زلنسکی اشرف غنی دیگری است؛ عنوانی خالی از مصادیق ذهنی و عینی؛

دسته: تحلیل
نویسنده: مفلح جویا
1403/12/16
1:44 ب.ظ
بازدید: 31

پایگاه خبری تحلیلی روایت : آقای نویسنده، از قله‌ی بی‌غمی به مساله‌های اوکراین نگریسته است؛ دقیقا به آن می‌ماند که در جریان مبارزه دو نفر قوشتی‌گیر، سیل‌بینی صدا بزند، قوت کن و حریف را چپه کن؛ این یعنی اظهار رای از قله‌ی بی‌غمی. اینجانب هیچ علاقه‌ای به حمایت از زلنسکی ندارم، ولی میدان جنگ اوکراین درس‌های زیادی را به تاریخ ارائه می‌کند؛ شاید این جنگ سبب شود تا کشور‌ها دکترین نظامی و سیاسی خود را مورد بازنگری قرار دهند؛ نگاه متحدین امریکا را نسبت به آن کشور متحول خواهد کرد. به هر روی تشبیه زلنسکی به غنی، تشبیهی است که به نظر بی‌ارتباط می‌آید. درین تشبیه، بین مشبه و مشبه‌به هیچ ارتباطی نیست؛ بنا تشبیهی خلاف واقع است.

آقای نویسنده، از قله‌ی بی‌غمی به مساله‌های اوکراین نگریسته است؛ دقیقا به آن می‌ماند که در جریان مبارزه دو نفر قوشتی‌گیر، سیل‌بینی صدا بزند، قوت کن و حریف را چپه کن؛ این یعنی اظهار رای از قله‌ی بی‌غمی.
اینجانب هیچ علاقه‌ای به حمایت از زلنسکی ندارم، ولی میدان جنگ اوکراین درس‌های زیادی را به تاریخ ارائه می‌کند؛ شاید این جنگ سبب شود تا کشور‌ها دکترین نظامی و سیاسی خود را مورد بازنگری قرار دهند؛ نگاه متحدین امریکا را نسبت به آن کشور متحول خواهد کرد.
به هر روی تشبیه زلنسکی به غنی، تشبیهی است که به نظر بی‌ارتباط می‌آید.
درین تشبیه، بین مشبه و مشبه‌به هیچ ارتباطی نیست؛ بنا تشبیهی خلاف واقع است.
وقتی گفته‌‌ای مطابق به واقع باشد در قالب حقیقت جور در می‌آید، نه هر گفته‌ای.
با تمام احترامی که به نویسنده محترم دارم، دیدگاه ایشان را خلاف واقع می‌دانم.
اصلا تشبیهی که ایشان کرده اند، تشبیهی است در تعارض با آن چه که عینیت یافته است.
اگر از قله‌ی بی‌غمی پایین شویم و گاهی هم در عالم مفروضات کفش زلنسکی را پای کنیم، می‌دانیم که آن (پا) چقدر استوار بر بالای خارهای مغیلان راه رفته است، تا کشوری، ملتی و تاریخی به نام اوکراين زنده بماند.
#وقتی روسیه به اوکراین حمله کرد، در افغانستان که تازه دچار بحران شده بود، دیدگاه اکثریت، باورمند به سقوط و اشغال زود‌هنگام اوکراین بود؛ اما آن آدم کوتاه قد، زلنسکی با از خودگذری، فداکاری، مقاومت و دفاع از سرزمین و جنگیدن در راستای دفاع از منافع وجودی کشورش را بر تسلیمی ترجیح داد.
مقابله با ارتش روسیه که هنوز خشم اتحاد جماهیر شوروی در چهره‌اش پیداست کار سهل و آسان نیست.

