مثنوی؛ کتابی محبوب در میان همه فرهنگ‌ها و ملیت‌ها

دسته: تحلیل
نویسنده: حاکی خاور
۱۴۰۳/۰۳/۰۲
۱۱:۵۰ ق٫ظ
بازدید: 20

پایگاه خبری تحلیلی روایت : مولوی انسان عجیبی است، پیامبر نیست؛ اما کتاب پیامبرانه دارد.«مولانا» انسان عارف بوده است. عارف به کسی گفته می‌شود که بوی حقیقت، به مشامش رسیده باشد. مولوی، حقیقت را بوی کرده است، راز‌ها را کشف کرده است. با «خداوند بزرگ» رابطه‌ی رمزآلود و رازآمیزی داشته است. به انسانیت پخته‌تر توجه کرده است، انسانیت را جاندارتر نشان می‌دهد. او به عمق کمال و معرفت رسیده، به ظاهر، چندان توجه ندارد، دل را محل عشق و عبادت می‌داند. عشق و رضای خدا را در دل انسان‌ها، جستجو می‌کند. به عارف بودن او بیش‌تر انسان‌ها شهادت داده‌اند/می‌دهند. اما چیزی عجیب، غریب، شگفت انگیز، شور، گاهی زشت و زمانی هم ننگ‌آمیز، عمل‌کرد گروهی است که به خود لقب سلفیت را داده اند.

مولوی انسان عجیبی‌ست و کتاب شگفت‌انگیزی به نام مثنوی آفریده است. به مولوی و مثنوی انسان های زیادی دلباخته‌اند- اعم از دین‌دار و بی‌دین و افرادی با فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف.

مولوی انسان عجیبی است، پیامبر نیست؛ اما کتاب پیامبرانه دارد.«مولانا» انسان عارف بوده است. عارف به کسی گفته می‌شود که بوی حقیقت، به مشامش رسیده باشد. مولوی، حقیقت را بوی کرده است، راز‌ها را کشف کرده است. با «خداوند بزرگ» رابطه‌ی رمزآلود و رازآمیزی داشته است. به انسانیت پخته‌تر توجه کرده است، انسانیت را جاندارتر نشان می‌دهد. او به عمق کمال و معرفت رسیده، به ظاهر، چندان توجه ندارد، دل را محل عشق و عبادت می‌داند. عشق و رضای خدا را در دل انسان‌ها، جستجو می‌کند. به عارف بودن او بیش‌تر انسان‌ها شهادت داده‌اند/می‌دهند. اما چیزی عجیب، غریب، شگفت انگیز، شور، گاهی زشت و زمانی هم ننگ‌آمیز، عمل‌کرد گروهی است که به خود لقب سلفیت را داده اند. ایشان به نسبت دشمنی به «عرفان» لج کرده و به کژی رفته‌اند. ایشان در مورد «مولانا» خیلی زشت اندیشیده‌اند و در قضاوت خویش، آب را گل‌آلود ساخته‌اند. بیش‌تر اوقات انگشت اتهام را به سوی او بلند کرده و انتقادهای غبارآلودی می‌کنند.

«مثنوی» آفریده‌ی مولاناست و با «قرآن کریم» سازگاری دارد. شرح «قرآن کریم» است، بیش‌تر اشعارش از «قرآن کریم» اقتباس شده است. مولوی «قرآن کریم» را نسبت به دیگران زیباتر درک کرده بوده. مثنوی خیلی پرزور است، بسیاری با خواندن این کتاب، درد خود را درمان می‌کنند. به عدد عاشقان و شیفته‌گان این کتاب روز به روز افزوده می‌شود، تا دنیا پیش می‌رود، نقش آن پر رنگ‌تر می‌شود. این کتاب، کتاب انسانیت است، کتابی‌ست که در دل انسان‌ها بذر انسانیت می‌کارد. به شیفته‌گان خود اخلاق می‌آموزد، تکثرگرایی می‌آموزد، درس محبت می‌دهد، درس همدیگر پذیری می‌دهد، درس ایثار و خودگذری می‌دهد. خواندن این کتاب به انسان حس خوبی می‌دهد، آرامش می‌بحشد، انسان را به شوق می‌آورد. با خواندن آن، انسان لذت می‌برد، کیف می‌کند. در مورد اهمیت این کتاب تا هنوز کتاب های زیادی نوشته شده است. دانشمندان بزرگی بر بالای آن شرح نوشتند، او را تفسیر کرده اند. شرح های این کتاب بزرگ، به هزارها جلد رسیده است. بهترین شرح آن، شرح کریم زمانی است که نسبت به شرح های دیگر جاندارتر به نظر می‌رسد.

همچنین بخوانید: اتحادیه اروپا ۹۷ تُن تجهیزات پزشکی و حیاتی به سیلاب‌زده‌گان افغانستان کمک کرد

این کتاب، بلندتر و فراتر از هر مذهب و متعلق به تمام مذاهب است. بسیار کتاب هایی است که در اسلام نوشته و آنها مختص به یک مذهب اند، اما مثنوی به هیچ مذهبی خاصی مربوط نمی‌شود. صاحبان هر مذهبی این کتاب را می‌خوانند و از آن می‌آموزند. از مذهب گذشته، این کتاب را بر علاوه مسلمانان، غیرمسلمانان نیز خوانده و به آن عشق می‌ورزند و از بسیار نکات آن استفاده می‌کنند. این کتاب تنها گفتاری از خود مولانا نیست، بلکه به آن الهام شده است. این نظریه را گفتار خود مولانا نیز تایید می‌کند. او می‌گوید:«من می‌خواهم خاموش باشم، چیزی نگویم، اما چیزی از داخل، من را نمی‌گذارد و من را وادار می‌کند چیزهایی را بسرایم».

نوشته های مرتبط :