د پاکستان د جمعیت علمای اسلام مشر مولانا فضل رحمان په کراچۍ کې د خپلو پلویانو په منځ کې وویل چې ۳۰ زره وسله وال پاکستاني ځوانان په افغانستان کې د البیان په ملاتړ جنګیږي.
فضل الرحمان ویلي دي چې هغه پاکستاني ځوانان چې پرون په افغانستان کې جنګیدل اوس په ډیر قوت سره پاکستان ت ته راستنیږي.
نوموړي دغه څرګندونې د پاکستان د پوځ د پخواني لوی درستیز جنرال قمر جاوید باجوه د خبرو په غبرګون کې کړې، چې ویلیو، له افغانستان سره پر پوله یې د اغزن تار لګولو لپاره په میلیاردونو روپۍ لګولې دي او له همدې امله څوک نه شي کولی. له دې پولې تېر شي
د مولانا فضل الرحمن خبرې له ډېرو اړخونو څېړل کېږي. د هغه په خبره، په داسې حال کې چې په وروستیو شل کلنو جګړو کې د پاکستانیانو مستقیم حضور بې وخته اعتراف دی. دا هم د دې ښکارندویي کوي چې افغانستان څنګه په هیواد کې د یو شمیر قومپالو او توکمپالو اشخاصو لخوا د “دیورند” او “لوی افغانستان ” د خیالي ادعاوو قرباني شوی دی.
د “لویافغانستان ” ادعا هغه ادعا ده چې افغانستان د پښتنو خاوره ګڼي او حکومت یې په نړۍ کې یوازینی پښتون دولت ګڼي او په داخلي اړخ کې غواړي د یو قوم هویت او کلتور په بل قوم تحمیل کړي. ډلې او په بهرني اړخ کې غواړي چې پاکستان وویشي او د هغه هیواد له جغرافیې څخه د افغانستان په خاوره کې یو ځای کړي.
داا دعا د افغانستان په پښتنو کې ډېره مشهوره ده. د دې ادعا ملاتړي د هیواد د پښتني ټولنې له بیلابیلو اړخونو څخه جوړ شوي دي – له ملتپالو او سیکولرستانو څخه نیولې تر طالب چارواکو پورې. د دې ادعا پلويان د ډيورنډ پوله په رسميت نه پېژني او په دې باور دي، چې د پېښور تر بريد پورې دا د افغانستان ده او بايد بېرته دغه هېواد ته وسپارل شي.
د افغان پښتني سياستوالو په منځ کې د دې ادعا قوي شتون د هېواد د سولې او ثبات لپاره خطرناکې پايلې لري.
له یوې خوا پاکستان د افغانستان په چارو کې لاسوهنه کړې او زموږ په هېواد کې یې د جګړې اور تود ساتلی او له بلې خوا یې پر ډیورنډ کرښه اغزن تارونه نه دي لګولي او دنړیوالو ترهګرو لپاره ترانزیتي لار یې ګرځېدلې ده
که ۳۰ زره پاکستاني ځوانان په اسانۍ افغانستان ته ننوځي او زموږ په خاوره کې د جمهوریت پر ضد جګړه وکړي، دا د افغانستان د غوښتنې او د ډیورنډ کرښې په رسمیت نه پېژندلو پایله ده. که ډیورنډ کرښه په رسمیت وپیژندل شي، هیڅ پاکستانی نه شي کولای په اسانۍ سره افغانستان ته ننوځي او زموږ په هیواد کې جګړه وکړي.
د دې ادعا پایله په خپل داخلي ابعاد کې د بل هر اړخ په پرتله خورا خطرناکه ده. په افغانستان کې د دې ادعا ترویج د دې لامل شوی چې نورې توکمیزې ډلې خپل متعصب او خیالي بحثونه رامنځته کړي او افغاني ټولنه د توکمیز قطبي کیدو په لور وهل شوې ده.
دوه نور بحثونه چې د افغانستان په اړه د لوي د غوښتنې په ځواب کې رامنځته شوي دي خراسان او جنوبي ترکستان دي. لومړی د دې خاورې اوسنی نوم او هویت په تیرو وختونو تکیه کوي او د دې خاورې اوسنی نوم او هویت تپل شوی نوم او هویت ګڼي او غواړي چې د خراسان نوم بیرته هیواد ته راستانه شي او دوهم دا چې د پان د ایډیالوژۍ تر اغیز لاندې دی. ترکستان، دواړه پخواني روايات نه مني او د جنوبي ترکستان خبرې يې بولي.
که موږ په ژوره توګه وګورو داکیسې په حقیقت کې د (لوی افغانستان غوښتنې) په غبرګون کې راڅرګند شوي دي.
نو تر څو چې د افغانستان پلوي خبرې موجودې وي، په دننه کې به دواړه توکميز قطبي کيدل زيات وي او افغانستان به د ډيورنډ د پولې په اوږدو کې څو ځله زيانمن شي.
