چهارمین ویژگی نسل بشکه زرد

دسته: تحلیل
نویسنده: محرم علی عالمیان
1403/12/27
10:17 ق.ظ
بازدید: 25

پایگاه خبری تحلیلی روایت : دقیقاً از نیمه قرن بیستم به بعد و با ظهور گروه های تروریستی افراطی و بنیاد گرا در افغانستان و دیگر کشور های منطقه، زن و حضور زنان در تمامی عرصه و نهاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و علمی به یکی از پیچیده‌ترین و مناقشه برانگیزترین موضوع و چالش تبدیل شده است. از آن زمان بعد و با گسترش فعالیت های گروهای تروریستی و افراطی، رفته رفته مخالفت محدودیت، ظلم و ستم، خشونت و تبعيض و بهرکشی از زنان به وجود آمده و افزایش پیداکرد‌ که منجر به حذف زنان و به یا هم به کنج خانه‌‌ها و قفس‌ها رانده شده اند. این وضعیت با روی کار آمدن طالبان هم در دوره‌ اول و هم در دوره‌ی دوم در سال۲۰۲۱ به وضوح قابل مشاهده است.

چهارمین ویژگی این نسل، که از بدترین و خطرناکترین و منفورترین ویژگی نسل بشکه زرد است، زن ستیزی و مخالفت شدید با تحصیل، کار و نقش فعال زنان و دختران در جامعه است. آن‌ها با من درآوردی ها و تفسیری خاص خود از آیات قرآن و احادیث دینی، تمامی حقوق اساسی و انسانی زنان و دختران را ازبین برده و یا محدود کرده است، این وضعیت به حدی است که حتی برای آنها ارزش و حقوقِ انسانی هم قائل نمی شود.

اما این وضعیت به جامعه و فرهنگ مردم افغانستان و خصوصاً قوم پشتون چندان ارتباطی ندارد بلکه یک برنامه‌ای کاملاً سازمان‌یافته و سازمان‌دهی شده و ایدئولوژی‌ گرایانه خارجی ها است. در طول تاریخ، افغانستان دارای حوزه‌ای فکری، علمی، تمدنی و فرهنگی بزرگی بوده است، اندیشمندان، فیلسوفان، عارفان، عالمان و شعرای بزرگِ از این سرزمین ظهور نموده اند و دنیای جدید را در عرصه فکر و انديشه و علم جهانیان ایجاد نموده است. امروزه اندیشه و تفکر آنها به دلیل اثر گذاری و تاثیرگذاری زیاد از جایگاه ویژه‌ای نزد اندیشمندان، فیلسوفان، شعرا، عالمان و عارفان دنیا بر خوردار اند.

از این رو انديشه و تفکر این بزرگان منحیث گزاره‌ی فرهنگی، اجتماعی، فکری و علمی نسل به نسل در فرهنگ ما انتقال پیدا کرده و باقی مانده است. اما این روند تا کجا ادامه داشته‌ است، وضع موجود جامعه افغانستان را چگونه با پتانسیل جامعه آنها زمان می توان مقایسه کرد؟ زنان در طول تاریخ اعم از حوزه‌ای فکری فرهنگی و سیاسی اجتماعی، همواره نزد مردان و یا سیاسیون و حاکمان، تقريباً در خیلی از موارد همسان مرد ها در نظر گرفته می شده اند. بناً پرسش اساسی این است که زنان جامعه ما از کدام دوران به بعد اینگونه مورد ظلم و ستم و تبعيض قرار گرفته است؟

همچنین بخوانید: سازمان ملل: طالبان به‌ سرکوب مخالفان‌ خود ادامه داده‌اند

دقیقاً از نیمه قرن بیستم به بعد و با ظهور گروه های تروریستی افراطی و بنیاد گرا در افغانستان و دیگر کشور های منطقه، زن و حضور زنان در تمامی عرصه و نهاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و علمی به یکی از پیچیده‌ترین و مناقشه برانگیزترین موضوع و چالش تبدیل شده است. از آن زمان بعد و با گسترش فعالیت های گروهای تروریستی و افراطی، رفته رفته مخالفت محدودیت، ظلم و ستم، خشونت و تبعيض و بهرکشی از زنان به وجود آمده و افزایش پیداکرد‌ که منجر به حذف زنان و به یا هم به کنج خانه‌‌ها و قفس‌ها رانده شده اند. این وضعیت با روی کار آمدن طالبان هم در دوره‌ اول و هم در دوره‌ی دوم در سال۲۰۲۱ به وضوح قابل مشاهده است.

