بحران تربیت؛ بررسی ابتذال تربیتی در کودکان افغانستان

دسته: تحلیل
نویسنده: یعقوب رسولی
1403/08/28
9:32 ق.ظ
بازدید: 30

پایگاه خبری تحلیلی روایت : افغانستان از آن شمار کشورهای جهان است که در آن، ابتذال تربیتی در کودکان بسیار واضح و روشن به نظر می‌آید و هر فردی که در این کشور زیست نموده باشند، به درستی به این مساله‌پی برده است. آموزش و پرورش اساسی‌ترین رکن یک جامعه هستند. جامعه‌ای که برای پیش‌رفت و ترقی به آن توجه می‌شود نخستین مساله برای افراد آن جامعه، باید آموزش و پرورش باشند. در جامعه‌ای که فقر و جنگ به طور گسترده‌ای وجود دارند؛ آموزش و تربیت کودکان به طور جدی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. کودکان افغانستان در طول تاریخ به گونه‌ای زیسته‌اند که آموزش و تربیت آنها، تحت تاثیر جنگ، خشونت، فقر، مهاجرت و انواع از مشکلات دیگری بوده است.

مقدمه
افغانستان از آن شمار کشورهای جهان است که در آن، ابتذال تربیتی در کودکان بسیار واضح و روشن به نظر می‌آید و هر فردی که در این کشور زیست نموده باشند، به درستی به این مساله‌پی برده است. آموزش و پرورش اساسی‌ترین رکن یک جامعه هستند. جامعه‌ای که برای پیش‌رفت و ترقی به آن توجه می‌شود نخستین مساله برای افراد آن جامعه، باید آموزش و پرورش باشند. در جامعه‌ای که فقر و جنگ به طور گسترده‌ای وجود دارند؛ آموزش و تربیت کودکان به طور جدی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. کودکان افغانستان در طول تاریخ به گونه‌ای زیسته‌اند که آموزش و تربیت آنها، تحت تاثیر جنگ، خشونت، فقر، مهاجرت و انواع از مشکلات دیگری بوده است.
در این مقاله تلاش خواهم کرد تا در پیوند به ابتذال تربیتی در کودکان افغانستان را به بررسی گرفته و راه‌های بیرون رفت آن‌را با شما در میان بگذارم. اما دوست دارم در هر مقدمه‌ای که برای یک مساله‌ای مهم در پیوند به ابتذال می‌نویسم؛ چند سوال اساسی و بنیادین را خلق کنم و انتظار پاسخ آن را از شما داشته باشم.
سوال نخست را چنین می‌نویسم: چگونه می‌توانیم آموزش و تربیت را به عنوان یک حق اساسی برای کودکان در نظر بگیریم؟ سوال دیگر اما این است که: چگونه می‌توانیم آموزش و تربیت را در افغانستان بهبود بخشیم؟ سوال دیگری اما نیز دارم که باید به آن دقیق‌تر پرداخت. چگونه می‌توانیم به طور موثر ابتذال تربیتی را در کودکان افغانستان کاهش بدهیم؟

