیا ما برای او دو چشم قرار ندادیم؟
این خلقت الهی برای دیدن، تأمل، تشخیص و انتخاب است، نه برای سرکوب و پنهان‌کردن.
دفاع از بازداشت غیرانسانی زنان توسط طالبان، نه‌تنها بی‌رحمی است، بلکه خیانت به دین است.
تمام مأمورین این گشت‌ها، مردان نامحرم هستند. تماس، تهدید، توهین، و زندانی‌کردن زنان بی‌دفاع توسط نامحرم، در هیچ فقه و مذهب اسلامی جایز نیست و این عمل، خود حرام است.
حمایت از حرام، خود گناهی کبیره است که تو و امثال تو، با وقاحت به آن دامن زده‌اید.
تو و امثال تو، که دین را ملعبه‌ی قدرت و ابزار سرکوب کرده‌اید، کجای قرآن را خوانده‌اید؟
کدام حدیث صحیح و مشهور را خوانده‌اید که زن، فقط با یک چشم می‌تواند راه برود؟
اگر جرئت دارید، این ادعا را از قرآن و سنت رسول (ص) اثبات کنید.
نمی‌توانید، چون وجود ندارد! چون این ادعای تو، دروغی‌ست بزرگ بر خدا و پیامبرش.
پیامبر اسلام (ص) فرمودند:
أفضل الجهاد، کلمةُ حقٍّ عند سلطانٍ جائر
برترین جهاد، گفتن سخن حق در برابر حاکم ظالم است.
پس اگر به امر به معروف باور داشتید، امروز در برابر ظالمی به‌نام هبت‌الله می‌ایستادید، نه آن‌که آلت دست او شوید.
امر به معروف یعنی ایستادن در برابر فساد، استبداد، جهل، تبعیض، و نه دخالت در حریم خصوصی مردم، نه فشار بر روح و روان زنان، نه دست‌اندازی به پوشش و آزادی مشروع انسان‌ها.
طالبان و شما حامیان جاهل‌شان، هیچ‌گونه درکی از امر به معروف و نهی از منکر ندارید.
شما دین را ابزاری برای تحقیر، شکنجه و سلطه ساخته‌اید.
رفتار شما با دین، بی‌شرمانه‌ترین خیانت به روح اسلام ناب محمدی است.
دینی که پیام‌آور رحمت، عقل، اخلاق و آزادی‌ست، در دستان شما تبدیل به ابزار ترور و ظلم شده.
و بدتر از همه، این‌که گفتید:
اعتراض به امر به معروف طالبان، اعتراض به الله است!
نعوذبالله!
چنین سخنی شرک‌آلود است و نسبت ناروایی‌ست به پروردگاری که خود، انسان را با عقل و اختیار آفرید.
من با صدای بلند می‌گویم:
ایستادن در برابر شما، ملایان جاهل، و در برابر گروه ظالمی به‌نام طالبان، خودِ جهاد است.
خودِ راه رسیدن به حقیقت دین و انسانیت است.
خودِ دفاع از کرامت زن و آزادی انسان در سرزمین ماست.
شما فردا نزد خدا خواهید رفت.
آنجا دیگر جای تکرار دروغها و شعارهای بیاساس نیست.
در برابر پروردگار، باید پاسخ ظلم، تحقیر، سرکوب و سوءاستفادهتان از دین را بدهید.
دین را بیش از این بیآبرو نکنید.
بنده گان خدا را از خدای شان نترسانید.
و مردم را از اسلام متنفر نسازید.
اسلام، دین مهر است؛
نه زندان.
نه شکنجه.
نه تحقیر زنان.