همچنین بخوانید: پشتونستان‌خواهی و ایران‌شهر گرایی؛ یکی مذموم‌ و دیگری مقبول؟

نویسنده محترم در بخشی از متن به مشاجره‌ی لفظی بین ترامپ و زلنسکی پرداخته و خیلی به راحتی به این نتیجه رسیده که وی چیزی به گفتن نداشت، در حالی که زلنسکی در برابر رئیس جمهور آمریکا که دل و دماغ استکباری دارد و استضعاف دیگران از مشخصه‌های او و اسلاف‌اش بوده، با جرآت ایستاد و حرف‌هایش را گفت و از عزت کشورش دفاع کرد.
این که بعد از مشاجره، زلنسکی بار‌‌بار تاکید بر تداوم مذاکره با ترامپ و امضای قراردادی را با وی نموده باشد امر عجیبی نیست.
گاهی انعطاف‌پذیری برای دفاع، حفظ و گسترش منافع ملی، سیاست مداران را به “تنزل عقلانی” وامی‌دارد.
وقتی بخشی از سرزمین‌ات اشغال شده باشد و هنوز در میدان جنگ باشی، برای بقا در جغرافیای سیاسی جهان لازم است بین بد و بدتر، بد را انتخاب کنی.
نویسنده در جایی به نوشته یا تحلیلی از آقای ستیز اشاره کرده است؛ از باب ایجاد ادارات موازی وی را باز هم به آقای غنی مانند کرده، من متن آقای ستیز را نخوانده ام، با همه احترامی که به او دارم، این تحلیل را سست و کم‌جیفه می‌دانم که در تضاد با واقعیت‌های جاری در اوکراین است.
#اوکراین در جنگ با یکی از پنج‌قدرت هسته‌ای جهان و یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد است؛ آقای غنی در چنین وضعی قرار نداشت، ما چطور می‌توانیم ایشان را با
زلنسکی و یا زلنسکی را با او مقایسه کنیم؟؟؟
نویسنده باید در حین نوشتن سلیقه‌‌ی شخصی‌اش را کنار بگذارد و واقعیت‌ها را هر چند بر خلاف طبع‌اش باشد بیان نماید.
آقای وبر روشی دارد مبتنی بر رویکرد تفهمی، یا همان تفهم همدلانه که به فهم انگیره‌ی کنش از دیدگاه فاعل تمرکز دارد، این رویکرد در فهم وطنی ما به، تا به کفش کسی راه نرفته‌ای وی را قضاوت نکن مطابقت می‌کند.
یعنی موضوعی؛ زمانی برای ما معنی پیدا می‌کند که در پی کشف معنا از دیدگاه فاعل باشیم.
حالا زلنسکی چه کاری باید بکند؟؟؟
.جزیره کریمه قبلا توسط روسیه اشغال شده بود.
منحیث پیش زمینه‌ی آغاز هجوم به آن کشور، جنگ‌نفس‌گیری در برابر اوکراین توسط اوکارینی‌های روس تبار مهندسی گردید، بعد از به تحلیل رفتن بخشی از،قدرت نظامی اوکراین در جنگ داخلی، روسیه تهاجم شدید اش را به آن کشور آغاز کرد.
درینجا بحث تجاوز نظامی کشوری بر کشور دیگر است؛ و شاه بیت ادبیات این بحث هم همین است که از این جهت هم هیچ مشابهتی بین مساله‌ی اوکراین و افغانستان در عالم معنا و یا در عالم بیرون از ذهن یافت نمی‌شود.
درینجا خوب است سوالی مطرح نمایم؟؟؟
وقتی ما خودمان طعم تلخ پیامد‌های هجوم اتحاد جماهیر شوروی را تا امروز می‌چشیم، چطور یک عده موقف حمایت از روسیه را در پیش گرفته اند.
ما اگر در حمایت از روسیه می‌نویسیم طرف ظالم را گرفته ایم و بر مظلوم خنجر زده ایم.
مساله اوکراین و روسیه از جهت تحلیل پیامد‌های آن بر ثبات جهانی می‌باید مورد توجه ما قرار گیرد نه از جهت حمایت از یکی از طرف‌های درگیر جنگ.