ابتذال تربیتی و آموزشی در کودکان افغانستان چیست؟
– تربیت اساسی‌ترین بخش زندگی یک فرد پس از تولد است. کودک افغانستانی اما شوربختانه در بسیاری از حالات و در بیشترین موارد، به ابتذال تربیت می‌شود. در نخستین گام کودک با نگاه به وضعیت موجود در خانواده، خشونت‌های خانوادگی را به ذهن می‌سپارد. خشونت‌هایی که به دلیل فقر، بیکاری، ازدواج‌های اجباری، جنگ و ناامنی دامن‌گیر اکثریت خانواده‌ها شده‌اند. همچنان کودکان افغانستان با تربیت ناسالم از جمله آموزش صحبت‌های غیر اخلاقی و ضروری، دخالت خانواده‌های اقوام در چگونگی تربیت کودک، حتا در پوشش و نحوی برقراری آرامش روحی و روانی برای کودک و یاد دادن الفاظی که دشنام دهنده است برای کودک؛ از عوامل عمده ابتذال تربیتی هستند. همچنان قابل یاد آوری است که خرید و هدیه دادن، اسباب بازی های خشونت آور، از جمله تفنگ‌چه های پلاستیکی و غیر موارد، سبب می‌شود تا روحیه کودک را جنگ‌جویانه به بار بیاورد. کودک را عاشق جنگ و خشونت خلق می‌کند.
– ابتذال آموزشی در کودکان همچنان موارد بی‌شماری دارند. پخش و نشر ترانه‌های کودک که روحیه ستمگری، جنگ و خشونت دارد و همچنان خوانش داستان‌هایی ساخته شده برای کودک که در آن حس و هوای جنگ‌، خشونت و برده داری را نشان می‌دهد. در عین حال یک شمار بیشتری از ابتذال تربیتی داستان‌های کودکانه بر‌ می‌گردد بر این که کودکان را در مقابل شماری از حیوانات تندرو ساخته و تلاش می‌ورزند یک حیوانی را نجیب و یک حیوان دیگری را، کثیف معرفی کنند. همچنان مهم دیگر در ترویج ابتذال تربیتی در کودکان، مراحل آموزشی است که در کشور نهاد‌های آموزش و پرورش به شدت کهنه و فرسوده شده‌اند و هیچ یک از برنامه‌های نهاد های آموزشی و پرورشی آنچنان که می‌بایست، در تربیت و تعلیم کودکان سودمندی نداشته‌اند.
مهم است که بدانیم بحث‌های این مقاله، کامل نبوده و ممکن نیست در یک بحث کوچک هزار واژگانی، تمامی موارد را به بررسی بگیریم. تلاش من این است تا در این زمینه، باب یک گفتگو را دق‌الباب کنم. گفتگویی که نیاز است سال‌ها به آن بپردازیم ودر نفی ابتذال نقش خویش را ایفا نماییم.

همچنین بخوانید: تلیگراف: پنجشیر به پایگاه آموزشی القاعده تبدیل شده است

تاثیرات منفی ابتذال تربیتی در کودکان:
از تاثیرات منفی ابتذال تربیتی در کودکان، می‌شود به کاهش اعتماد به نفس کودکان، کاهش انگیزه، افزایش استرس و همچنان می‌توان از مورد مهم دیگر چون کاهش مهارت های اجتماعی نیز سخن گفت. مسلماً تربیت امروز آینده کشور را رقم می‌زند. آنچه که در نزدیک به سی سال‌گذشته تجربه کردیم؛ نتیجه ابتذال تربیتی در کودکی بوده است. خشونت و جنگ‌آوری از بزرگترین چالش‌هایی بوده که نتیجه منفی ابتذال تربیتی را به نمایش می‌گذارد. همچنان بنیادگرایی که امروز بر افغانستان و در دیروز افغانستان حاکم بوده است از موارد منفی تربیت در کشور بوده است. مهم دیگر هم این است که کودکان را ابتذال تربیتی از فرهنگ و جامعه‌شناختی واقعی و هویت اصلی فرد کودک را بدور ساخته و پیوسته جدایی را میان هویت واقعی و فرد تربیت شده، نشان می‌دهد. افراط‌گرایی و جنگجویی و موارد دیگر از جمله تاثیرات منفی ابتذال تربیتی در کودکان بوده است که بعدها، در حین جوانی و پس از آن، بروز می‌کند. تاثیرات منفی ابتذال تربیتی در کشور سبب مشکلات کلان اجتماعی شده و در مواردی حتا سبب قتل، خون‌ریزی، خشونت، جنگ و دعوا شده و آینده فرد را نابود می‌کند. نکته‌ای دیگری که قابل یادآوری است نیز باید از آن سخن گفته شود چند مورد دیگر از رفتار‌های هستند که از تاثیرات منفی ابتذال تربیتی می‌توانند به حساب آیند و آن موارد عبارت از افزایش ترک تحصیل، کاهش انگیزه برای یادگیری و احتمال مشکلات رفتاری در کودکان را نیز می‌توانند، باشند.

