سه مشکل طالبان با مراسم‌های سوگواری در محرم

دسته: تحلیل
نویسنده: حکیم حکمت
۱۴۰۳/۰۴/۲۰
۱۱:۳۷ ق٫ظ
بازدید: 30

پایگاه خبری تحلیلی روایت : گزارش‌های متعددی در رسانه‌ها منتشر شده است که نشان می‌دهد طالبان محدودیت‌های بسیاری بر برگزاری مراسم سوگواری حسینی در افغانستان وضع کرده‌اند.این محدودیت‌ها در یک ولایت و دو ولایت نه، بلکه در سراسر افغانستان، ز کابل تا هرات و غزنه، وضع گردیده است. مراسم سوگواری حسینی، مراسمی است که همه ساله به مناسبت سالگرد شهادت امام حسین، نواده‌ی پیامبر خدا، در ایام محرم برگزار می‌گردد.

گزارش‌های متعددی در رسانه‌ها منتشر شده است که نشان می‌دهد طالبان محدودیت‌های بسیاری بر برگزاری مراسم سوگواری حسینی در افغانستان وضع کرده‌اند.

این محدودیت‌ها در یک ولایت و دو ولایت نه، بلکه در سراسر افغانستان، ز کابل تا هرات و غزنه، وضع گردیده است.

مراسم سوگواری حسینی، مراسمی است که همه ساله به مناسبت سالگرد شهادت امام حسین، نواده‌ی پیامبر خدا، در ایام محرم برگزار می‌گردد.

در حالی که هیچ مسلمانی نمی‌تواند از آن‌چه در کربلا اتفاق افتاد، سوگوار نباشد، اما طالبان در سه سال اخیر همواره تلاش کرده‌اند جلو برگزاری مراسم‌های سوگواری را بگیرند و یا آن‌ها در مساجد و تکایا محدود کنند.

شاید بپرسید که طالبان چه مشکلی با مراسم‌های محرمی دارند؟

من این‌جا از سه مشکل یاد می‌کنم:

۱- امام حسین و استبدادستیزی:

یکی از عمده‌ترین فلسفه‌های قیام امام حسین در برابر یزید، مبارزه با استبداد و خودکامگی بود. او هنگامی در برابر یزید قیام کرد که خلافت به سلطنت مبدل شده و دستگاه سلطنت اموی هیچ اعتنایی به شریعت و اساسات دین از خود نشان نمی‌داد.

در چنین زمانی امام حسین قیام کرد تا بساط استبداد را برچیند و دوباره دستگاه سیاسی مسلمانان را بر اساس اصول اسلامی استوار سازد.

اقبال لاهوری در باره‌ی فلسفه قیام امام حسین می‌گوید:

تا قیامت قطع استبداد کرد

موج خون او چمن ایجاد کرد

یکی از مشکلات طالبان با مراسم‌های محرمی همین است که این گروه یک حکومت استبدادی و تک‌قومی ایجاد کرده‌اند و می‌ترسند که یادآوری خاطرات قیام امام حسین علیه استبداد، بنیادهای حکومت این گروه را نیز متزلزل و ویران کند.

همچنین بخوانید: زمینه‌ی شکل‌گیری دولت قانونی برخاسته از اراده‌ی مردم فراهم شود

۲- طالبان و باطل‌پنداری مذهب شیعه:

مشکل دوم اما ریشه در نوع نگاه طالبان به مذهب شیعه دارد. بر بنیاد کتاب‌هایی که بزرگان طالبان منتشر کرده‌اند، این گروه شیعه را به عنوان یکی از مذاهب حقه به رسمیت نمی‌شناسند و بلکه یک مذهب آمیخته با خرافات و باطل می‌دانند.

