آخرین روز کارم

دسته: تحلیل
نویسنده: رحمت‌الله بیگانه
1403/08/29
9:31 ق.ظ
بازدید: 474

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در اواخرسال ۱۳۸۵خورشیدی، پس از پنج‌سال خدمت، از ریاست رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی، دور شدم. این‌کار از سوی حنیف اتمر در حالی صورت گرفت‌که من دستاوردهای زیادی درپنج‌سال بودنم در این اداره دولتی داشتم. اولین‌باری‌که در رادیوتلویزیون تعلیمی مقررشدم با مطالعه بگروند این اداره فهمیدم که رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی در قیمومیت و حمایت موسسه فرهنگی یونسکو بوده است. در ماه‌حوت سال ۱۳۸۰ خورشیدی، همراه با یک‌همکار رادیوتلویزیون به‌دفتر یونسکو مراجعه کردم.

در اواخرسال ۱۳۸۵خورشیدی، پس از پنج‌سال خدمت، از ریاست رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی، دور شدم.
این‌کار از سوی حنیف اتمر در حالی صورت گرفت‌که من دستاوردهای زیادی درپنج‌سال بودنم در این اداره دولتی داشتم.
اولین‌باری‌که در رادیوتلویزیون تعلیمی مقررشدم با مطالعه بگروند این اداره فهمیدم که رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی در قیمومیت و حمایت موسسه فرهنگی یونسکو بوده است. در ماه‌حوت سال ۱۳۸۰ خورشیدی، همراه با یک‌همکار رادیوتلویزیون به‌دفتر یونسکو مراجعه کردم. یادم است، وقتی اولین‌باربه ملاقات رییس عمومی یونسکو درکابل به‌خاطر حمایت از رادیوتلویزیون تعلیمی نزد آقای «مارتین هدلو» مراجعه کردم، خیلی خوشحال شد و به‌زودی ۲.۵ میلیون دالر را موسسه یونسکو از کشور ایتالیا برای بازسازی، آموزش و خریداری وسایل تخنیکی رادیویی و تلویزیونی به این‌نهاد اختصاص داد.
قرار شد، با مبلغ دومیلیون و ۵۰۰ ‌هزار دالر این‌کارها صورت گیرد:
● تعمیر رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی‌که در جنگ‌های کابل ویران گردیده بود، برای فعالیت کارمندان آماده گردد.
● تجهیزات تخنیکی رادیویی و رادیویی، دستگاه ثبت و سایر وسایل تخنیکی به‌رادیو و‌تلویزیون آماده گردد.
● آموزش مسلکی هفتاد تن از کارمندان در بخش‌های تخنیکی، اداری و مدیریت، تهیه فلم مستند و فیلم‌برداری. تمام این‌کارمندان در کشورهای مالیزیا، هند و داخل کشور از سوی استادان خارجی آموزش‌های مسلکی را فرا گرفتند.
● فرستنده‌های رادیویی و تلویزیونی و نصب آنتن بزرگ در کوه تلویزیون.
● تهیه ترانسپورت، شامل سه‌عراده موتر همراه با مصارف آن برای مدت یک‌سال در نظرگرفته شد.
● تهیه یک جنراتور بزرگ برای تامین برق این اداره و مصارف چهارسال تیل و سرویس آن از طرف اداره یونسکو تعهد گردید. ازآغاز قرارداد ۱۳۸۳ / ۱۳۸۵ خورشیدی، در مدت سه‌سال تعمیر رادیوتلویزیون بازسازی گردیده و دفاتر این اداره با فرش، پرده، الماری و فرنیچر‌ها مجهز گردید.
در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، در حالی‌که وزیران معارف یکی پی دیگری تبدیل شدند، اما ما به اهداف مورد نظر پلانی‌که ترتیب کرده بودم رسیدیم.
با وجود این‌همه زحمت و کار صادقانه، زمانی حنیف‌اتمر در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، وزیر معارف شد، موصوف با بهانه‌های زیادی مانع نشرات‌ وقفه‌ی‌ما در رادیو تلویزیون شد.
این‌جا برای روشن شدن توطیه‌ و سنگ اندازی‌ها، حکایتی را روایت می‌کنم:
اتمر پیش از این‌که به‌وزارت معارف تبدیل گردد، وزیر انکشاف‌دهات افغانستان بود. زمانی‌که اعلان شد حنیف‌اتمر وزیر معارف شد، دید و وادید وکیل‌ها با او آغاز گردید.
مدیر امنیت وزارت انکشاف‌هات، جوانی از پنجشیر بود، من با او شناخت نداشتم، اما او مرا می‌شناخت.
موصوف پیش از این‌که به‌صورت رسمی به‌حیث وزیرمعارف معرفی گردد، وی در ریاست‌تعلیمی نزدم آمده گفت:«بیگانه‌صاحب از روزی‌که اتمرصاحب کاندید وزارت معارف گردیده است، هرروز با تعداد زیادی از وکیل‌ها و دیگران دیدار کرده و من اکثرن در ملاقات‌های او می‌باشم.»
رییس امنیت انکشاف‌دهات گفت:«روزی معین مرستیال وکیل ولایت‌کابل نزد وزیر آمده و خودت را به‌ اتمر معرفی کرد.»
