جایزه صلح ارولی؛ وقتی جنایت کاران برای نوبل نامزد می شوند

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالشهید ثاقب
1404/04/17
3:10 ب.ظ
بازدید: 9

پایگاه خبری تحلیلی روایت : یکی از ژانرهای شناخته‌شده در دنیای ادبیات و رمان، ژانر ویران‌شهری یا دیستوپیاست؛ جهانی خیالی که در آن، ویژگی‌های منفی و تاریک، بر تمام جنبه‌های زندگی سلطه دارند و هیچ انسانی میل به زیستن در آن ندارد.از برجسته‌ترین آثار این ژانر، می‌توان به رمان ۱۹۸۴ نوشته‌ی جورج اورول و دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی اشاره کرد.اورول در ۱۹۸۴ جامعه‌ای تمامیت‌خواه را به تصویر می‌کشد که زیر سلطه‌ی «برادر بزرگ» قرار دارد؛ جایی که واژگان، معنای معکوس خود را یافته‌اند و حقیقت قربانی سیاست شده است.

یکی از ژانرهای شناخته‌شده در دنیای ادبیات و رمان، ژانر ویران‌شهری یا دیستوپیاست؛ جهانی خیالی که در آن، ویژگی‌های منفی و تاریک، بر تمام جنبه‌های زندگی سلطه دارند و هیچ انسانی میل به زیستن در آن ندارد.

از برجسته‌ترین آثار این ژانر، می‌توان به رمان ۱۹۸۴ نوشته‌ی جورج اورول و دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی اشاره کرد.

اورول در ۱۹۸۴ جامعه‌ای تمامیت‌خواه را به تصویر می‌کشد که زیر سلطه‌ی «برادر بزرگ» قرار دارد؛ جایی که واژگان، معنای معکوس خود را یافته‌اند و حقیقت قربانی سیاست شده است.

سه شعار اصلی این جامعه چنین‌اند:

«جنگ، صلح است.

آزادی، بردگی است.

نادانی، قدرت است.»

اگرچه جهانی که اورول ترسیم کرده تخیلی است، اما به نظر می‌رسد امروز، واقعیت بیش از پیش رنگ و بوی جامعه‌ی ارولی به خود گرفته است.

آیا جز این است وقتی نتانیاهو — آن قصاب غزه و جنایتکار جنگی که از سوی دادگاه بین‌المللی کیفری تحت پیگرد است — فردی مانند دونالد ترامپ را برای دریافت جایزه صلح نوبل پیشنهاد می‌دهد؟

نتانیاهو، مسئول مستقیم قتل بیش از ۶۰ هزار نفر — از جمله زنان، کودکان و غیرنظامیان در غزه — طی کمتر از دو سال گذشته است؛ او متهم به نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت و نابودی آگاهانه‌ی یک ملت است.

از سوی دیگر، ترامپ نیز با حمایت مالی، تسلیحاتی و سیاسی از این رژیم، شریک مستقیم در این فجایع محسوب می‌شود.

حال، تصور کنید این دو نفر — یکی پیشنهاددهنده و دیگری نامزد جایزه صلح نوبل — در مورد صلح سخن بگویند. آیا بی‌اختیار به یاد رمان ۱۹۸۴ جورج اورول نمی‌افتید؟

اگر این جایزه، بر اساس پیشنهاد «هیتلر خاورمیانه» به ترامپ اهدا شود، باید نامش را “جایزه صلح ارولی نوبل” گذاشت؛ جایزه‌ای که معنایش دقیقاً وارونه خواهد بود — درست همان‌طور که در جامعه‌ی ارولی، حقیقت، جعل می‌شود.

در چنین حالتی، این جایزه برای همیشه اعتبار خود را از دست خواهد داد و دیگر هیچ انسان آزاده و باوجدانی نه آن را خواهد پذیرفت، نه به آن افتخار خواهد کرد.

نوشته های مرتبط :