طالبان (نسل بشکه زرد) معتقد اند که زنان و دختران حق تحصیل، کار و اشتغال، حضور و فعالیت در جامعه را که از حق های اساسی و انسانی زنان محسوب می شود را ندارد، و باید مثل حیوانی که اسیر در زنجیر است در خانه بماند. تعریف آنها از زنان به قدری جاهلانه و تحقیرآمیز است که‌گویی زنان و دختران از جمله‌ای انسان محسوب نمی شود، اما از سوی دیگر زنان جامعه ما می خواهد آزادانه زندگی کند، آزادانه کار و تحصیل کند، نقش فعال در عرصه‌ای علمی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تاریخی سرزمین خود داشته باشد و آزادانه در این مناسبات و امورات شرکت کند. اما این با نحوه‌ای حکمرانی نسل بشکه زرد در سازگاری ندارد. تصمیمات طالبان در این زمینه حتی خشم جهانیان را هم برانگیخته و به شدت مورد انتقاد جوامع، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی قرار گرفته است. در این مدت زنان مشاغل خود را از دست داده‌اند و حق کار در برخی از حوزه ها، از شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و علمی منع شده‌اند، حتی از خیلی از خدماتی اجتماعی و فضاهای عمومی منع شده‌اند. از سوی دیگر، طالبان قوانین سختگیرانه‌ای درباره حجاب و پوشش زنان دارد که بر سختگیری آنها می افزايد.

همچنین بخوانید: سفر هیأت‌های خارجی به کابل؛ طالبان: به سطح گسترده پذیرفته شده‌ایم

اما این محدودیت‌ها نه تنها بر زندگی روزمره زنان تاثیر منفی گذاشته، بلکه بر سلامتی روان آنها نیز تأثیر بدی گذاشته است، اکثریت دختران و زنان دچار بیماری های افسردگی، استرس، اضطراب و یا هم بد تر از آن، تندادن به ازدواج های اجباری و کودک همسری اند. نسل بشکه زرد، همان طوریکه در ویژگی های قبلی گفته شد، خود را برگزیده از جانب خدا دانسته و زن را منحیث شخص دوم از درجه انسان و انسانیت به آن نگاه می‌کند.

اما این نسل یک پارادوکس و یا تناقض آشکار و خیلی واضح دارند، این نسل علارغم مخالفت شدید با زنان؛ کار و تحصیل را برای دختران و زنان خود منع نکرده بلکه حمایت شان میکند، دختران و زنان آنها آمروز در قطر، امارات، عربستان و ترکیه در بهترین دانشگاه و مدارس در حال تحصیل اند، در بهترین مکان و شرایط و در بهترین فضای آموزشی به سر می‌برند، بهترین معلمان و آموزگاران برای آنها تدریس می‌کند. اما برای زنان و دختران جامعه خود علم و دانش، کار و تحصیل را حرام و ممنوع نموده است. به گفته اسلاوی ژیژک که می‌گوید: چیزی که هموراه آگاهی اخلاقی ساده را غافلگیر می‌کند این است که چگونه همان افرادی که نسبت به دشمنان شان مرتکب اقدامات خشونت بار و حشتناک می شود می توانند نسبت به اعضای گروه خودشان انسانیت صمیمانه و دلسوزی مهربانانه نشان دهند، آیا شگفت نیست که‌همان سربازی که غیرنظامیان بی‌گناه را قصابی می کرد آماده بود جان خودش را فدای واحدی نظامی خویش کند؟ یا فرماندهی که دستور تیراندازی به گروگان‌ها را می داد می توانست همان‌روز عصر نامه‌ای سرشار از عشق و‌صمیمانه به خانواده‌اش بنویسد؟
آری برادر این است‌نسل بشکه‌ زرد.

همچنین بخوانید: داستان تراژیک دانشگاه در افغانستان تحت حاکمیت طالبان

برای زنان و دختران وطنم

نوشته های مرتبط :