همدستی غرب در تجاوز امریکا و اسرائیل به ایران؛ پرسشی از شیفتگان غرب: کجاست آن اروپای متمدن و مدعی برابری و حقوق بشر؟

دسته: تحلیل
نویسنده: ضیا ضیایی
1404/04/02
11:47 ق.ظ
بازدید: 8

پایگاه خبری تحلیلی روایت : یک شنبه شب اول سرطان، امریکا در حمایت و همدستی با رژیم صهیونیستی حریم هوایی ایران را نقض و تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز فردو، نطنز و اصفهان را هدف حملات تروریستی قرار داد. این تجاوز آشکار نه تنها نقض صریح منشور ملل متحد بود، بلکه نشان داد که در جهان امروز شعارهای لوکس و فریبنده دمکراسی، عدالت طلبی و حقوق برابر کشورها و ملت ها دروغی بیش نیست و آنچه مهم است زور و قدرت نظامی است. البته در کنار آن سکوت و حتی همدستی معنادار کشورهای غربی که همواره داد از عدالت، دمکراسی، حقوق بشر و حقوق برابر ملت‌ها زده اند جالب تر. آنچه بیشتر از گذشته آشکار شد، این‌که مدعیان دروغین حقوق بشر و دموکراسی که شماری ساده‌لوح آنان را مهد عدالت می‌پندارند، امروز با امتناع از محکومیت متجاوزانِ متحد خود، پرده از حقیقتی تلخ برداشتند: “غرب جز به منافع خود به هیچ اصولی پایبند نیست”. بنابر این جهان امروز، جهان زور و قدرت است و این حمله ثابت کرد امنیت تنها در سایه بازدارندگی معنا می‌یابد.

یک شنبه شب اول سرطان، امریکا در حمایت و همدستی با رژیم صهیونیستی حریم هوایی ایران را نقض و تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز فردو، نطنز و اصفهان را هدف حملات تروریستی قرار داد. این تجاوز آشکار نه تنها نقض صریح منشور ملل متحد بود، بلکه نشان داد که در جهان امروز شعارهای لوکس و فریبنده دمکراسی، عدالت طلبی و حقوق برابر کشورها و ملت ها دروغی بیش نیست و آنچه مهم است زور و قدرت نظامی است. البته در کنار آن سکوت و حتی همدستی معنادار کشورهای غربی که همواره داد از عدالت، دمکراسی، حقوق بشر و حقوق برابر ملت‌ها زده اند جالب تر. آنچه بیشتر از گذشته آشکار شد، این‌که مدعیان دروغین حقوق بشر و دموکراسی که شماری ساده‌لوح آنان را مهد عدالت می‌پندارند، امروز با امتناع از محکومیت متجاوزانِ متحد خود، پرده از حقیقتی تلخ برداشتند: “غرب جز به منافع خود به هیچ اصولی پایبند نیست”. بنابر این جهان امروز، جهان زور و قدرت است و این حمله ثابت کرد امنیت تنها در سایه بازدارندگی معنا می‌یابد.

۱. تجاوزی علیه قوانین بین‌المللی
حمله نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی به خاک ایران بدون مجوز شورای امنیت، ناقض اصل “ممنوعیت توسل به زور” منشور ملل متحد است. استفاده از پهپاد و موشک علیه تأسیسات غیرنظامی، آنهم هسته ای که خطرات گسترده به دنبال دارد مصداق بارز تروریسم دولتی محسوب می‌شود. ادعای واشنگتن مبنی بر “حمایت از اسرائیل” تنها پوششی برای نقض حاکمیت ایران بود. جالب این‌که نماینده آمریکا در شورای امنیت به جای پاسخگویی، با بی‌شرمی ایران را به “تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای” متهم کرد! در حالی‌که هیچ مدرکی دال بر این مورد وجود نداشت و ندارد.

همچنین بخوانید: امریکا و روسیه در مورد مناطق اشغالی فلسطین گفت‌وگو می‌کنند

۲. بازی با آتش هسته‌ای؛ فاجعه‌ای عمدی
از سویی دیگر حمله به مراکز هسته‌ای صلح‌آمیز ایران، خطری ویرانگر برای محیط زیست و جان میلیون‌ها غیرنظامی داشت/دارد. هرگونه نشت مواد رادیواکتیو می‌توانست فاجعه‌ای بدتر از چرنوبیل ایجاد کند. این در حالی است که غرب به بهانه‌های واهی “نگرانی زیست‌محیطی” همواره ایران را تحت فشار قرار می‌داد. رافائل گروسی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که پیشتر با گزارش مغرضانه زمینه حمله را مساعد کرد اما در رفتار متناقض و بدون محکوم کردن تجاوز امریکا و اسرائیل هشدار داد: “خویشتنداری حداکثری ضروری است؛ تشدید تنش‌ها جان انسان‌ها را تهدید می‌کند”. نکتهٔ تناقض‌آمیز آنجاست که همان کشورهایی که ایران را به “عدم همکاری با آژانس” متهم می‌کنند، خود عامل مستقیم ایجاد خطر رادیولوژیک در منطقه شدند.

۳. سکوت غرب؛ پایان افسانهٔ اخلاق‌مداری
موضع کشورهای اروپایی در شورای امنیت، نقاب ریاکاری غرب را برداشت. نمایندگان انگلیس و فرانسه نه تنها متجاوزان را محکوم نکردند، بلکه با ادعاهای واهی مانند “لزوم همکاری ایران با آژانس”، مسئولیت را به دوش قربانی گذاشتند. ادعای نماینده فرانسه که گفت “ما در برنامه‌ریزی حمله مشارکت نداشتیم!” در حالی مطرح شد که همین کشور از محکومیت متحد خود خودداری کرد. نماینده انگلیس نیز با بی‌تفاوتی اعلام کرد: “ادامه خشونت، صلح منطقه‌ای را تهدید می‌کند” بی‌آنکه اشاره‌ای به متجاوزان کند. این سکوت تعمدی، معیار دوگانه غرب را فریاد می‌زند: آنان که به بهانه “دفاع از دموکراسی” به دیگران حمله می‌کنند، در قبال تجاوز به ایران یا سکوت کردند یا به توجیه متجاوز پرداختند.

درسی برای تاریخ
این حمله پرده آخر نمایش دروغین اخلاق‌مداری غرب بود. سکوت آنان در قبال تجاوز به ایران، مشروعیت نهادهای بین‌المللی را تخریب کرد و ثابت کرد “جهان، جهان زور است نه حقوق”. غرب با این اقدام ثابت کرد که برای حفظ نظام سلطه، حتی حاضر است امنیت زیست‌محیطی کل منطقه را به خطر اندازد. تاریخ از مدعیان دروغین حقوق بشر خواهد پرسید: “اگر بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران ‘دفاع’ است، پس فاجعه چرنوبیل را چه بنامیم؟” این رویداد به تمام ملت‌های مستقل آموخت که امنیت تنها در سایه قدرت دفاعی مستقل و وحدت ملی تحقق می‌یابد.
برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی
که در نظام طبیعت ضعیف پامال است

همچنین بخوانید: کشته شدن نُه کارگر پاکستانی در ایران؛ جیلانی: دشمنان در تلاش برهم زدن روابط دو کشور هستند

نوشته های مرتبط :