شخصیت‌پرستی؛ مشکل گذشته، امروز و فردای جامعه

دسته: تحلیل
نویسنده: ضیا ضیایی
۱۴۰۳/۰۵/۰۴
۱۲:۴۱ ب٫ظ
بازدید: 14

پایگاه خبری تحلیلی روایت : روز گذشته ویدوئی منتشر شد که در آن اتل‌خان رحیم‌زوی، اول نمره کانکور سال ۱۴۰۳ می‌گوید آرزو دارد سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله طالبان را ببیند. او در مصاحبه با یک کانال یوتیوب گفت که تاکنون مقام‌های طالبان با وی تماس نگرفته‌اند، اما او ابراز امیدواری کرد که بتواند با سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله طالبان، دیدار کند.

روز گذشته ویدوئی منتشر شد که در آن اتل‌خان رحیم‌زوی، اول نمره کانکور سال ۱۴۰۳ می‌گوید آرزو دارد سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله طالبان را ببیند. او در مصاحبه با یک کانال یوتیوب گفت که تاکنون مقام‌های طالبان با وی تماس نگرفته‌اند، اما او ابراز امیدواری کرد که بتواند با سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله طالبان، دیدار کند.

البته فارغ از این‌که هر انسانی در هر زمان و سن و سالی از یک سو نیاز به الگ گیری دارند و از سوی هم نیاز به تشویق و ترغیب در برابر کارهای خوبی که انجام می‌دهند؛ در بین این دو امر، کیش شخصیت پرستی نیز جز از پدیده های اجتماعی و ذهنی انسان‌ها است که از زمانه های قدیم در مناسبات اجتماعی و سیاسی هم گام بوده و در کشورهای مختلف جهان این امر در رویکرد‌های قومی و مذهبی بروز و ظهور کرده و خود را نشان داده است.

من اینجا قسمت درست الگو گیری و پرستش به جای شخصیت‌های را که برای موفقیت مادی و معنوی انسان‌ها مهم هستند کنار می گذارم و به آن کاری ندارم. ولی نکته دیگر و نقدی که مطرح است این‌که شخصیت پرستی ناآگاهانه و افراطی یکی از عوامل ناکامی یک ملت در مسیر پیشرفت، ترقی، دموکراسی و عدالت اجتماعی وکرامت انسانی است. تجربه تاریخی نشان داده که شخصیت پرستی ناآگاهانه، آن هم از کسانی‌که کوچکترین دانش و فهم برای الگو شدن ندارند، برای جامعه بشدت زیان بار بوده است.

وقتی به تاریخ کشورها نگاه کنیم، فاجعه شخصیت پرستی ناآگاهانه را به وضوح می بینیم. مثلا روی کار آمدن هیتلر در آلمان اگر چه طی فرایند قانونی بود ولی سیاست وی و پرستش وی از سوی آلمانی‌ها، جهان را به خاک و خون کشاند. یعنی ملت آلمان به تعریف شخصیت هیتلر‌ پرداختند و کیش شخصیت پرستی آنان گل کرد و در نهایت این مسئله هتلر‌ را وا داشت تا با سو استفاده از احساسات ملی گرایی آلمان ها و گوش به فرمان شدن، جنگ جهانی دوم را راه بیاندازد.

همچنین بخوانید: چرا به آپارتاید جنسیتی در افغانستان پرداخته نمی‌شود؟

البته در افغانستان هم متآسفانه کیش شخصیت پرستی ناآگاهانه، بخشی از مشکل گذشته، حال و فردای ما بوده و خواهد بود. در حالی‌که ما سال راه غلط و تجربه تلخ شخصیت پرستی ناآگاهانه را چشیده ایم، که حاصل آن بربادی وطن بوده بوده است، اما بازهم عده‌ای این راه باطل را بر اساس ناآگاهی می روند و در هر امری تلاش می کنند از شخصیت‌ها عادی اسوه و اسطوره دروغین بسازند.

خلاصه این‌که کیش شخصیت پرستی وسیستم رهبرپرستی افراطی ناآگاهانه و عدم وجود خرد سیاسی و جمعی، متاسفانه یکی از عوامل بدبختی و همچنین به یک بیماری اجتماعی تبدیل شده است.

نوشته های مرتبط :