راه‌های پرپیچ‌وخم و سیاست‌مداران سرگردان

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالنصیر نیازی
1403/12/09
3:45 ب.ظ
بازدید: 32

پایگاه خبری تحلیلی روایت : افغانستان از معدود کشورهای به شمار می‌رود که در چند دهه‌ی اخیر شاهد تغییرات متعدد نظام‌های سیاسی بوده است. هر یک از این نظام‌ها دارای ایده‌ها و رویکردهای متفاوتی بودند، اما هیچ‌کدام نتوانستند درمانی برای دردهای مردم باشند و گره‌ی کور مشکلات افغانستان را بگشایند.اکنون افغانستان در انزوا قرار دارد و با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. چشم‌امید مردم به سوی سیاست‌مداران و نخبه‌های سیاسی است.

افغانستان از معدود کشورهای به شمار می‌رود که در چند دهه‌ی اخیر شاهد تغییرات متعدد نظام‌های سیاسی بوده است. هر یک از این نظام‌ها دارای ایده‌ها و رویکردهای متفاوتی بودند، اما هیچ‌کدام نتوانستند درمانی برای دردهای مردم باشند و گره‌ی کور مشکلات افغانستان را بگشایند.

اکنون افغانستان در انزوا قرار دارد و با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. چشم‌امید مردم به سوی سیاست‌مداران و نخبه‌های سیاسی است.
بی‌تردید، نگاه‌ها به سوی آن‌ها دوخته شده است؛ مردم که خود نمی‌توانند کار سیاسی انجام دهند به یقین که نمی توانند! چون کاری سیاسی و حکومت‌داری امری معمولی نیست، به باور من، رنج افغانستان ناشی از وجود سیاست‌مداران ناکارآمد و بی‌تجربه است. آنچه افغانستان فاقد آن است، نخبه‌های سیاسی توانمند است.
ماهرچه می‌کشیم از همین سیاست مداران پرادعای ناکارآمد است. سیاست مداران ما افغانستان را در گودال از بدبختی پرتاپ کردند و خودشان در کشورهای دیگر در عیش عشرت به سر می‌برند و به دنبال رنج دیگر برای افغانستان هستند که واقعاً جای تاسف است.

حکومت‌داری و شیوه‌ی اداره‌ی کشورها در جهان امروز پیچیده است. در افغانستان، کسانی که به قدرت رسیدند، از تحولات اجتماعی سر برآوردند و به حاکمیت دست یافتند، اما پس از آن با خواست‌ها و انتظارات مردم مواجه شدند. نبود مدیریت کارآمد و ناکارایی‌ها، مشکلات افغانستان را بیش از پیش افزایش داد.

اکنون نیز سیاست‌مداران ما در چهارگوشه‌ی جهان سرگردان‌اند؛ گاهی در ویانا، گاهی در نشست‌های امنیتی هرات، گاهی در روسیه و گاهی‌هم در آمریکا، به دنبال برنامه‌ها و راه‌حل‌هایی برای مردم افغانستان هستند.

به نظر من، هرگونه الگوی حکومت‌داری از دیگر کشورها، اگر در افغانستان به تجربه گرفته شود، نتیجه‌ی مطلوبی نخواهد داشت؛ همان‌گونه که در گذشته نیز نتیجه‌ای نداشت. دموکراسی غربی در دوران کرزی و غنی، حکومت‌های چپ و دیگر نظام‌ها، هیچ‌کدام نتوانستند گره‌ی مشکلات افغانستان را بگشایند و راه‌حلی برای مردم ارائه دهند.

همچنین بخوانید: امتحان کانکور ۱۴۰۳ بدون حضور دختران در ۱۶ ولایت آغاز شد

به باور من، تحولات باید از بطن جامعه شکل بگیرد. هرگاه تغییر از درون نباشد، هیچ برنامه‌ای راه‌گشا و نتیجه‌بخش نخواهد بود. منظورم از تحول، آمادگی فکری برای پذیرش تغییر است. حتی جوانان ما قادر نیستند یک نوع حکومت را از نظر ذهنی بپذیرند، چه رسد به اینکه آن را بر مردم تحمیل کنیم.

نوشته های مرتبط :