چالش‌های موجود ابتذال تربیتی چیست؟

چالش‌های زیر از بزرگترین نمونه‌های چالش فرا راه تربیت سالم هستند که به ابتذال تربیتی گراییده اند.
• نبود تعلیم و تربیت درست خانوادگی؛ خانواده‌های بی‌سواد؛
• اقوام فضول که دوست دارند در کوچک‌ترین مسایل زندگی دخالت کنند؛
• کمبود امکانات برای کودکان با نیاز های خاص؛
• نبود آگاهی عامه در چگونگی تربیت کودک؛
• کمبود معلمان با تحصیلات عالی؛
• فقدان امکانات آموزشی؛
• کمبود مواد آموزشی سالم و سازنده؛
• کمبود امکانات ورزشی و بهداشتی؛
• نبود حمایت از کودکان،
• فقر و کودکانی که در خیابان‌ها مشغول کار هستند؛
• نبود حمایت خانواده و معلمان کودکان از سوی دولت.

همچنین بخوانید: سیلاب‌های ویرانگر؛ نقش عوامل انسانی و بی‌توجهی طالبان در تشدید فاجعه

راه‌کارها و پیش‌نهادات
بسیار مهم است که در این زمینه به یک گفتگوی کلان اجتماعی دست پیدا کنیم. گفتگویی که آغاز یک روند اگاهی دهی و سازنده برای آینده کشور باشد. گفتگویی که بتواند به دور از هر نوع تفکر دیگری؛ به وضعیت موجود اجتماعی صادقانه بپردازد. مهم است در نخستین گام حق آموزش و پرورش را به عنوان یکی از حقوق اساسی کودکان به رسمیت بشناسیم. در گام دوم، مهم است که اجازه دهیم خانواده‎ها، به خصوص مادران هر کودک، چگونگی تربیت کودک، پوشش کودک، نام کودک و آینده کودک را رقم بزند. از دخالت‌های خودسرانه، غیراصولی، غیراخلاقی و غیرآگاهانه در پیوند به تربیت کودک دست برداریم. مهم دیگر همچنان این است که کتاب‌های خوب و داستان های قشنگ و ترانه‌های زیبا کودکانه بسازیم و در جامعه پخش و نشر نماییم. همچنان از موارد اساسی دیگر نیز این است که امکانات ورزشی، بهداشتی، آموزشی و پرورشی خوب را برای کودکان مهیا کنیم. برای کودکانی که با نیازهای خاص هستند، امکانات خوب و درست را مهیا کنیم. مهم است که در زمینه تعلیم و تربیت کودکان با معلمان گفتگو کنیم، ایجاد انگیزه برای کودک و از تشویق آنها برای مطالعه و آموزش دست برنداریم. کودکان را اجازه دهیم صاحب اختیار باشند و در زمینه‌های مختلف خود، تصمیم عقلانی اتخاذ کنند. هیچ موردی نباید بر کودکان تحمیلی واقع شود.

نتیجه‌گیری

این‌گونه می‌شود گفت که بسیاری از مشکلات اجتماعی ناشی از ابتذال تربیتی کودکان است. ابتذال تربیتی که باعث جنگ، خشونت، ترور و موارد دیگر خواهند شد. مهم است که نظام آموزشی کشور بازنگری شوند، معلمان را به درک درست از روانشناسی کودکان و اصول تربیت آراسته کرد، خانواده ها را به گونه‌های مختلف در زمینه تربیت و کودک پروری آموزش داد، دسترسی به منابع آموزشی را بیشتر کرد، مبارزه با فرهنگ ابتذال و افراط‌گرایی را جان بخشید و همچنان می‌شود در کنار دولت، از نهاد های غیر دولتی و بین‌المللی حمایت کرد و از آن ها خواست تا برای اصلاحات آموزشی و ارایه منابع تربیتی کمک گرفت.

همچنین بخوانید: کنگره آمریکا هفته آینده خروج عجولانه از افغانستان را بررسی می‌کند

یعقوب رسولی

نوشته های مرتبط :