چند روز پیش گزارش‌هایی در شبکه‌های اجتماعی و در برخی رسانه‌ها منتشر شد مبنی بر این‌که سران جمعیت اسلامی افغانستان و رهبران تاجیک‌تبار توافق کرده‌اند که در زیر چتر یک تشکل واحد گردهم بیایند و مبارزه مشترک علیه طالب را آغاز کنند.
در بخشی از گزارش‌ها آمده است که قرار است به زودی نشست دیگری در یکی از کشورها به هدف انسجام رهبرانِ تاجیک‌تبار برگزار گردد و آن‌ها به توافقات نهایی در این زمینه دست یابند.
در این‌که انسجامِ رهبران تاجیک در زیر یک چتر واحد خیلی ضروری است تردیدی نیست؛ زیرا امروزه هیچ قومیتی در افغانستان به اندازه تاجیکان تحت فشار و ظلم و ستم از سوی طالبان قرار ندارد. رهایی از این وضعیت نیازمند آن است که همه تاجیکان به یک روایت واحد دست یابند و در زیر چتر یک تشکل واحد مبارزه کنند.
اما این اتحاد و اتفاق، با نگاه سوداگرانه به اتحاد به دست آمدنی نیست. نگاه سوداگرانه به اتحاد، یعنی این‌که به اتحاد واقعی و حقیقی باور نداشته باشیم اما برای این‌که تمویل‌گران را فریب داده باشیم تلاش کنیم یک شورای صوری ایجاد کنیم تا پروژه بگیریم.
متاسفانه حرکتی که امروزه در راستای آن‌چه «اتحاد و اتفاق» خوانده می‌شود، آغاز شده است، از نوع همین نگاه سوداگرانه به مقاومت است.
برخی جریان‌ها، از جمله جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود، در دوشنبه تاجیکستان دوکانی به نام «مقاومت» باز کرده‌اند.
یکی از مشتریان این دوکان، روس‌ها است. روس‌ها از روزِ نخستِ تشکیل این جبهه، میلیون‌ها دلار به این نهاد کمک کرده است تا با طالبان بجنگند.
اما این جبهه تا هنوز نه دستاورد نظامی داشته و نه سیاسی. دستاورد سیاسی نداشته است؛ زیرا که نتوانسته یک چتر فراگیر ایجاد کند. در بُعد نظامی هم که دیده می‌شود پس از شهادت فرمانده خیرمحمد خیرخواه، جبهه و سنگری در داخل کشور ندارند.
منابع از دوشنبه می‌گویند که روس‌ها به جبهه مقاومت ملی گفته‌اند که تا ۵ ماه دیگر اگر نتوانند یک تحرکی در بُعد نظامی یا سیاسی از خود نشان دهند، کمک‌های خود به این جبهه را قطع می‌کنند.
دوشنبه‌نشینان برای این‌که این دوکان بسته نشود، تلاش دارند یک نمایش سیاسی راه بیندازند و با تشکیل یک شورای صوری اعلام کنند که توانسته‌اند یک چتر فراگیر سیاسی ایجاد نمایند.
معنای دیگری این سخن این است که حرکتی که امروزه آغاز شده، نه برخاسته از درک ضرورت اتحاد و اتفاق بلکه به قصد فریب‌دادن روس‌ها و تداوم کمک‌های مالی آن کشور است.
از نشانه‌های این امر یکی این است که هنوز دوشنبه‌نشینان تبلیغات مغرضانه علیه سایر رهبران تاجیک‌تبار می‌کنند و کوشش می‌کنند که به تعبیر خود شان، آن‌ها را خورد و خمیر کنند.
همین دو سه روز قبل، دوشنبه نشینان در یک گروه واتس‌آپی به همدیگر نوشتند که «نظر معاون صاحب امرالله خان، وزیر صاحب بسم‌الله خان، سفیر صاحب احمدولی مسعود، قانونی صاحب، ریگستانی صاحب، معنوی صاحب و …» این است که خبر منتشرشده مبنی بر واگذاری بخشی از امکانات مالی جبهه مقاومت به آقای استاد عطامحمد نور، باعث کوچک‌شدن موقف او گردیده است. در این گروه واتس‌آپی تاکید شده است که «برنامه به خیر پیش برود»، استاد عطامحمد نور و اسماعیل خان مصروف همدیگر می‌شوند و ما برنامه‌های خود را دنبال خواهیم کرد.
در خبری که این‌ها به رسانه‌ها داده بودند آمده است که احمدمسعود و دیگران رهبری استاد عطامحمد نور را در جمعیت پذیرفته اند و هم‌چنان بخشی از امکانات مالی جبهه به استاد عطامحمد نور واگذار شده است.
اول این‌که تا جایی که من معلومات دارم در آن جلسه تاکید بر این شده است که یا همه با عناوین و وظایف حزبی خود اشتراک کنند یا همه از وظایف قبلی خود کنار رفته و یک شورای هم‌سطح ایجاد شود. این شورا یک سخنگو و یک دارالانشا داشته باشد و بس. دوم، موضوعات مالی در آن جلسه هرگز مطرح نشده است.
اگر دنبال اتحاد واقعی هستیم باید از تخریب همدیگر و نشر اخبار دروغ پرهیز کنیم. نشر خبرهای دروغ و تخریب یکدیگر به افتراق بیش‌تر می‌انجامد و بس.
