دفاع بد از آمر صاحب

دسته: تحلیل
نویسنده: آزاد آریایی
1403/06/10
10:59 ق.ظ
بازدید: 26

پایگاه خبری تحلیلی روایت : احمدشاه مسعود -دوست دارم او را بسان دیگر دوست‌داران او «آمر صاحب» بخوانم- یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار در چهار دههٔ پسین در افغانستان به‌شمار می‌رود. آمر صاحب مانند هر شخصیت دیگر دارای دوست‌داران و مخالفان بسیاری است. خیلی‌ها او را دوست دارند و قهرمان ملی، فاتح جنگ سرد، شیر پنجشیر، ناپلیون افغانستان و بانی جنگ‌های چریکی در افغانستان می‌خوانند و در تمام عرصه‌ها به‌ویژه عرصه‌های نظامی و سیاسی مرد بی بدیل و تکرار ناشدنی می دانند و برخی‌ها هم به وی کینه می‌ورزند و او را به ویرانی کشور متهم می‌نمایند و بنیادگرا و افراطی می‌خوانند. اساس این دوست‌داشتن‌ها و کینه‌ورزی‌ها را بیشتر قوم‌گرایی، سمت‌گرایی و محله‌گرایی تشکیل می‌دهد. بیشتر دوست‌‌داران آمر صاحب او را به‌خاطری دوست دارند، که هم‌زبان، هم‌تبار و هم محله‌شان است. هم‌چنان بیشتر کسانی که به آمر صاحب نگاه منفی دارند، اساس بغض و بدبینی آن‌ها را مسایل قومی، زبانی و سمتی شکل می‌دهد. در این میان اندک کسانی هستند که بزرگداشت و انتقاد آن‌ها از «آمر صاحب» دلایل منطقی و علمی دارد.

احمدشاه مسعود -دوست دارم او را بسان دیگر دوست‌داران او «آمر صاحب» بخوانم- یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار در چهار دههٔ پسین در افغانستان به‌شمار می‌رود. آمر صاحب مانند هر شخصیت دیگر دارای دوست‌داران و مخالفان بسیاری است. خیلی‌ها او را دوست دارند و قهرمان ملی، فاتح جنگ سرد، شیر پنجشیر، ناپلیون افغانستان و بانی جنگ‌های چریکی در افغانستان می‌خوانند و در تمام عرصه‌ها به‌ویژه عرصه‌های نظامی و سیاسی مرد بی بدیل و تکرار ناشدنی می دانند و برخی‌ها هم به وی کینه می‌ورزند و او را به ویرانی کشور متهم می‌نمایند و بنیادگرا و افراطی می‌خوانند. اساس این دوست‌داشتن‌ها و کینه‌ورزی‌ها را بیشتر قوم‌گرایی، سمت‌گرایی و محله‌گرایی تشکیل می‌دهد. بیشتر دوست‌‌داران آمر صاحب او را به‌خاطری دوست دارند، که هم‌زبان، هم‌تبار و هم محله‌شان است. هم‌چنان بیشتر کسانی که به آمر صاحب نگاه منفی دارند، اساس بغض و بدبینی آن‌ها را مسایل قومی، زبانی و سمتی شکل می‌دهد. در این میان اندک کسانی هستند که بزرگداشت و انتقاد آن‌ها از «آمر صاحب» دلایل منطقی و علمی دارد.
بیشتر اوقات شخصیت‌ها را در افغانستان جدا از مسایل قومی، زبانی و سمتی مورد بررسی قرار نمی‌دهند. می‌توانم بگویم، معیار بزرگداشت و انتقاد شخصیت‌ها، کارکردها آن‌ها نه، بلکه هویت قومی آن‌هاست. از همین‌رو، کم‌تر پشتو زبانی را می‌یابیم که از امان‌الله خان انتقاد نماید و کارنامه‌های او را با نگاه انتقادی بررسی کند. هم‌چنان کم‌تر پارسی زبانی را پیدا می‌کنیم که با رویکرد انتقادی به شخصیت و زندگی آمر صاحب بپردازد.
در افغانستان هیچ چهره‌ای ملی به معنی واقعه کلمه وجود ندارد. هدفم از «چهرهٔ ملی» کسی است که تمام اقوام او را ارج نهند و گرامی بدارند. ریشه این همه به این نکته برمی‌گردد که ما در افغانستان یک ملت نیستیم. تجربه‌ها، شواهد تاریخی و واقعیت‌های امروزی نشان می‌دهد، که افغانستان ملت واحد و یک‌پارچه نیست. از همین‌رو، اگر واقع‌بینانه نگاه نماییم نه ما «قهرمان ملی» داریم و نه «ملت واحد» هستیم.
در این جغرافیای نفرین شده، هر کسی به‌قدرت رسیده است در پی حذف دیگری بوده‌است. تا زمانی‌که ما «ملت واحد» با «ارزش‌ها و آرمان‌های واحد» نشویم، پس بی‌جاست از دیگران توقع داشته باشیم شخصیت تأثیرگذار و مهم تبار ما را «قهرمان ملی» بخوانند.
چند روز پیش، شکریه بارکزی، نماینده پیشین مجلس پارلمان افغانستان احمدشاه مسعود و ملا عمر را در یک سطح قرار داده و از اعطای لقب «قهرمان ملی» برای آمر صاحب خودداری نمود و صراحتا گفت: قهرمان من، امان الله خان است.(نقل به مضمون)
پس از اظهارات بانو بارکزی، برخی از هواداران آمر صاحب خشم‌گین شدند و گویا به دفاع از آمر صاحب قلم زدند. متاسفانه، هم‌واره بیشتر طرف‌داران و دوست‌داران آمر صاحب از او دفاع بد نموده‌اند. این جماعت، هنگامی که فردی به آدرس آمر صاحب سخنی می‌گوید، به ادبیات کوچه بازاری متوسل می‌شوند و با این کار به‌جای دفاع از آمر صاحب در حق او جفا می‌کنند. آمر صاحب طرف‌دار ادبیات کوچه بازاری، توهین و دشنام کسی نبود. اگر کسی خواهان دفاع از آمر صاحب است، می‌تواند با ادبیات خوب و مطابق معیارهای انتقاد، سخنان طرف مقابل را نقد نماید و حتا اگر او بی‌اخلاقی نموده، برای او درس اخلاق بدهد.

همچنین بخوانید: آغاز سال تعلیمی و محرومیت دختران از آموزش

نوشته های مرتبط :