عشق به بزکشی و فرار از آزادی؛ شناخت یک نقض اجتماعی

دسته: تحلیل
نویسنده: دادمحمد دادخواه
1403/10/22
10:40 ق.ظ
بازدید: 20

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در طی سال‌های اخیر، حکومت گروه حاکم بر افغانستان، مردان بی‌همت این سرزمین در مسیری غلط قرار گرفته‌اند؛ که به جای آنکه برای احقاق حقوق خواهران و دختران و مادرانشان مبارزه کنند، انرژی و توان خود را صرف برگزاری مسابقات بزکشی و آزار حیوانات می‌کنند. این نگرش و عملکرد ملت ناغیور، نشان‌دهنده‌ی عقب‌گردی فکری و فرهنگی جامعه‌ای است که می‌تواند به آزادی دست یابد اما به سادگی از آن می‌گذرد.

برای ملت غیور افغانستان که خویش را مجاهد و کشورشان را گورستان امپراتوری‌ها می‌نامند، آزادی بهایی کم‌تر از بزکشی ندارد. در دنیایی که آزادی به عنوان ارزش عالی مسیر رهنمون برای آینده ملت‌ها در نظر گرفته می‌شود، برای ملت افغانستان اهمیت و جایگاهی ندارد.

در طی سال‌های اخیر، حکومت گروه حاکم بر افغانستان، مردان بی‌همت این سرزمین در مسیری غلط قرار گرفته‌اند؛ که به جای آنکه برای احقاق حقوق خواهران و دختران و مادرانشان مبارزه کنند، انرژی و توان خود را صرف برگزاری مسابقات بزکشی و آزار حیوانات می‌کنند. این نگرش و عملکرد ملت ناغیور، نشان‌دهنده‌ی عقب‌گردی فکری و فرهنگی جامعه‌ای است که می‌تواند به آزادی دست یابد اما به سادگی از آن می‌گذرد.

ملتی که صدای خویش را با پاره کردن گلو برای پیکار با بز در آسمان‌ طنین‌انداز کرده، در برابر مبارزه برای آزادی سکوت گزیده است. این سکوت، همانا نشانه‌ی تن دادن به سرنوشت حقارت‌آمیز است و نشان می‌دهد که آن‌ها سزاوار بدترین جبر تاریخ و حکومت زمان‌اند.

عشق به بزکشی و فرار از آزادی، نوع نگرش ملتی است که برای برگزاری آن ساحت‌ها را صف می‌کشند و کیلومترها مسیر را طی می‌کنند تا به صحن جمع‌آمد آن مشرف شوند. شور و شوق بزکشی و خاموشی در برابر خواست آزادی نمایانگر آن است که چقدر یک ملت به بهایی آزادی ارزش قائل نبوده و آزادی را برگزاری بزکشی خلاصه کرده‌اند.

چنان‌که حکیم ارد بزرگ گفته است: “آگهی راهی رسیدن به آزادی است”، اما این ملت از آگاهی بی‌بهره‌اند و سال‌هاست که زیر حکومت گرگ‌ها همچنان به عنوان گوسفندانی زجرکشیده به زندگی ادامه داده‌اند/می‌دهند. این قوم لذت آزادی را به برگزاری بزکشی و چند همسری و کافرکشی محدود کرده‌اند که این خود نمایانگر سرنوشت آن‌هاست.

همچنین بخوانید: بریتانیا درخواست تخلیه 3 هزار افغانستانی واجد شرایط را رد کرد

از سوی دیگر، آزادی برای این ملت تنها به معنای امنیت جانی مردان و مستوریت زنان پنداشته می‌شود. اگر به سخن بنجامین فرانکلین توجه کنیم که گفته است: “آنانی که آزادی را فدای امنیت می‌کنند، نه شایستگی آزادی را دارند و نه لیاقت امنیت را”، به وضوح روشن می‌شود که آینده‌ی این قوم، با لجاجت تاریخی‌شان چگونه خواهد بود.

در پایان، لازم است که نسل جوان و تحصیل‌کرده‌ی افغانستان بدانند که راهی متفاوت را برگزینند؛ مسیری که در آن عشق به آزادی و عدالت را در اولویت قرار دهند و بیاموزند که تنها با آگاهی و تلاش جمعی می‌توانند از قفس محدودیت‌ها رهایی یافته و به مردم آزاده تبدیل شد.

نوشته های مرتبط :