دیروز، برای دقایقی در خدماترسانی شرکتِ متا اختلال وارد و حسابهای میلیونها کاربر فیسبوک، انستاگرام و مسنجر موقتا از دسترس شان خارج شد.
یک مرور به شبکههای اجتماعی نشان میدهد که اکثریتِ کاربران، این اختلال را یک تجربهی اضطرابآور توصیف کرده و گفتهاند که وقتی دیدهاند دیگر به حسابهای خود در فیسبوک و انستاگرام دسترسی ندارند، دچار ترس و دلهره شدهاند.
هر کسی این ترس و اضطراب را به صورت متفاوتی تجربه کرده است: یکی تصور کرده که هک شده، دیگری پنداشته است که رمز عبور حساب خود را فراموش کرده و آن سومی نگران دسترسی هکر به اطلاعات و پیامهای خصوصی خود بوده است.
آیا دسترسی به خدمات فیسبوک به این همه ترس و اضطراب میارزد؟
عصر امروز، عصر شبکههای اجتماعی است. باری هگل گفته بود در دنیای مدرن انسانها از کلیسا به روزنامه گرایش مییابند. در عصر ما این شبکههای اجتماعی است که به معبد مقدس یا کلیسای دیگر مبدل شده و روزانه میلیونها کاربر، از ملیتها و نژادهای مختلف در سراسر جهان، در آنها حضور مییابند و از آنها بازدید میکنند. در هیچ عصری به اندازة امروز، مردم در زندگی عادی و روزمرهی خود به رسانههای جمعی و شبکههای اجتماعی اهمیت نمیدادهاند. امروزه مردم حتا در افغانستان وقتی صبحِ زود از خواب بلند میشوند، پیش از خوردن صبحانه، نخست سری به حساب فیسبوک خود میزنند تا آخرین اخبار و رویدادها را دنبال کنند.
آیا فیسبوک واقعا این همه مهم است؟ آیا بدون فیسبوک نمیتوانیم زندگی کنیم؟
بیایید در این مورد سری بزنیم به کتاب « پیگیر اخبار نباشید» اثر رولف دوبلی.
آقای دوبلی، فارغ تحصیل دکترای و نویسندهی توانمندی است که به خاطر نوشتن کتاب «هنر شفافاندیشیدن» در سال ۲۰۱۳ به شهرت رسید.
او در همان سال، در مقابل اتاقی مملو از روزنامهنگاران و خبرنگاران ایستاد و اعلام کرد که اخبار را نمیخواند. این سخن او باعث تعجب همگان شد. اما او به این اظهارنظر اکتفا نکرده و در این زمینه کتابی نوشت زیر عنوان «پیگیر اخبار نباشید».
این کتاب در واقع مانفیست او است برای اینکه چرا در شبکههای اجتماعی نباشیم و اخبار را دنبال نکنیم.
او معتقد است که اخبار برای ذهن، حکم قند برای بدن را دارد. افزایش آن باعث اختلال ذهن میگردد و سلامت ذهنی را در خطر میاندازد.
دوبلی معتقد است که:
گزارشهای خبری جهان واقعی را نشانمان نمیدهند؛
بسیاری از اخباری که در شبکههای اجتماعی مرور میکنیم، هیچ ربطی به زندگی ما ندارد؛
اخبار درک تبیینی ما را محدود میکند؛
انبوه اخبار برای ذهن و جسمتان سمی است؛
اخبار خلاقیت ما را از بین میبرد.
خلاصه اینکه دوبلی معتقد است که پرسهزنی در شبکههای اجتماعی و وبسایتهای خبری، مخاطب را مضطرب، خسته و درمانده و سادهاندیش و قدرت کار عملی را از او سلب میکند.
او میگوید که تا هنوز هیچ مرد موفقی را ندیده که وقت خود را در شبکههای اجتماعی و وبسایتهای خبری به هدر داده باشد.
اگر میخواهید مفصل استدلالهایی او را مبنی بر اینکه چرا باید شبکههای اجتماعی را ترک گفت و اخبار را پیگیری نکرد، بدانید، حتما این کتاب او را پیدا کرده و بخوانید.
او به جای حضور در شبکههای اجتماعی و دنبالکردن اخبار از وبسایتهای خبری، پیشنهاد میکند که مجله بخوانید. دوبلی باورمند است که تحلیلهای مجلات، شما را با پیچیدهگیهای زندگی آشنا میکند و اطلاعات و دانشمفید در اختیار شما قرار میدهد.