مولوی اسلام جار، والی طالبان در هرات، کتابی نوشته است زیر عنوان «معتقد ماترید من معتمد ماترید»

آقای اسلام‌جار در این کتاب، اهل تشیع را چنین معرفی می‌کند:

فرقه غالیه و قبرپرست است که توسط یک یهودی به نام عبدالله بن سبا تاسیس شده است.
شیعیان اهل افراط در محبت پیامبر و بغض با صحابه به ویژه برخی برخی از عشره مبشره هستند.
از زشت‌ترین عقاید این گروه، یکی اعتقاد به امامت است که مستلزم انکار ختم نبوت و حتا انکار توحید می‌باشد.
از زشت‌ترین اعمال این گروه، یکی هم «تقیه» است.
برخی دیگری از عقاید و اعمال زشت این فرقه، «سب صحابه»، «اکل خمس» «متعه» (ازدواج موقت)، «قول به تحریف قرآن» «بدا» «رجعت» و «عدل مزعوم» می‌باشد.
شیعه را متهم به تبلیس ابلیس می‌کند. تلبیس ابلیس، یعنی این‌که شیعیان برخی چهره‌های مشهورشان را سنی معرفی و بعد ادعا می‌کنند که آن‌ها شیعه شده‌اند و در کتاب‌های‌شان چنین گفته‌اند. او در این مورد از ابن جریر طبری و تیجانی نام می‌برد و در پاورقی از ابن تیمیه نقل قول می‌کند که «شیعه دروغگوترین طوایف است.»
شیعیان را متهم به همکاری با کفار کرده و می‌گوید که این گروه در درازای تاریخ در میان مسلمانان از ایادی کفار بوده‌اند. او در این زمینه سخن یکی از مستشرقین را نقل می‌کند که گفته است: «اگر صفویه (روافض) در ایران نبودی، امروز ما در بلژیک و فرانسه مانند مردم الجزایر قرآن می‌خواندیم. این صفوی‌ها بودند که دولت عثمانی را مشغول کردند و از استمرار فتوحات شهرهای اروپا بازداشتند.»اهل تشیع افغانستان همه ساله، به ویژه در دوره‌ی جمهوریت، در ایام محرم در خیابان‌ها پرچم‌های عاشورایی را برمی‌افراشتند و در روز عاشورا راهپیمایی می‌کردند.
در حالی که اهل تشیع افغانستان این کارها را بر مبنای اصول اعتقادی خود انجام می‌دهند، اما طالبان تصور می‌کنند که در عقب این مراسم نوع اظهار وجود سیاسی نهفته است. یعنی که اهل تشیع افغانستان با برگزاری مراسم محرم در خیابان‌ها می‌خواهند از نگاه سیاسی اعلام موجودیت کنند.
بنابراین، می‌توان گفت در عقب وضع محدودیت بر مراسم محرم در افغانستان، نوع انگیزه‌ی قوم‌گرایانه نیز وجود دارد. آن‌ها به اقوام فارسی زبان به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند که در زیر پرچمی منسجم شوند و راهپیمایی – و لو غیرسیاسی- برگزار کنند.
۳- نگاه سیاسی طالبان به مراسم محرم:اهل تشیع افغانستان همه ساله، به ویژه در دوره‌ی جمهوریت، در ایام محرم در خیابان‌ها پرچم‌های عاشورایی را برمی‌افراشتند و در روز عاشورا راهپیمایی می‌کردند.
در حالی که اهل تشیع افغانستان این کارها را بر مبنای اصول اعتقادی خود انجام می‌دهند، اما طالبان تصور می‌کنند که در عقب این مراسم نوع اظهار وجود سیاسی نهفته است. یعنی که اهل تشیع افغانستان با برگزاری مراسم محرم در خیابان‌ها می‌خواهند از نگاه سیاسی اعلام موجودیت کنند.
بنابراین، می‌توان گفت در عقب وضع محدودیت بر مراسم محرم در افغانستان، نوع انگیزه‌ی قوم‌گرایانه نیز وجود دارد. آن‌ها به اقوام فارسی زبان به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند که در زیر پرچمی منسجم شوند و راهپیمایی – و لو غیرسیاسی- برگزار کنند.

نوشته های مرتبط :