جان بولتون، مشاور امنیت ملی پیشین آمریکا، گفته است که واشنگتن برای براندازی رژیم طالبان باید با مخالفان این گروه کمک نظامی کند.
او راه حل مساله افغانستان را کنارگذاشتن طالبان خوانده و از دیدارهای مقامات استخباراتی آمریکا با طالبان انتقاد کرده است.
جان بولتون، یکی از اعضای ارشد حزب جمهوری‌خواه است و در دوره‌ی ریاست جمهوری ترامپ، مشاور امنیت آمریکا او بود.
او در حال خواهان کمک نظامی واشنگتن به مخالفان طالبان شده است که آمریکا برای انتخابات ریاست آماده جمهوری می‌شود. یکی از نامزدان این انتخابات، ترامپ است و شانس برنده‌شدن او بیش‌تر از بایدن می‌باشد.
پرسشی که مطرح می‌شود که آیا با برنده‌شدن ترامپ، فصل معاشقه استخباراتی آمریکا با طالبان پایان خواهد یافت و آن کشور به مخالفان نظامی این گروه کمک خواهد کرد؟
اگرچه جمهوری‌خواهان، به علت این‌که نماینده منافع شرکت‌های تسلیحاتی آمریکا هستند و از آن‌ها کمک مالی دریافت می‌کنند، علاقه‌مند گسترش جنگ اند؛ اما در حال حاضر نامزد این حزب برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دونالد ترامپ است.
ترامپ، ظاهراَ متعلق به حزب جمهوری‌خواه اما در واقع نماینده جناح راست افراطی است. راست افراطی در غرب به جناح‌هایی گفته می‌شود که به مسلمان‌ستیزی، مهاجرستیزی، زن‌ستیزی، خشونت‌طلبی و داشتن عقاید نژادپرستانه شهره‌اند. جناح‌های راست افراطی در غرب، شناخته شده‌اند: هواداران ترامپ در آمریکا، طرفداران برگزیت در بریتانیا، جبهه ملی به رهبری مارین لوپن در فرانسه، جناح اوکتور اوربان در مجارستان، حزب آزادی در اتریش….
این گروه‌ها را در واقع به نحوی می‌توان نئوفاشیست نیز نامید.
یکی از ویژگی‌های راست افراطی، مخالفت با اتحادیه‌ها و پیمان‌های بین‌المللی است. راستگرایان افراطی در بریتانیا وقتی به پیروزی رسیدند، آن کشور را از اتحادیه اروپا خارج کردند؛ اقدامی که به برگزیت شد. راستگرایان اروپاییِ مانند ویکتوربان نیز مخالف اتحادیه اروپا اند. این‌ها معتقداند که کشورهای اروپایی و آمریکایی نباید مصروف مسایل بین‌المللی شوند، بلکه باید به مسایل داخلی خود اولویت قایل شوند.
از همین جا بود که وقتی ترامپ به ریاست جمهوری رسید، شعار «اول آمریکا» را مطرح کرد. او با مطرح کردن این شعار، دست به یک‌سری اقدامات تندروانه و افراطی هم در عرصه داخلی و هم در عرصه مناسبات بین‌المللی زد؛ اقداماتی که ریشه در ایدیولوژی راست افراطی داشت. اقداماتِ او در عرصه داخلی این بود که قوانین سخت‌گیرانه علیه مهاجرین مسلمان و آسیایی‌تبار وضع نمود، وعده ایجاد دیوار در مرز مکزیک را داد، رسانه‌ها را تضعیف نمود و با گروه‌های نژادپرستِ سفیدپوست همگرایی نشان داد. اما در مناسبات بین‌المللی، با شعار «اول، آمریکا» تلاش کرد از یک‌سری پیمان‌های بین‌المللی مانند پیمان تغییرات اقلیمی پاریس خارج شود و هم‌چنان نیروهای نظامی کشور خود را از افغانستان خارج کند.
با همین شعار «اول، آمریکا» بود که دونالد ترامپ به زلمی خلیل‌زاد وظیفه داد تا در قطر با نمایندگان طالبان گفتگو کند و توافق‌نامه امضاء نماید.
توافق‌نامه دوحه با طالبان در واقع در عصر ترامپ امضا شد. اگرچه ترامپ در حال از نحوه‌ی مدیریت عملیات خروج توسط بایدن انتقاد می‌کند، اما این به معنای آن نیست که پس از انتخاب مجدد، آمریکا را دوباره وارد باتلاق افغانستان کند. زیرا او به همان شعار «اول، آمریکا» معتقد است.
ترامپ، یک تاجر است و خیلی اهل محافظه‌کاری نیست. شاید با رسیدن او به کرسی ریاست جمهوری، نحوه‌ی رابطه آمریکا با طالبان سرد و گرم شود و بر حکومت این گروه برای تطبیق موافقت‌نامه‌ی دوحه، فشارهای بیش‌تری وارد کند، اما از مخالفان طالبان حمایت نظامی نخواهد کرد.
