په تېرو څو ورځو کې په داسې حال کې چې د پیام بریا او په پای کې نړیوال جام ته د افغانستان د فوټسال ملي لوبډلې بریا د ویاړ او خوښۍ ځای ګرځېدلی او ګڼ شمېر افغانان سړکونو ته راووتل او په دننه او بهر کې یې ولمانځله. په هرصورت، موږ باید د خپلو ښځو او نجونو د وضعیت په اړه خبرې وکړو چې د طالبانو له بندیزونو او بندیزونو لاندې دي، د دوی اوسنی او راتلونکی له لاسه بهورکړي، موږ باید اندیښنه ولرو.
د افغانستان د فوټسال ملي لوبډلې مخالفې لوبډلې ته په ماتې ورکولو سره په نړیوال جام کې د ګډون حق ترلاسه کړ. دا په تاریخ کې لومړی ځل دی چې افغانستان دغو سیالیو ته لار پیدا کوي. دغې سترې لاسته راوړنې د افغانستان د خلکو لیوالتیا وښوده او وښودله چې د دې لوبډلې لوبغاړي څومره تکړه او زیار باسي. په هرصورت، د دې بریا په سیوري کې، د افغان نجونو راتلونکی د ناڅرګندتیا سره مخ دی. طالبانو د هېواد تر واک لاندې راوستو وروسته پر ښځو او نجونو پراخ بندیزونه ولګول، چې په نړۍ کې یې ساری نه دی لیدل شوی. همدا لامل دی چې د فوټبال د ملي لوبډلې بریا او د ښځو او نجونو وضعیت د افغانستان دوه بېلابېل اړخونه انځوروي. له یوې خوا افغانستان د سترو استعدادونو او استعدادونو لرونکی هېواد دی او له بلې خوا یو وروسته پاتې هېواد چې د خپلو اولادونو په راتلونکي باور نه لري او یا هم داسې هېواد چې نیمايي ټولنه یې له دې نعمته بې برخې وي. تر ټولو اساسي حقونه، خو بیا هم خلک کولای شي خوشحاله او ولمانځي.
تاسو شاید فکر وکړئ چې ولې ما په سرلیک کې وویل چې اوس موږ د خپلو لوڼو د راتلونکي لپاره ژاړو. ژاړم په دې خاطر چې په تېرو درېیو کلونو کې مو پر خپلو ښځو او نجونو د ټولو بندیزونو او ظلمونو د لرې کولو لپاره هېڅ عملي اقدام نه دی کړی. ډیری به ووایي چې موږ د دې حالت سره څه کولی شو (د څپو او ټوپک حاکمیت) په ځواب کې، موږ باید فکر وکړو چې څنګه کله چې موږ یوه لوبه ګټو کولای شو سړکونو ته لاړ شو او خپل خوشحالي ولمانځو.او یا کله چې وزلوبه او یا بله ملي لوبه پیلیږي. موږ څو ورځې لمانځو او د خپلې خوښې لوبډلې سره په ورځو ورځو له یوه ولایت څخه بل ولایت ته ځو، خو کله چې د خپلو ماشومانو د راتلونکي خبره راځي، نو فکر کوو چې حکومت چوپ دی. او یو ټوپک او موږ ورسره هیڅ تړاو نه لرو.
زما په اند، هیڅ بریالیتوب په اسانۍ سره نه راځي. زه فکر کوم چې دا د فوټسال ټیم نه ستړي کیدونکي هڅې نه وې نو ایا موږ به نړیوال جام ته لاره موندلې وای؟ طبیعي ده چې هیڅوک پرته له هڅو بریا نه شي ترلاسه کولی. دا څرګنده ده چې په لاس کې به هیڅ بدلون نه وي. په پای کې باید یوه ورځ زموږ د نجونو له ژوند څخه دا سیوري او دا ټول تیاره لرې شي او دوی د نورو انسانانو په څیر خپل اساسي حقونه ترلاسه کړي. زموږ په ټولنه کې هغه غمجنه چوپتیا چې له یوې خوا موږ ته ښي اړخه ښیي، خو د وزلوبه په سیالیو کې د جنون او جنون پیدا کول دا ښيي چې موږ هومره په رښتیانهیو. زما مطلب دا نه دی چې موږ باید خوشحاله نه شو، زما مطلب دا دی چې موږ باید په پای کې د خپلو ماشومانو په اړه فکر وکړو، که نور څه نه شو کولای موږ کولی شو یو څه ژاړو!
