تناقض در سیاست‌های بین‌المللی: چگونه وجدان جهانی تفاوت میان درخواست انسانی و شعار سیاسی را درک نمی‌کند؟

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
1403/05/21
12:01 ب.ظ
بازدید: 12

پایگاه خبری تحلیلی روایت : چند روز قبل، منیژه تلاش، ورزشکار زن افغانستانی و عضو تیم پناهندگان، در مسابقات بریک دانس المپیک پاریس شرکت کرد و با شعار “زنان افغانستان را آزاد کنید” بر روی شنل خود به میدان رفت. این حرکت جسورانه که با هدف جلب توجه جهانیانیان به وضعیت زنان در افغانستان انجام شد، از سوی فدراسیون جهانی رقص به عنوان نقض قانون منع تبلیغات سیاسی تلقی و منجر به حذف او از رقابت‌ها گردید. این تصمیم بحث‌های گسترده‌ای را درباره چگونگی تمایز میان درخواست‌های انسانی و شعارهای سیاسی در عرصه بین‌المللی برانگیخت.

چند روز قبل، منیژه تلاش، ورزشکار زن افغانستانی و عضو تیم پناهندگان، در مسابقات بریک دانس المپیک پاریس شرکت کرد و با شعار “زنان افغانستان را آزاد کنید” بر روی شنل خود به میدان رفت. این حرکت جسورانه که با هدف جلب توجه جهانیانیان به وضعیت زنان در افغانستان انجام شد، از سوی فدراسیون جهانی رقص به عنوان نقض قانون منع تبلیغات سیاسی تلقی و منجر به حذف او از رقابت‌ها گردید. این تصمیم بحث‌های گسترده‌ای را درباره چگونگی تمایز میان درخواست‌های انسانی و شعارهای سیاسی در عرصه بین‌المللی برانگیخت.

منیژه تلاش با شرکت در این مسابقات، نه تنها به دنبال کسب مدال نبود، بلکه از این فرصت برای بیان صدای زنان افغانستان که تحت سرکوب شدید طالبان هستند، استفاده کرد. اما به جای اینکه این پیام به عنوان یک درخواست انسانی و فوری تلقی شود، به عنوان یک شعار سیاسی تفسیر شد و موجب حذف او از ادامه رقابت‌ها گردید. این برخورد نشان‌دهنده تناقض‌های عمیقی است که در سیاست‌های بین‌المللی وجود دارد و پرسش‌هایی را در مورد چگونگی تفسیر و اجرای قوانین در محیط‌هایی مانند المپیک، که به عنوان نمادی از صلح و همبستگی جهانی شناخته می‌شود، به وجود آورده‌است.

در حالی که منیژه تلاش به دلیل حمایت از حقوق زنان افغانستان، از ادامه مسابقات الپمیک محروم شد، نمایندگان کشورهای غربی به طور منظم با طالبان، گروهی که به نقض گسترده حقوق بشر و حقوق زنان متهم است، در تعامل هستند. طوری که تاکنون جلسات رسمی و غیررسمی با نمایندگان طالبان در کشورهای مختلف اروپایی از جمله آلمان و نروژ برگزار شده‌است. این دوگانگی در برخورد، پرسش‌های جدی درباره معیارهایی که برای تصمیم‌گیری در مورد آنچه به عنوان “شعار سیاسی” تلقی می‌شود، به وجود می‌آورد. چگونه می‌توان درخواست منیژه تلاش را که از حقوق اساسی زنان کشورش حمایت می‌کند، با همین معیار سنجید و آن را با شعارهای سیاسی هم‌ردیف دانست؟ در حالی‌که دیگری با پرچم طالبان ممکن است وارد استدیو شود و یا در خیابان‌های کشورهای اروپایی با آن مانور دهد.

همچنین بخوانید: نماینده‌ی امریکا: حملات بی‌رحمانه علیه هزاره‌ها باید توقف یابد

طبق ماده ۵۰ منشور المپیک، هرگونه تظاهرات یا تبلیغات سیاسی، مذهبی یا نژادی در هیچ‌یک از مکان‌ها یا مناطق المپیک مجاز نیست. این قانون به منظور حفظ بی‌طرفی و تمرکز بر ورزش وضع شده‌است. اما سوال اینجاست که آیا درخواست برای آزادی زنان افغانستان، که تحت سرکوب و نقض حقوق قرار دارند، یک شعار سیاسی است یا یک درخواست انسانی و ضروری؟

اگر این قانون به معنای جلوگیری از سوءاستفاده از صحنه المپیک برای تبلیغ منافع سیاسی خاص است، پس چگونه می‌توان درخواست منیژه تلاش را که از حقوق زنان افغانستان حمایت می‌کند، با همین معیار سنجید؟ به نظر می‌رسد که تفسیر این قانون به صورت سلیقه‌ای و بر اساس منافع سیاسی خاص انجام می‌شود.

اتفاقات اخیر نشان می‌دهد که بازنگری در معیارهای اخلاقی و انسانی در عرصه‌های بین‌المللی از جمله مسابقات ورزشی جهانی ضروری است. اگر جامعه جهانی به اصول حقوق بشر و عدالت باور دارد، باید تفاوت میان درخواست‌های انسانی و شعارهای سیاسی را با دقت بیشتری تفسیر کند و از برخوردهای دوگانه در اجرای قوانین خودداری نماید.

و در نهایت، منیژه تلاش ممکن است از رقابت‌های المپیک محروم شده‌باشد، اما پیام او به گوش جهانیان رسید. این رویداد بار دیگر نشان داد که مبارزه برای حقوق و آزادی‌های اساسی همچنان ادامه دارد و وجدان جهانی باید این درخواست‌ها را به عنوان بخشی از تلاش برای تحقق عدالت و صلح، مورد توجه قرار دهد.

نوشته های مرتبط :