رفتن‌های خون بسمل اینجا کاروان دارد

دسته: تحلیل
نویسنده: کیان نیا
1404/01/16
9:40 ق.ظ
بازدید: 29

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در اواخر جمهوریت عده‌ای از فرماندهان ارتش کم کم در میان مردم به شهرت و اعتبار ویژه ای رسیده بودند و از این میان فرمانده جوانی از کاپیسا که سرآمد همگان هم در میدان رزم بود و هم در میدان بزم بیش از دیگران نام و شهرت یافت، مردمان در سراسر کشور با او آشنا بودند و معمولا سخنانش را هرکسی می‌شنید.

در اواخر جمهوریت عده‌ای از فرماندهان ارتش کم کم در میان مردم به شهرت و اعتبار ویژه ای رسیده بودند و از این میان فرمانده جوانی از کاپیسا که سرآمد همگان هم در میدان رزم بود و هم در میدان بزم بیش از دیگران نام و شهرت یافت، مردمان در سراسر کشور با او آشنا بودند و معمولا سخنانش را هرکسی می‌شنید.
یادم است در اواخر جمهوریت یکی از علمای دینی معروف هرات را ملاقات کردم و آن زمان جنگها شدید شده بود او از روایت ضعیف دینی جمهوریت به عنوان یک مشکل گفت و طالبان را نیز متهم نمود که از این خلا استفاده کرده و روایت قومی و افراطی مدارس پاکستان را به روایت دینی در میان مردم افغان (پشتون) کشور بدل کرده اند و از ضرر های این کار بر آینده کشور و تاثیر بدی که بر جامعه سمت جنوب میگذارد و سیر پیشرفت را بسیار عقب می اندازد گفت و در میان او گفت در نظام نیز کسانی هستند که مایه مباهات کشور ما هستند و به عنوان قهرمانان مردم ما عمل میکنند، من در این باره از او پرسیدم او با حوصله به موضوعات کلی اشاره کرد و سپس گفت یک فرمانده است نامش یادم نیست اما ویدیوهای سخنرانی اش در مبایل است و سپس چندین ویدیو از سخنرانی های فرمانده اکمل امیر را برایم باز کرد و با افتخار آنان را از نظر می‌گذرانید و در حین پخش سخنرانی فرمانده نه خودش سخن می‌گفت و نه به کسی مجال حرف زدن میداد و کوچک ترین حرکاتی که شنیدن سخنان فرمانده را مختل کند بر نمی تافت، برایم این موضوع در نوع خود از یکسو بسیار حایز اهمیت بود، این موضوع که ویدیوهای سخنرانی فرمانده امیر در مبایل بسیاری ها بود و معمولا کم بودند کسانی که حد اقل با سخنانش آشنا نبوده باشند اما اینکه یک مولوی معروف اینگونه این چهره نظامی ضد طالبان را ستایش میکرد برایم بسیار درخور توجه بود، زیرا آن زمان اواخر جمهوریت بود و ملاهای هم که طرفدار طالبان نبودند حد اقل طرفدار نظام و نیروهای امنیتی نیز خود را نشان نمی‌دادند، و اینکه فرمانده امیر توانسته بود چنان در ضمیر این آدم و بسیاری های دیگر یک قهرمان نام دار تلقی شود حس وطن دوستی او بود و علاقه شدید او به سرزمین و مردمش.
حقیقتا فرمانده امیر در نوع خود یک قهرمان استثنایی در میان هزاران قهرمان گمنام وطن بود که سالها علم مبارزه در برابر جهل و جعل را بر دوش کشیدند و اگر اشرف غنی فرار نمیکرد و آنان را دست بسته به طالبان تسلیم نمی‌داد هیچگاه در برابر طالبان شکست نمی‌خوردند.
فرمانده امیر دوسال پیش از میان مردم ما رفت اما شهادت او را مردم مان به بهترین نحو گرامی داشتند که جایگاه او را در میان همه مردمان و اعتبار او و بی اعتباری جریان‌های افراطی و تروریستی را نمایش داد.
اما فرمانده امیر از آنان قهرمانان جاودانه ای است که در مسیر آزادی علم خویش را بر زمین ننهاد و تا آخرین لحظات و در تاریک ترین ایام نیز جانانه ایستادگی کرده و جان به جان آفرین سپرد.
مبارزه او بدون شک الهام بخش برای همه آزادگانی است که امروز برای آزادی تلاش می‌کنند، در برابر دشمن ایستاده اند و فردا به پیروزی خواهند رسید و پرچم جهالت را برای همیشه در خاک دفن خواهند کرد.
مردم ما و تاریخ ما پر است از کارنامه های قهرمانان آزادیخواه و فرزندان فرزانه ای که اگر یکی بر زمین افتاد دیگری بر جای او ایستاد و راه او را تا مقصد نهایی که پیروزی است ادامه داد.
یعقوب لیث صفار، طاهر فوشنجی، ابومسلم خراسانی، حمزه آذرک، امیر حبیب الله خان کلکانی، احمد شاه مسعود و… نامهای بلندی اند که در نهایت به پیروزی رسیدند اما در این مبارزه هزاران تن نام دار و علم بردار دیگر چون تیمور ملک و دیگران نیز هستند که زمینه پیروزی نهایی برای مردم خویش و کسانی که پس از آنها پا بر جای پای ایشان نهادند را فراهم نمودند و بدون شک فرمانده امیر نیز از آن مبارزان قهرمان است که اگر خودش پیروزی نهایی را ندید اما زمینه آن را فراهم نمود و راه را برای سربلندی مردم خویش هموارتر نمود.

به روح او و به روح فرمانده بصیر اندرابی و باقی قهرمانان همراه شان درود می‌فرستیم و یادشان را گرامی میداریم.

نوشته های مرتبط :