معین مرستیال پیش از این‌که وکیل شود، معین اداری وزارت معارف بود و با من میانه خوبی نداشت.
مدیر امنیت گفت:«معین مرستیال خودت را متهم به‌بی سوادی کرده گفت، اسناد‌های دوره لیسانس موصوف تقلبی است، بیگانه یک قوم‌گرا و متعصب است، درحال حاضر یک‌پروژه کلان را گرفته و‌ پول‌های آن را حیف و میل می‌کند.»
من واقعن تعجب کردم و می‌دانستم این‌همه گپ‌ها در کجا ریشه دارد.
خلاصه حنیف‌ اتمر با کش و فش به‌وزارت معارف معرفی گردید.
من با این‌همه قصه‌های‌که شنیده بودم، فکر می‌کردم، کار و فعالیت‌ام با وی دوام نمی‌کند. اتمر با من گپ‌های زیاد داشت، اما فرصت نوشته همه نیست.(قسمت‌های زیادی آن‌را قبلن نوشته‌ام.)
او کارهای استخباراتی زیادی داشت و اتمر به‌زودی من و ۹ تن از روسای معارف را از ریاست منفک کرد، در حالی‌که تعداد زیادی از این روسا از طریق رقابت آزاد مقرر گردیده بودند.
همان روزی‌که مرا از ریاست دور کرد، شب همان روز مرا به‌وزارت خواست، او فکر می‌کرد بیگانه پنجشیری است و با مارشال فهیم شناخت دارد، حتمی در بودن خود به‌این ریاست، پافشاری می‌کند.
وزیر خواست ذهن مرا بخواند، در حالی‌که همان‌شب از طریق تلویزیون اعلان برطرفی‌ما نشر شد، و من در دفتر وزیر بودم، در حالی‌که کسی به‌نام «میا» یکتن از مشاوران مالی موصوف در این ملاقات حاضر بود، به‌من گفت:«بیگانه‌صاحب خودت جوان فعال استی، همکار خوب‌ما استی، اما در بودنت در رادیوتلویزیون خارجی‌ها موافق نیستند، با خودت مشکل دارند، مجبور استیم با این‌ها مراعات کرده کار‌کنیم، زیرا حامی رادیوتلویزیون استند.»
این‌ها سنگ‌های کلانی را پیشروی‌ما انداخته اند و نمی‌خواهند‌که خودت در این اداره باشی!من خودت را در یک جای خوب مقرر می‌کنم و باید رادیوتلویزیون را رها کنی!
من در جواب وزیر گفتم: وزیرصاحب، این ریاست میراث پدری من نیست، هر رقم تصمیم دارید، من مشکل ندارم.
از بودجه ۲.۵ میلیون دالر رادیوتلویزیون، یک‌میلیون آن باقی مانده بود.
از وزارت بیرون شدم، ساعت ده شب‌خانه رسیدم، به‌مجردی که دروازه خانه را باز کردم، دخترم حسنا که صنف پنجم مکتب بود گفت:«پدر در تلویزیون اعلان کردند‌که پس شدی، مره شیرینی پس شدنته.»
راستی همه خندیدیم، خوش شدم‌که این مساله بالای روحیه خانواده‌ما تاثیر نکرده است.
شب را در نارامی و ناراحتی زیاد گذشتاندم، صبح وقت موتر ریاست را خواستم و همچنان به مدیر اداری ریاست آقای عبدالحمید‌خان زنگ زدم تا آماده باشد و او را نیز از منطقه پروان سوم گرفتم.
ساعت ۷.۳۰ پیش از رسیدن ماموران به دهبوری‌کابل ریاست رادیوتلویزیون رسیدم، با تعجب دیدم‌که رادیوتلویزیون تعلیمی توسط افراد مسلح امنیت ملی محاصره گردیده است. با موتر داخل ریاست شدم، آن‌روز‌ها نشرات امتحانی داشتیم، دروازه دفتر قفل می‌بود.
مدیر اداری را گفتم، دروازه را باز کنید، گفت:«سربازان امنیت مانع می‌شوند.»
من خطاب به یک‌تن از این نیروها گفتم، چرا شما را کی وظیفه داده است؟
وی گفت:«وزیر معارف(حنیف‌اتمر) امشب به‌رییس‌ما گفته است، فردا هیچ‌کسی به‌شمول رییس سابق، به‌این اداره داخل نشود.»
راستی خیلی عصبانی شدم، گفتم: هرکسی چنین امری را کرده بد کرده است. امنیتی‌ها چیزی نگفتند و من به‌مدیر اداری گفتم، دروازه را باز کنید و او دَر را باز کرد و ما داخل ریاست شدیم.
من منتظر ماندم تا رییس جدید بیاید و من‌کتابی را تازه چاپ کرده بودم، همکارانم آن‌ها را به موتر انتقال دادند.
بعد از معرفی رییس جدید ریاست رادیوتلویزیون تعلیمی و تربیتی را ترک کردم، تا این‌که درسال ۱۳۹۴ خورشیدی بار دوم به‌حیث رییس در این اداره مقرر شدم و تا سقوط افغانستان به‌دست طالبان به‌وظیفه‌خود ادامه دادم.
زمانی‌بار دوم به‌این ریاست مقرر شدم، متوجه شدم، هیچ اثری از پول هنگفت «یک‌میلیون» دالر در این اداره دیده نمی‌شود و تنها همکاران گفتند‌که از پول یک‌میلیون دالر حدود یکصد پایه جنراتور ده‌کیلوات خریداری کرده و به ریاست‌های معارف ارسال شدند.
و اما با ورود طالبان به‌کابل در ۲۴ اسد ۱۴۰۰ خورشیدی، بار دیگرافغانستان به‌دست تروریستان افتید و من ریاست رادیو تلویزیون معارف را ترک کردم.