سخنی با منکران “اسلامیت” و “افغانیت” طالبان

دسته: تحلیل
نویسنده: لطیف‌پدرام
1403/09/08
3:15 ب.ظ
بازدید: 153

پایگاه خبری تحلیلی روایت : امارت افغانی/پشتونی دو منبع قدرت را قبضه کرده است: اسلامیت و افغانیت، یعنی دین و عصبیت قومی را. یک عده می‌گویند«ط‌البان قوم ندارند» یعنی چه؟ از این قضیه بخواهی نخواهی استنتاج می‌شود، که یا باید این جماعت فراقومی و فراملیتی باشند و یا حضور شمار محدود از غیرپشتون‌ ها را در صفوف شان تسری بدهیم به همه‌شمول بودن آن ها؛ یعنی که تنها پشتون‌ها نیستند، بقیه هم حضور دارند؛ که در این صورت به شکل واضح امتیازی برای امارت افغانی خواهد بود. یاد ما باشد که وجه غالب را فراموش نکنیم.

امارت افغانی/پشتونی دو منبع قدرت را قبضه کرده است: اسلامیت و افغانیت، یعنی دین و عصبیت قومی را.
یک عده می‌گویند«ط‌البان قوم ندارند» یعنی چه؟ از این قضیه بخواهی نخواهی استنتاج می‌شود، که یا باید این جماعت فراقومی و فراملیتی باشند و یا حضور شمار محدود از غیرپشتون‌ ها را در صفوف شان تسری بدهیم به همه‌شمول بودن آن ها؛ یعنی که تنها پشتون‌ها نیستند، بقیه هم حضور دارند؛ که در این صورت به شکل واضح امتیازی برای امارت افغانی خواهد بود. یاد ما باشد که وجه غالب را فراموش نکنیم.
انکار اسلامیت امارت افغانی/پشتونی و زدن انگ ارتداد، بدعت، بی‌دینی، خوارج و گاه گاه کفر و الحاد به آن‌ها برای هیچ آدم عاقلی در میهن ما و در کل جهان اسلام و غیراسلام، که دین می‌شناسند قابل قبول نیست. ط‌البان مسلمان اند حال با تفسیر ویژه‌ی خود از اسلام و‌ متن مقدس. پرسش اینجاست که فقط ط‌البان درک و تفسیر ویژه از اسلام اند یا تفاسیر دیگری ذیل نام مذاهب و نحله‌های دیگر هم از اسلام و قرآن داریم؟ احصای مذاهب اسلامی خود نوعآ اقرار به دریافت و تفسیرهای متفاوت از متن است، چه در اصول و چه در فروع؛ کم و زیاد آن از حیث استقرآ مهم نیست. برای ابطال این حکم که از زمان پیامبر تا امروز فقط یک تفسیر و یک دریافت وجود داشته است احصای دو تفسیر و دو مذهب هم کفایت می‌کند.
کوشش جمع و جماعت معین، برای انکار یا مغشوش ساختن بحث عصبیت و اسلامیت امارت افغانی/پشتونی و دال افغانی کاملا رهزنانه، سودجویانه و فریبکارانه است، منافقانه است و از سر جبن تاریخی و نهادینه شده؛ به اضافه‌ی عادت بد ارتزاق از طریق دروغ و خیانت ذیل نام مذهب، مصلحت و وحدت‌ملی ای که وجود ندارد. چنین تلقی از امارت(قوم ندارند) و تلقین آن بر دیگران، و عوام و جریان‌های مخالف امارت قطعا راهی به سوی خوشبختی و رهایی نیست، که راه و رفتن شتابان به سوی پایان تراژیک و جبران‌ناپذیر، پرخطر و پرتگاه می‌باشد.

همچنین بخوانید: خواسته‌های یک‌طرفه طالبان در نشست دوحه

نوشته های مرتبط :