نزدیک به دو هفته می‌شود که سوژه داغ شبکه‌های اجتماعی در افغانستان، موضوع طوفان الاقصی و جنایات تاریخی اسراییل در غزه می‌باشد.
در این دو هفته اکثریت مطلق کاربران شبکه‌های اجتماعی در افغانستان به این موضوع پرداختند و با مردم مظلوم فلسطین همدردی کردند.
همدردی گسترده مردم افغانستان با فلسطینی‌ها علل و عوامل مختلف دارد که از جمله می‌توان به حس همبستگی اسلامی مردم افغانستان با سایر مسلمانان جهان و جایگاه مسجدالاقصی به عنوان نخستین قبله و معراج‌گاه پیامبر اسلام یاد کرد.
اما با این‌همه چیزی دیگری که مردم افغانستان را با فلسطینی‌ها پیوند می‌دهد، درد و رنج مشترکی است که از نژادپرستی، قوم‌گرایی، جعل تاریخی، افراطیت مذهبی، کوچ اجباری، غصب سرزمین‌های مردم بومی و مهاجرت دسته‌جمعی متحمل می‌شوند.
وقتی از رژیم جعلی اسراییل صحبت می‌کنیم، فراموش نکنیم که سنگ تهداب این رژیم بر نژادپرستی و جعل تاریخ و افراطیت مذهبی گذاشته شده است. صهیونیست‌ها یک گروه افراطی مذهبی هستند که یهود را قوم برگزیده و مورد عنایت ویژه خداوند می‌دانند.
آن‌ها تاریخ را جعل کرده و تبلیغ می‌کنند که سرزمین فلسطین از لحاظ تاریخی به یهودیان تعلق داشته و اعراب مردمان مهاجراند. آن‌ها فلسطین را یک سرزمین بدون ملت می‌دانند که به یهودیان تعلق دارد و باید در آن یک دولت یهودی حاکم باشد.
صهیونیست‌ها با استناد به همین افسانه‌ها، سرزمین‌های فلسطینیان را غصب کرده و آن‌ها را کوچ می‌دهند و کودکان و زنان شان را قتل عام می‌کنند.
سیاست‌هایی را که رژیم اسراییل علیه فلسطینی‌ها اعمال می‌کند، متاسفانه یک قرن می‌شود که در افغانستان نیز توسط حکام بر فارسی‌زبانان اعمال می‌گردد.
در افغانستان تفکری وجود دارد که یک قوم خاص را مالک اصلی کشور دانسته و بقیه اقوام- به شمول فارسی‌زبانان را مهاجر می‌خواند. صاحبان این تفکر معتقدند که افغانستان ملک طلق پشتون‌ها بوده و بقیه اقوام باید از این کشور اخراج شوند. باری یکی از رهبران طالبان گفته بود که تاجیک‌ها به تاجیکستان، ازبک‌ها به ازبکستان و هزاره‌ها به گورستان بروند.
حضور این تفکر باعث گردیده است که در طی یک و نیم سده اخیر، اقوام غیرپشتونی سرکوب گردیده و سرزمین‌های شان در ارزگان و قندهار و زابل و غزنی و در شمال افغانستان غصب گردیده و خود شان بارها قتل عام و نسل‌کشی شوند و یا به کوچ دسته‌جمعی و مهاجرت همگانی مجبور گردند.
یکی از بدترین شرایط تاریخی برای مردم فارسی‌زبان افغانستان، شرایط امروز کشور است. امروزه در افغانستان حاکمیتی در قدرت است که کاملا تک‌قومی است و فارسی‌زبانان کشور را از نهادهای تصمیم‌گیرنده حذف کرده است.
با تبعیض و ستم سیستماتیکی که امروزه از سوی طالبان بر فارسی‌زبانان افغانستان اعمال می‌گردد، بسیاری از فارسی‌زبانان ناگزیر شده‌اند که به کشورهای جهان و همسایه مهاجرت کنند.
امروزه بیش‌تر از پنج میلیون شهروند افغانستان تنها به ایران مهاجرت کرده‌اند. اکثر این مهاجران کسانی اند که زندگی شان در افغانستان زیر سلطه طالبان در خطر است. طالبان همه روزه فارسی‌زبانان افغانستان را به بهانه‌های واهی بازداشت کرده و شکنجه می‌کنند.
ستمی را که طالبان بر مردم افغانستان روا می‌دارند شبیه ستمی است که رژیم اسراییل بر فلسطینی‌ها روا می‌دارد.
بنابراین، علاوه بر پیوند اسلامی و انسانی، یک حس همدردی مشترک میان مردم افغانستان و فلسطینی‌ها نیز وجود دارد که این حس باعث می‌شود که آن‌ها موضوعات فلسطین و اسراییل را با دقت دنبال کنند و با آن‌ها اعلام همبستگی نمایند.
